Από Σίβυλλα
https://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2021/09/3_0439079590.html
Έχω γράψει κατ'
επανάληψη πως τα αιολικά είναι η χειρότερη μορφή κερδοσκοπίας, δεν έχουν
πραγματική σχέση με ηλεκτροπαραγωγή. Σε μια χρεοκοπημένη χώρα θα
περίμενε κανείς οι διοικούντες τουλάχιστον να σκέφτονται πριν εγκρίνουν
"επενδύσεις", καθώς οι επενδύσεις πρέπει ν' αποπληρωθούν κι αυτό
σημαίνει λεφτά που βγαίνουν απ' την... τσέπη των πολλών, όχι των
επενδυτών.
Του
Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Το ακρωνύμιο είναι κακόηχο σε όποια γλώσσα κι αν το προφέρεις, αλλά αυτό είναι το λιγότερο γι αυτούς που σύντομα θα αναγκαστούν να το υποφέρουν. Πολλοί θα σκεφτούν, ίσως, ότι η Ταϊβάν πέφτει πολύ μακριά, αλλά κι η Κορέα του ‘50 δεν ήταν πιο κοντά μας.
AUKUS είναι ο καινούργιος εφιάλτης για την παγκόσμια ειρήνη που κάνει το γύρο του κόσμου από την περασμένη Τετάρτη, όταν Αυστραλία (Α), Ηνωμένο Βασίλειο (UK) και Ηνωμένες Πολιτείες (US) ανακοίνωσαν το νέο, τριμερές στρατιωτικό Σύμφωνο που συνομολόγησαν εναντίον της Κίνας. Κάποιοι είπαν ότι επρόκειτο για μια βεβιασμένη κίνηση του Τζο Μπάιντεν για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το φιάσκο στο Αφγανιστάν και την αίσθηση ασύντακτης υποχώρησης της αμερικανικής υπερδύναμης σε όλα τα μέτωπα, που οι ίδιοι υπέθεταν ότι θα σφραγίσει το επόμενο διάστημα. Δική τους η αφέλεια, δική τους η έκπληξη.
Γράφει ο Γάκης Δημήτριος, πρ. Διοικητής Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ.
Σημείωση: Αποσπάσματα από κείμενο που περιέχεται στο βιβλίο «ΟΣΑΜΑ ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ», των εκδόσεων «Κάκτος», Αθήνα 2001.
Γράφτηκε, αμέσως, μετά τα γεγονότα: το Σεπτέμβριο του 2001!
Το απόσπασμα αυτό έχει δημοσιευτεί και στο περιοδικό Ρεσάλτο τ-10
11 Σεπτεμβρίου 2001
ΗΠΑ: ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ
Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου
Ο τρόμος φέρνει τον άνθρωπο σε μια τέτοια κατάσταση, που υποτάσσεται
άθελά του, ακόμα και όταν η εξωτερική πίεση είναι μικρή. Ο τρόμος είναι
ένα ιδεώδες μέσο για την άσκηση εξουσίας. Η ρίζα του τρόμου βρίσκεται
στο μεδούλι των κοκάλων της καπιταλιστικής εξουσίας: από εκεί πηγάζει η
βία στην εξωτερική της μορφή, αλλά και στην εσωτερικευμένη, ασυνείδητη
μορφή της. Βεβαίως, το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκει πάντα βαλβίδες
ασφαλείας απ’όπου εκτονώνεται η οργή μιας γενικευμένης αμφισβήτησής του.
Βρίσκει πάντα αποδιοπομπαίους τράγους. Όταν μια κοινωνία τρομοκρατείται
από τη βία που αναδύεται από την ίδια, ανακαλύπτει ότι φταίνε
τα…συμπτώματα της βίας!
Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών, εκφράζουν την συμπαράστασή τους στους εργαζομένους στους τομείς της Υγείας και Πρόνοιας που μπήκαν σε καθεστώς αναστολής εργασίας άνευ αποδοχών, επειδή επέλεξαν να μην εμβολιαστούν για τον Covid-19, καθώς και σε όσους εξαναγκάστηκαν σε εμβολιασμό παραβιάζοντας την συνείδησή τους, διότι εκβιάστηκαν από τους εργοδότες τους με απόλυση και δεν είχαν άλλη δυνατότητα να καλύψουν τις τρέχουσες οικονομικές ανάγκες τους.
Του
Βασίλη
Παπανικολάου
από
Σοσιαλιστική Προοπτική
6 Σεπτεμβρίου 2021
Με άλλοθι την επιδημία, στήνουν «καθεστώς εξαίρεσης» μεγάλων ομάδων του πληθυσμού από στοιχειώδη δικαιώματα
|
Οι ειδικές σημάνσεις έξω από τα καταστήματα -που
θυμίζουν τις πιο μαύρες
|
Τα πράγματα είναι απλά. Το τελευταίο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η υγεία του πληθυσμού. Το ζητούμενο γι’ αυτήν είναι η επιβολή ενός αυταρχικού, ολοκληρωτικού θα λέγαμε, μοντέλου, στο οποίο ο λαός θα είναι πλήρως υποταγμένος, πειθήνιος, υπάκουος και μονίμως φοβισμένος.
Από sibilla
Eκτελέσθηκε από τους φασίστες την αυγή της 8ης Σεπτέμβρη 1944, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο και χορεύοντας τον χορό του Ζαλόγγου, εμψυχώνοντας μέχρι την τελευταία στιγμή τους υπόλοιπους μελλοθανάτους πατριώτες...
Γράφει η Ελένη Σιούφτα
Το τηλέφωνο έδειχνε κλήση από Νέα Υόρκη.
Απαντώ.
Στην άλλη άκρη του ακουστικού με ρωτάει η φωνή:
-Η κυρία Ελένη Σιούφτα;
-Η ίδια, της απαντώ
-Είμαι η Λέλα Καραγιάννη, η εγγονή της... ηρωΐδας Λέλας Καραγιάννη.
Δέος.
Τα μάτια μου γέμισαν.
-Σας παίρνω για να σας ευχαριστήσω για το τραγούδι που γράψατε με τον Μάριο Συμεού για τη γιαγιά μου, συνέχισε η φωνή.
Πλήθος κόσμου ξεπροβόδισε πριν λίγο τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη,
η μουσική και τα τραγούδια του οποίου άγγιξαν την ψυχή όλων των Ελλήνων και είναι αναμφισβήτητα άρρηκτα συνδεδεμένα με τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα του τόπου μας.
Δεν έλειψαν και οι έντονες αποδοκιμασίες προς τον πολιτικό κόσμο...
Καλό ταξείδι, Μίκη, υπήρξες μεγάλος Δάσκαλος! Η Μουσική σου θα τιμά την Ελλάδα αιώνια!
Για ένα ακόμα καλοκαίρι ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας μετατρέπεται σε στάχτη και αποκαΐδια. Τα ίδια και τα ίδια: Στο δημόσιο λόγο, στις ελλείψεις σε επίπεδο πρόληψης, στην αμέλεια των Δήμων, στους ασυνείδητους και απρόσεχτους πολίτες, στην απόδοση των ευθυνών, στην απουσία της κρατικής ετοιμότητας για γρήγορη και έγκαιρη κατάσβεση... 14 χρόνια αφού πρωτοδημοσιεύτηκε το παρόν άρθρο αναφερόμενο στις φωτιές του 2007, τότε που κάηκε η μισή Πελοπόννησος, παρότι έχουν μεσολαβήσει πολλές ετήσιες πυρκαγιές και η τραγική εμπειρία στο Μάτι που θρηνήσαμε και ανθρώπους, φαίνεται να ισχύουν πάλι πάνω κάτω τα ίδια.
Γράφει η Κλεοξάνθη
Η μουσική του Μίκη είχε επηρεάσει τα μέγιστα τη σπουδαία χοροδιδασκάλισσα, χορεύτρια και χορογράφο
Jacqueline
Robinson.
