Πηγή:
http://kostasxan.blogspot.com/2010/03/blog-post_1167.html
· Μας ανακοινώνουν σταδιακά τα συμφωνηθέντα επειδή φοβούνται τις αντιδράσεις των Ελλήνων πολιτών
· Καλά στημένο το σκηνικό της κατάρρευσης και της επικείμενης εκμετάλλευσης από Γερμανία και ΗΠΑ
· Η Γερμανία μας θέλει φτηνούς εργάτες και σερβιτόρους ενώ οι ΗΠΑ βρήκαν την ευκαιρία να τους «χαρίσουμε» το Αιγαίο, λόγω φτώχειας!!!
Η κινητικότητα που έχει αναπτύξει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας προκειμένου να εξασφαλίσει πολιτική (και όχι οικονομική) στήριξη, αλλά και η ταυτόχρονη υπερκινητικότητα αμερικανών διπλωματών, αποτελούν σημείο κλειδί του σχεδίου «άλωση» που κατά τα φαινόμενα σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με κοινές-μεθοδευμένες ενέργειες Γερμανίας και ΗΠΑ.
Έτσι, στην Άγκυρα βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες ο αμερικανός πρέσβης, κύριος Ταν, με την πρόφαση του ψηφίσματος για την αναγνώριση της Αρμενίας από το αμερικανικό κογκρέσο, ενώ χθες την Άγκυρα επισκέφθηκε και ο κύριος Ντάουνερ (ειδικός σύμβουλος του ΟΗΕ για το Κυπριακό) για συζητήσεις με την τουρκική πολιτική ηγεσία.
Είναι γνωστό πως ποτέ δεν υπάρχει υπερκινητικότητα αμερικανών διπλωματών, εάν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος και εξελίξεις που… τρέχουν. Πολιτικοί αναλυτές αναφέρουν πως υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η Άγκυρα να αντιμετωπίζει σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα που επιθυμεί να το εκτονώσει στο Αιγαίο.
Κάτι τέτοιο, αυτή τη στιγμή και με τον κύριο Παπανδρέου έτοιμο να συναντηθεί με τον αμερικανό Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, θα έφερνε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση την αμερικανική εξωτερική πολιτική, αλλά θα δημιουργούσε και πλείστα όσα εμπόδια σε χρόνιους σχεδιασμούς που αφορούν σε συμφέροντα αμερικανικών εταιρειών εξόρυξης και επεξεργασίας πετρελαίου… Η δήλωση μάλιστα του κυρίου Ταν, φεύγοντας από την Άγκυρα ήταν χαρακτηριστική: «Θα επιστρέψω όποτε κριθεί σκόπιμο»… που μοιάζει περισσότερο με εντολή, παρά με… ευχή!
Την ίδια στιγμή, το σκηνικό για την Ελλάδα και την σωτηρία της από τα αρπακτικά - κερδοσκόπους, δείχνει να γίνεται αδυσώπητα σκληρό, αφού τα ταξίδια του κυρίου Παπανδρέου δεν επέφεραν κανένα ουσιαστικό όφελος, παρά μόνο δημιούργησαν συναισθήματα λύπης σε όλους. Τα βλέμματα της Μέρκελ αλλά και του Σαρκοζί, στις συναντήσεις τους με τον έλληνα πρωθυπουργό, «μιλούσαν»… Αλλά το παιχνίδι που έχει στηθεί εις βάρος της Ελλάδας γίνεται πλέον –όλο και περισσότερο- σαφές και δεν προοιωνίζει καλύτερες ημέρες, παρά τις εξαγγελίες των ελλήνων υπουργών, αλλά και του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου.
