ΤΕΜΠΗ: ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ

Της

 

Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*

 

Μετά την καταστροφή του αποδεικτικού υλικού, καθώς και την άρνηση εκταφής των σωρών, ώστε να διαπιστωθεί η πραγματική αιτία θανάτου των θυμάτων των Τεμπών, είναι εμφανές ότι το καθεστώς επιδιώκει μια «γρήγορη και εύκολη» δικαστικού τύπου διεκπεραίωση και κλείσιμο της «υπόθεσης των Τεμπών». Με καφκικού τύπου διαδικασίες και νομικίστικες απαντήσεις επιχειρείται το, «όπως όπως και στα γρήγορα», κουκούλωμα του εγκληματικού, τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Στο όλο παιχνίδι της συγκάλυψης, πρωτοστατεί η καθεστωτική δημοσιογραφία και το πινγκ - πονγκ των τηλεοπτικών, πανελίστικων, «ομιλούντων κεφαλών» που επιχειρούν να ξεπλύνουν την κόπρο του Αυγείου. Χέρι - χέρι βέβαια με επαγγελματίες πολιτικάντηδες, από εκείνους που εξέθρεψαν οι κομματικοί σωλήνες και που έκαναν πολιτική καριέρα επειδή ο κομματικός μηχανισμός στον οποίο υπηρέτησαν τους ανέδειξε ως «κάτι». Όλοι αυτοί συστηματικά μπαζώνουν οτιδήποτε θεωρούν ότι «είναι για τα μπάζα»: τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την κοινή λογική, την αλήθεια, την ελευθερία. Ζώντες και νεκρούς. Τελικά, τον ίδιο τον λαό.

Εντούτοις, για όλο τον λαό που συμπαραστέκεται ηθικά και πρακτικά στον αγώνα των συγγενών για την απόδοση δικαιοσύνης, η δίκη που οργανώνει το καθεστώς με τους δικούς του όρους, δεν έχει πλέον κανένα νόημα. Ας απαιτήσουμε λοιπόν πρώτα απ΄ όλα , την «δίκη των δικαστών», δηλαδή την παραπομπή όλων των δικαστικών λειτουργών που συμμετείχαν άμεσα ή έμμεσα στην συγκάλυψη και που λειτουργούν βάσει των οδηγιών που τους δίνονται από τη μαφιοποιημένη ολιγαρχία που διακατέχει την εξουσία στη χώρα μας. Από ποιους θα μπορούσε να γίνει άραγε μια τέτοια δίκη; Πρώτα από όλα, από τους σοβαρούς και μη επίορκους δικαστές που συνεχίζουν να υπάρχουν σε αυτή την χώρα και προασπίζονται την πραγματική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Άλλωστε, όπως είχε πει ο Σαιν Ζυστ: «Οι νόμοι μπορεί να είναι δημοκρατικοί και ενδεχομένως επαναστατικοί. Αυτοί που τους εφαρμόζουν δεν είναι.»

Τι οπλίζει τα μυαλά των δολοφόνων των Charlie Kirk;

