http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=140796
Κυριακή, Μάρτιος 14, 2010
Ο κοινοβουλευτικός λόχος του ΠΑΣΟΚ προχώρησε (με κάποιες... φανταρομουρμούρες) στην κατεπείγουσα -σχεδόν «εν νυκτί»- υπερψήφιση των ληστρικών μέτρων που επέβαλαν οι ξένες και ντόπιες elite, μέσα από ένα όργιο παραπλανητικής προπαγάνδας για την ανάγκη δήθεν σωτηρίας της «πατρίδας» που κινδυνεύει, δηλαδή, των elite και των προνομιούχων στρωμάτων, καθώς και του συστήματος που τα εξέθρεψε!
Την ίδια στιγμή, κάποιες πραγματικές δημοσκοπήσεις, που άρχισαν να βγαίνουν στο φως δείχνουν συντριπτική καταδίκη των μέτρων και η κυβέρνηση ήδη καταφεύγει στη βία για να τα επιβάλει. Ομως, όταν μια κυβέρνηση επιβάλλει μέτρα που κτυπούν κατά πρωτοφανή τρόπο τα λαϊκά στρώματα, χωρίς την παραμικρή λαϊκή έγκριση, εφόσον το κυβερνών κόμμα συνειδητά εξαπάτησε τον λαό για να κερδίσει τις εκλογές (όπως είχε καταγγείλει προεκλογικά η στήλη1), ενώ συγχρόνως αγνοεί τα εκατομμύρια των εργαζομένων που απεργούν και τους χιλιάδες που κατεβαίνουν στους δρόμους, τότε βέβαια δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε μορφή «δημοκρατίας». Και όταν η ίδια κυβέρνηση προκαλείται δημόσια (από τη στήλη αυτή και δυνάμεις της Αριστεράς) να προχωρήσει σε άμεσο δημοψήφισμα για την έγκριση ή απόρριψη των μέτρων και το αγνοεί, τότε μόνο μορφή «κοινοβουλευτικής χούντας» μπορεί να χαρακτηριστεί!
Και αυτό, διότι, βέβαια, είναι φανερό ότι οι τωρινοί δικολαβισμοί του διοικητή του κοινοβουλευτικού λόχου, ότι ο λαός τον επέλεξε για να κάνει «τομές», στις οποίες αυτός περιλαμβάνει τώρα (προφανώς επειδή έτσι τον βολεύει!) δομικά μέτρα που πετσοκόβουν το εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων, μοναδικό στόχο έχουν την παράκαμψη ενός κρίσιμου διλήμματος. Δηλαδή: ή πιστεύει πραγματικά ότι ο λαός εγκρίνει τα μέτρα, οπότε πρέπει να προχωρήσει σε άμεσο δημοψήφισμα για να τον επιβεβαιώσει η λαϊκή ετυμηγορία ή ψεύδεται (πάλι) ασύστολα για ν' αποφύγει τη λαϊκή καταδίκη - ακριβώς όπως έκανε και η ισλανδική elite, μέχρι να αναγκαστεί από τη λαϊκή οργή στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με αποτέλεσμα την απόρριψη παρόμοιων μέτρων από το 93% του λαού!
Και, φυσικά, αποτελεί άλλη μια γκεμπελική διαστρέβλωση της αλήθειας ο ισχυρισμός που επαναλαμβάνουν οι elite και τα καλοθρεμμένα παπαγαλάκια τους ότι μετά την απόρριψη των μέτρων θα ακολουθήσει ο... κατακλυσμός. Στο προηγούμενο άρθρο, όπου πρότεινα δημοψήφισμα για την καταψήφιση των μέτρων που οδηγούν στη μαζική αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, πρότεινα επίσης συμπληρωματικό πακέτο συγκεκριμένων εναλλακτικών μέτρων, που περνούν μέσα από την έξοδο από την ΟΝΕ.