Στο παιχνίδι αυτό, η Γερμανία αναδεικνύεται ως η χώρα με τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη, παραγκωνίζοντας την Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία, που πάντα ήθελαν να έχουν τον ηγετικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ταυτόχρονα, η Γερμανία καταφέρνει να δημιουργήσει μία «ζώνη φτηνής εργασίας» στη νότιο Βαλκανική, με την Ελλάδα, την Βουλγαρία και πιθανότατα τα Σκόπια και την Αλβανία, καταφέρνοντας έτσι να αντιμετωπίσει την Κίνα που εισβάλλει στις αγορές με τα φτηνά (και συνεχώς βελτιούμενα ποιοτικά) προϊόντα της…
Η Γερμανία, γνωρίζοντας πως αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα φθηνά εργατικά χέρια των Κινέζων, σκέφτηκε πως μία κατάρρευση της Ελλάδας θα την ωφελούσε πολλαπλά, αφού θα κατάφερνε να δημιουργήσει πολύ φτηνούς εργάτες μέσα στην Ευρώπη, όπου με σαφέστατα μειωμένα μεταφορικά τα προϊόντα της θα ήταν ανταγωνιστικά με αυτά της Κίνας.
Την ίδια στιγμή η Γερμανία ωφελείται και οικονομικά, αφού μία μείωση της δύναμης – αξίας του ευρώ απογειώνει τις εξαγωγές της και κινεί την βιομηχανία της που γνωρίζει προβλήματα λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Φυσικά, οι Γερμανοί πολίτες θα μπορούν να κάνουν πλέον φτηνές διακοπές στην «ονειρεμένη» Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα η Γερμανική τουριστική Βιομηχανία θα μπορέσει να αγοράσει φτηνή ελληνική γη (η αναφορά για τα νησιά δεν ήτα καθόλου τυχαία), μειώνοντας μακροπρόθεσμα ακόμη περισσότερο το κόστος (ή τα κέρδη για τους Γερμανούς επενδυτές) των διακοπών στην Ελλάδα…!
Η στάση της Γερμανίας, το «θέλω αλλά δεν μπορώ τώρα» της Γαλλίας, καθώς και η επικείμενη συνάντηση Παπανδρέου – Ομπάμα δείχνουν να είναι οι τελευταίες κινήσεις στο δραματικό σκηνικό που στήθηκε και που συμφωνήθηκε μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ, προκειμένου να μπορέσουν –ο καθένας από την πλευρά του- να ρίξουν όλες τις αντιστάσεις της πλούσιας χώρας που λέγεται Ελλάδα και της οποίας ο ορυκτός πλούτος –και όχι μόνο- παραμένει ανεκμετάλλευτος.
Γιατί, οι ΗΠΑ στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας στοχεύουν. Οι ανά τον κόσμο πλουτοπαραγωγικές πηγές πετρελαίου που ανήκουν σε αμερικανικές εταιρείες φθίνουν συνεχώς σε παραγωγή, ενώ οι ήδη υπάρχουσες βρίσκονται σε θαλάσσιες περιοχές με μεγάλα βάθη και είναι ασύμφορες προς εξόρυξη…
Η «λίμνη πετρελαίου» που ονομάζεται Αιγαίο, με βεβαιωμένες –μετά από πολυετείς έρευνες- πηγές πετρελαίου σε πολύ μικρά βάθη, είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τις ΗΠΑ να εξασφαλίσουν την κινητήριο δύναμη που τους χρειάζεται για τα επόμενα τουλάχιστον 30 έως 50 χρόνια. Το πρόβλημα που λέγεται Ελλάδα, σήμερα παρακάμπτεται, αφού με συνδυασμένες ενέργειες (αμερικανικών αλλά και γερμανικών τραπεζών) έχει γίνει κατορθωτό να «γονατίσει» η ελληνική –ούτως ή άλλως- προβληματική οικονομία, δίνοντας μία πρώτης τάξεως ευκαιρία όχι μόνο να πάρουν αγοράζοντας, αλλά να τους χαριστούν οι περιοχές ενδιαφέροντος για εξόρυξη του μαύρου χρυσού, έναντι «πολιτικής υποστήριξης».