Του Γιάννη Παπαμιχαήλ*

Με όλους τους θεσμούς, η τυπική και άτυπη εκπαίδευση και η ενημέρωση καλλιέργησαν εδώ και μισό αιώνα την αποσπασματικότητα της σκέψης, τον υποκειμενικό σχετικισμό, τη λατρεία του εφήμερου, την προσήλωση στα ατομικά συμφέροντα και δικαιώματα του καθενός, την κατάρρευση του ιερού και την αποστασιοποίηση των ατόμων από τις ιστορικές συλλογικότητες και τα αξιακά τους συστήματα. Παλαιότερα, πολλοί φιλόσοφοι και κοινωνικοί επιστήμονες (από τον Νίτσε μέχρι τον Μαρξ και από τον Χάιντεγκερ μέχρι τον Αντόρνο) αποκαλούσαν «ημιμαθή» όλη αυτή την μάζα των ανεπαρκώς εκπαιδευμένων και «μορφωτικά ελιτοποιημένων» πληβείων. Άλλωστε, από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και ύστερα, οι αλλαγές της οργάνωσης του καταμερισμού εργασίας οδήγησαν τις δυτικές κοινωνίες να απαιτήσουν έναν εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης που θα παρείχε στους νέους όσο το δυνατόν πιο μαζικά, όχι μόνο τα ουσιαστικά, αλλά και τα τυπικά προσόντα (τις διευκολύνσεις για την απόκτηση του «χαρτιού»)· δηλαδή τις συνθήκες που θα εξασφάλιζαν υποτίθεται την ανοδική κοινωνική τους κινητικότητα. Όμως σήμερα, οι περισσότεροι από τους προχείρως πτυχιοποιημένους διπλωματούχους που εκφράζουν με ευκολία τις απόψεις τους, είτε στο διαδίκτυο είτε αλλού (απόφοιτοι πανεπιστημίων, κολεγίων, «ανωτάτων» σχολών κλπ.) δεν είναι καν ημιμαθείς. Είναι φιλοσοφικά, πολιτικά και ιστορικά, αστοιχείωτοι. Μεθοδολογικά ανυποψίαστοι. Το ίδιο άλλωστε ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τις ίδιες τις ελίτ του δυτικού κόσμου.

Ο τουρισμός σε άμεσο κίνδυνο και οι Έλληνες που δεν μπορούν να ταξιδέψουν στη χώρα τους!

 ΠΗΓΗ 

Militaire News
 

Με τον Ηλία Παπαναστασίου
 
   

Στην Ελλάδα βαφτίσαμε τον τουρισμό «βαριά βιομηχανία»! Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να ισχυρίζεσαι ότι η παροχή υπηρεσίων είναι «βαριά βιομηχανία». Έστω κι έτσι τι κάνουμε γι’ αυτή τη «βαριά βιομηχανία» που συντηρεί την ελληνική οικονομία; Την καταστρέφουμε σταθερά, χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο. Και κάπως έτσι έχουμε βρεθεί πολύ κοντά στο σημείο που και αυτή η «βαριά βιομηχανία» κινδυνεύει να «βαρέσει κανόνι».
 
  Υπερβολές; Κάθε άλλο…Ο οικονομολόγος και πολιτικός επιστήμονας Ηλίας Παπαναστασίου με στοιχεία που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν αναλύει τους κινδύνους που απειλούν τον ελληνικό τουρισμό . Αλλά και τα τεράστια προβλήματα που προκαλεί στη χώρα η χωρίς πρόγραμμα ,σχέδιο και στόχους «ανάπτυξη» του ελληνικού τουρισμού . 
 
 Οι ελλείψεις υποδομών είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, τότε είναι θέμα χρόνου να προκύψουν αξεπέραστα προβλήματα στον ελληνικό τουρισμό. Τελικά τι μένει στο ταμείο από τον τουρισμό; Ο κ.Παπαναστασίου εξηγεί ότι πολλά απ’ όσα εισπράττει η χώρα επιστρέφουν στο εξωτερικό , αφού τα περισσότερα απ’ όσα προσφέρουμε στους τουρίστες εισάγονται! «Το 80% των τροφίμων που καταναλώνουν οι τουρίστες στην Ελλάδα είναι εισαγόμενα! Εισάγουμε ακόμη και ψάρια», εξηγεί ο κ.Παπαναστασίου. Τα ψάρια θα τα εισάγουμε όπως φαίνεται από την Τουρκία.
 
  Γι’ αυτό όπως εξηγεί ο κ.Παπαναστασίου ο τουρισμός θα έπρεπε υποχρεωτικά να έχει αναπτυχθεί παράλληλα και ταυτόχρονα με άλλους τομείς της ελληνικής οικονομίας και κυρίως την αγροτική παραγωγή και την κτηνοτροφία.