Φυσικά, η πρόταση αυτή «αγνοήθηκε» από κάποιους αναλυτές, που είτε την ταύτισαν με τη γραμμή του ΚΚΕ (προφανώς κατατάσσοντας στους... κρυφοκουκουέδες Αμερικανούς οικονομολόγους στο Χάρβαρντ και καθηγητές στην Μπολόνια - που επίσης καταλήγουν, με άλλο βέβαια σκεπτικό, στη λύση εξόδου από το ευρώ)2 είτε μας θύμισαν ότι έξοδος από την ΟΝΕ σημαίνει Αργεντινή, «ξεχνώντας» ότι ήδη γινόμαστε... περήφανοι Λατινοαμερικανοί μέσα στην Ε.Ε., όπως το Μεξικό στη NAFTA!
Ετσι, στο πολιτικό επίπεδο, ο διοικητής του λόχου ήδη έδωσε πρώτα δείγματα της διαδικασίας λατινοαμερικανοποίησης. Οταν, για παράδειγμα, Γερμανοί δημοσιογράφοι δεν δίστασαν να του επαναλάβουν κατάμουτρα την άκρως προσβλητική ερώτηση αν θα πουλούσε κάποια νησιά για να λυθεί το πρόβλημα του χρέους, αυτός δεν δίστασε να δώσει μια απάντηση που μόνον ο πρωθυπουργός μιας λατινοαμερικανικής μπανανίας θα έδινε, ότι δηλαδή «υπάρχουν πιο ευφάνταστοι και αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης του χρέους», και αντιπροτείνοντας, αντί να αγοράσουν, να εκμεταλλευθούν οικονομικά τα νησιά!
Την ίδια εικόνα κατώτερου επάρχου της αυτοκρατορίας έδωσε στις ΗΠΑ, όταν δήλωνε πλήρη συμπαράσταση στον «αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας και καταπίεσης» - δηλαδή στα μαζικά εγκλήματα των ΗΠΑ σε Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.!
Στο οικονομικό επίπεδο, ήδη υπάρχει η υποδομή για να εφαρμοστούν τα μέτρα που θα οδηγήσουν στην πλήρη λατινοαμερικανοποίηση της χώρας, χωρίς να χρειάζεται πια (όπως στο παρελθόν) στρατιωτική χούντα γι' αυτό (όπως άλλωστε και στην ίδια τη Λατινική Αμερική σήμερα!).
Η κοινοβουλευτική χούντα θα «αποφασίζει και διατάζει» παίρνοντας όλα τα μέτρα που θα επιβάλουν οι ξένες και ντόπιες elite, με την αποφασιστική βοήθεια του κοινοβουλευτικού λόχου της, των κομματικά ελεγχόμενων συνδικάτων που θα δίνουν «μάχες» για την τιμή των όπλων, των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των κρατικών, που ήδη συναγωνίζονται αυτά του... Τσαουσέσκου στην προβολή του «έργου» του περιπλανώμενου «Ηγέτη», της «ανεξάρτητης Δικαιοσύνης», που θα χαρακτηρίζει «παράνομες και καταχρηστικές» τις απεργίες που δεν βολεύουν τις elite, και των σωμάτων καταστολής που θα παίζουν ρόλο εσωτερικής κατοχής, σύμφωνα με τις εντολές των elite.
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η κοινοβουλευτική χούντα του ΠΑΣΟΚ δεν τολμά να προχωρήσει σε δημοψήφισμα (γιατί ξέρει πως αυτό θα σήμαινε το τέλος της) δύο είναι τα σενάρια για το μέλλον.
Στο πρώτο σενάριο, η Ελλάδα θα λατινοαμερικανοποιηθεί πλήρως, πολιτικά και οικονομικά, ενώ η φτώχεια θα μεγαλώνει, καθώς τα άμεσα και έμμεσα (πολλαπλασιαστικά) αποτελέσματα από το πετσόκομμα μισθών και δημοσίων δαπανών θα ενεργούν πάνω στη συνολική ζήτηση.
Η ανεργία θα γίνει μαζική, εφόσον ο μεν καταβαραθρωμένος, μετά την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε./ΟΝΕ, ιδιωτικός παραγωγικός τομέας δεν έχει σχεδόν καμιά δυνατότητα απορρόφησης της ανεργίας, ενώ τώρα θα αδυνατεί να παίζει τον ιστορικό απορροφητικό ρόλο του ακόμη και ο δημόσιος τομέας.