Η ενδιαφερόμενη Τουρκία, παίζοντας το παιχνίδι του «λαγού» κατάφερε να αποπροσανατολίσει την Αθήνα, εξασφαλίζοντας έτσι την έννοια των αμερικανών προέδρων που πάντα κρυφοκοίταζαν στον πλούτο του Αιγαίου. Το «αντίδωρο» της Τουρκίας στο «παιχνίδι» αυτό, είναι η στήριξη και ο αναβιβασμός σε «τοπική υπερδύναμη», εξασφαλίζοντας μάλιστα την εικονική αυτή «πολιτική νίκη» με ανώτερες θέσεις (όπως π.χ. στο συμβούλιο του ΟΗΕ)…
Δεδομένο πρέπει να θεωρείται πως η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει σε σειρά αιτημάτων, τόσο από τους Γερμανούς όσο και από τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανο πως τα οικονομικά μέτρα, η απόπειρα αλλοίωσης του εθνικού φρονήματος, η απαγκίστρωση από την Κύπρο και η πιθανή ελληνική στρατιωτική «απόσυρση» από το Αιγαίο, να είναι «δείγματα καλής θέλησης», που έγιναν με πρωτοβουλία του κυβερνητικού επιτελείου, προκειμένου να πεισθούν οι «μεγάλοι» πως υπάρχουν καλές διαθέσεις από την πλευρά μας…
Σε κάθε περίπτωση, ο Γιώργος Παπανδρέου μέσω του νόμου περί νομιμοποίησης και απόδοσης ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες εξασφαλίζει πιθανότατα την επανεκλογή του και φυσικά την «απόσβεση» πιθανών πολιτικών και οικονομικών εγκλημάτων που συμβαίνουν σήμερα… Ακόμη και εάν οι έλληνες πολίτες –μη αντέχοντας την αδυσώπητη οικονομική κυβερνητική πολιτική- αναχωρήσουν κατά χιλιάδες από την χώρα, τότε διευκολύνεται το σύστημα του κυρίου Παπανδρέου καταφέρνει να επικρατήσει με μεγαλύτερη άνεση.
Μόνο σε μία περίπτωση είναι δυνατόν το σχέδιο ΗΠΑ-Γερμανίας (που μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με κυβερνητική συναίνεση) να ανατραπεί, γεγονός που ήδη άρχισε να συζητείται σε πολιτικό επίπεδο και ήδη άρχισαν να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις απομάκρυνσης της πιθανότητας αυτής με την αλλαγή της στάσης Καρατζαφέρη και την ουσιαστική στήριξή του στην κυβέρνηση Παπανδρέου…
Αυτά τα σχέδια θα ανατραπούν άρδην εάν οι έλληνες πολίτες αποφασίσουν να παρέμβουν και να σταματήσουν τον οικονομικό, τον πολιτικό, τον εθνικό και τον ηθικό βιασμό τον οποίο έχουν προετοιμασθεί να υποστούν. Οι μηχανισμοί Χρυσοχοΐδη έχουν εργαστεί προς την κατεύθυνση δημιουργίας κλίματος πανικού –συλλήψεις πολιτών και δημοσιογράφων, απελευθερώσεις και ελεύθερη διακίνηση εγκληματιών λαθρομεταναστών κ.α.- προκειμένου να καταστεί δυνατή η αποτροπή μίας κοινωνικής επανάστασης κατά εκείνων που επιβουλεύονται τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των ελλήνων πολιτών…
Θα γίνει αυτή η έκρηξη των πολιτών ή θα… μεταναστεύσουμε για να μην βιώσουμε την κατάντια της χώρας μας που κάποιοι άλλοι έχουν σχεδιάσει για εμάς, χωρίς εμάς; Πρέπει να φτάσουμε στην πλήρη ένδεια, πρέπει να βιώσουμε την ταπείνωση και την εξαθλίωση ο καθένας προσωπικά;
Πρέπει να δούμε με τα μάτια μας να γίνεται πράξη ο επικείμενος άτυπος διαμελισμός της χώρας μας για να πειστούμε –επιτέλους- πως μας έχουνε κομματιάσει και έχουν μοιραστεί την ίδια μας την πατρίδα; Μήπως, όμως, τότε θα είναι αργά για να μπορέσουμε να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους και να ξαναπάρουμε πίσω την πατρίδα μας και το μέλλον μας;