(https://www.rem.routledge.com/articles/robinson-jacqueline-1922-2000)
Η Jacqueline Robinson (Λονδίνο 1922-Παρίσι 2000) υπήρξε από τις κυριώτερες προσωπικότητες του εκφραστικού χορού στη Γαλλία. Μαθήτρια της Μary Wigman διατηρούσε επί δεκαετίες στη Μονμάρτρη μία από τις πιο αναγνωρισμένες σχολές μοντέρνου χορού του Παρισιού.
Γοητευμένη από τη μουσική του Θεοδωράκη χορογράφησε και παρουσίασε το Μάιο του 1968, την εποχή των μπαρικάντ, το μπαλλέτο «Terre d'exil» με μουσική Θεοδωράκη.
Μετά την αποφυλάκιση του Μίκη, οι δύο καλλιτέχνες γνωρίστηκαν και συνδέθηκαν με αληθινή και ανιδιοτελή φιλία, με αποτέλεσμα να τιμά πάντα ο Μίκης τις παραστάσεις της.
Παραπέμπουμε σε ένα σχετικό βίντεο
Μέρος της εισήγησης του Γ.Ε.Παπαδάκη στο Διεθνές Συνέδριο «Μίκης Θεοδωράκης, ο άνθρωπος, ο δημιουργός, ο μουσικός, ο πολιτικός, ο Κρητικός, και ο Οικουμενικός» Χανιά 29, 30, 31 Ιουλίου 2005
Είναι πλέον κοινός τόπος ότι ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε ο εισηγητής και ο πρωταγωνιστής μιας από τις σημαντικότερες και βαθύτερες τομές που πραγματοποιήθηκαν στην ιστορία του τραγουδιού της νεότερης Ελλάδας.
Για κείνους που
υπήρξαν μάρτυρες των γεγονότων που συνιστούν την εξέλιξη αυτή αλλά (πολύ περισσοτερο)
για τις γενιές που ακολούθησαν, δεν είναι ίσως φανερό όλο το μέγεθος και η σημασία
της καθώς η ιστορία και η εξέλιξη του τραγουδιού δεν είναι ένα αντικείμενο που η
κοινωνία το εξετάζει, ή το μελετά, με όρους, που «προσμετρούν» μεγέθη, ή έννοιες,
όπως είναι η αυθεντικότητα ή η πραγματική κοινωνική του λειτουργία. Η κοινωνία απλώς
αισθάνεται τη μικρή ή τη μεγάλη δύναμη που έχει το τραγούδι να συνδιαλέγεται και
να δημιουργεί μαζί της ισχυρούς ψυχικούς δεσμούς.
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
Του
Μίκη Θεοδωράκη
Γραμμένο στις 22.9.2008, αποκλειστικά για το ΡΕΣΑΛΤΟ
Του Δημήτρη Μπελαντή
Δεν χρησιμοποιώ εύκολα την έννοια φασισμός και πάντοτε απεχθανόμουν όσους
κολλούσαν παντού την έννοια φασισμός ή φασίστες. Είμαι όμως έντονα
προβληματισμένος με την δημόσια συζήτηση... Δεν είμαι προβληματισμένος με τους
Μητσοτάκηδες και τους Τσίπρες γιατί ξέρω τι μέρος του λόγου είναι και τι να περιμένω.
Είμαι προβληματισμένος με ανθρώπους που (δυστυχώς μάλλον) θεωρούσα για δεκαετίες συντρόφους και για τους οποίους έτρεφα πολιτική, πνευματική, ανθρώπινη και ηθική εκτίμηση, που ένιωθα ότι έχουμε κοινή πορεία... Η στάση τους τώρα με τρομάζει, ακόμη ορθότερα με τρομοκρατεί. Παρά τον πειρασμό, δεν θα γράψω ονόματα και θα μιλήσω γενικά…