Ο συνδυασμός ανεργίας και φτώχειας, με τα ανισομερή αποτελέσματα που θα έχουν οι έμμεσοι φόροι πάνω στα χαμηλά εισοδήματα, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αναγκαστικά ακόμη μεγαλύτερη ανισότητα, στην οποία ήδη είμαστε πρωταθλητές στην ΟΝΕ.
Το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία οάσεων για τους πλούσιους (ξένους και ντόπιους), ανάμεσα στις ερήμους της ανέχειας σε τερατουπόλεις όπως η Αθήνα, όπου παιδικές συμμορίες θα αλληλοσκοτώνονται στους δρόμους για τα ναρκωτικά, όπως ακριβώς γίνεται σήμερα στο Μεξικό ή την Αργεντινή.
Αυτά όλα δεν σημαίνουν βέβαια ότι «το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό (που) οφείλεται στους διεφθαρμένους και άχρηστους πολιτικούς, καθώς και στο θεσμικό πλαίσιο που τους αναδεικνύει», όπως υποστηρίζει μια εντελώς αποπροσανατολιστική άποψη του συρμού3 η οποία δεν θέτει καν θέμα κοινωνικοοικονομικού συστήματος, παγκοσμιοποίησης, Ε.Ε. κ.λπ.! Ούτε, βέβαια, η έξοδος από τη χρόνια κρίση μπορεί να έλθει με την ανυπακοή, όπως υποστήριζαν ο Αμερικανός «αντιεξουσιαστής» Ζιν και κάποιοι «αντισυστημικοί», η οποία, από μόνη της, μπορεί να οδηγήσει σε κάποια «μερεμέτια» στο σύστημα και, το πολύ, σε εύκολα καταπνίξιμες εξεγέρσεις.
Αντίθετα, σύμφωνα με το δεύτερο σενάριο, για να ξεπεράσουμε την τωρινή κρίση, αλλά και να βάλουμε τις βάσεις για οριστική έξοδο από τη χρόνια κρίση του ελληνικού συστήματος, πρέπει να ξεκινήσει μια διαδικασία αυτο-οργάνωσης σε όλα τα επίπεδα, εδώ και τώρα: από τις γειτονιές και τα χωριά μέχρι τα εργοστάσια και τα γραφεία.
Βραχυπρόθεσμα, οι συνελεύσεις των πολιτών, των εργαζομένων, των αγροτών κ.λπ. θα μπορούσαν, συνομοσπονδιούμενες σε εθνικό επίπεδο, να οργανώσουν τον τρόπο αχρήστευσης των ληστρικών μέτρων με συντονισμένες απεργίες, που θα κατέληγαν σε μια γενική απεργία διαρκείας, μέχρι να εξαναγκαστούν οι elite σε δημοψήφισμα για τα μέτρα.
Το κρίσιμο σημείο όμως είναι να μη διαλύονταν οι συνελεύσεις αυτές την επομένη της απόρριψης των μέτρων, αλλά να έβαζαν τις βάσεις για μια εντελώς διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της Πολιτείας, μέσα από νέες οικονομικές και πολιτικές δομές, που θα εξασφάλιζαν τον άμεσο από μέρους των πολιτών έλεγχό τους - δηλαδή την ισοκατανομή της πολιτικής, οικονομικής αλλά και γενικότερα της κοινωνικής δύναμης4.
******
1 Βλ. Εκλογές, κρίση και λαϊκή παγίδευση, «Ε», 26/9/2009. 2 Βλ. Martin Feldstein, «Financial Times», 16/2/2010 & Erik Jones, «Financial Times», 11/3/2010. 3 Βλ. π.χ. Γιώργος Ν. Οικονόμου, «Ε», 5/3/2010. 4 Βλ. «Η Παγκόσμια Κρίση, η Ελλάδα και το Αντισυστημικό Κίνημα» (2009), κεφ. 14.