Οι «κοπρίτες»…

 

Του 

 

Στάθη Σταυρόπουλου

Ήμουνα νιος και γέρασα με τους «κοπρίτες» του Δημοσίου.

Την «ιστορία» ξεκίνησε -ποιος άλλος- η Εξουσία. Περίπου την εποχή του Σημίτη. Τότε άρχισε το «διαίρει και βασίλευε» ,αυτό που ονομάστηκε «κοινωνικός αυτοματισμός».

Τότε οι εργαζόμενοι χωρίσθηκαν από την εξουσία σε δημόσιους και ιδιωτικούς, σαν να επρόκειτο για διαφορετικές «φυλές» (άγριες και κατώτερες και οι δύο) με συμφέροντα συγκρουόμενα μεταξύ τους -δυο κ΄όσμοι χωριστοί.

Και δηλητηριάσθηκαν πολλά μυαλά. Για πολλά χρόνια. Παρά τον τεκμηριωμένο αντίλογο σε αυτόν τον διαχωρισμό των εργαζομένων που αδυνατίζει και τους δύο (και τους ιδιωτικούς και τους δημοσίους υπαλλήλους), αυτός ο καθορισμός έχει γίνει καθοριστικός για την χειραγώγηση και των μεν και των δε από την εξουσία. Και ευρέως αποδεκτός από το κοινό.

Γιατί έχασαν τα λαϊκά στρώματα και τους φτωχούς οι νεόπλουτοι (πρώην «ταπεινοί και καταφρονεμένοι») του ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ;

 

Του
Ηλία Παπαναστασίου

Συνηθίζουμε το τελευταίο διάστημα να ξεκινάμε το άρθρο μας με παραθέσεις άρθρων συγγραφέων τους οποίους θεωρούμε εξαιρετικούς όχι μόνο λόγω του ύφους αλλά κυρίως λόγω της ποιοτικής τους ανάλυσης. Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος (ένας από τους αξιολογότερους) του οποίου παραθέτουμε ένα εκτενές απόσπασμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους «πολιτικούς του αστέρες», «διαπρεπείς» οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αγωνιστές «μεγάλους και τρανούς» της Ταξικής Πάλης όπως ο Γιώργος Σταθάκης που διακρίθηκε στο «καμίνι των ταξικών αγώνων στον χώρο του εφοπλισμού», γράφει χαρακτηριστικά:

 

«Όταν το φθινόπωρο του 2011, ενόψει συζήτησης προγραμματικών Παπαδήμου και PSI, προσπάθησα (επιτυχώς εν τέλει) να εξηγήσω στον Αλέξη Τσίπρα την τεράστια σημασία της υπαγωγής του ελληνικού χρέους στο αγγλικό δίκαιο, o τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μου ’λεγε ότι οι οικονομολόγοι του κόμματός του, δηλαδή ο Δραγασάκης, του έλεγαν ότι το αγγλικό δίκαιο δεν είχε καμία σημασία. Για να μην πάμε πιο πίσω, στην εποχή της Οικουμενικής και της εισόδου της Siemens στην Ελλάδα......Από την άλλη δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρή και η συμβολή του Νίκου Κοτζιά στις Μεταμορφώσεις της Αριστεράς (το πρότυπο παρόμοιων μετασχηματισμών το έχει αναλύσει έξοχα ο Φραντς Κάφκα στην αριστουργηματική του «Μεταμόρφωση» που συστήνω ενθέρμως στους αναγνώστες μου. Συνδυάζει το τραγικό με το διασκεδαστικό).