ΕΣΕΙΣ ΔΝΤ, ΕΜΕΙΣ ΑΓΩΓΟ
Η νέα συμφωνία Αμερικής-Ρωσίας για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Ελλάδας
γράφει ο Σταύρος Παπαδόπουλος
Στις 6 και 7 Ιούλη 2009 πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη του νέου καλού μαύρου προέδρου στη Μόσχα. Κατά την επίσκεψη αυτή, ο Ομπάμα συναντήθηκε την πρώτη μέρα με τον Μεντβέντεφ στο Κρεμλίνο και την δεύτερη με τον Πούτιν στη ντάτσα του στο Νόβο Ογκαρίοβο, έξω από τη Μόσχα.
Οποιοσδήποτε παραλληλισμός με την επίσκεψη των Ρούσβελτ-Τσόρτσιλ στη ντάτσα του Στάλιν στη Γιάλτα, θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματικός.
Αν και οι δηλώσεις των ηγετών κινήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στα πλαίσια των διπλωματικών εντυπώσεων και αναφέρθηκαν σε «συζητήσεις» (και όχι όπως θα ήταν σωστότερο να αναφερθεί: «συμφωνίες») πάνω σε όλα τα θέματα που αφορούν τα σημεία τριβής των αμερικανορωσικών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του λεγόμενου «μετασοβιετικού χώρου» δηλαδή των χωρών που προηγουμένως ήταν ενταγμένες ή στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ τώρα δηλώνουν διατεθειμένες ή εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, θα πρέπει να προσεχθεί το εξής:
Τις δύο αυτές ημέρες υπεγράφησαν 8 μεγάλες συμφωνίες που, αν και στις λεπτομέρειές τους παραμένουν απόρρητες, σύμφωνα με τα εκ των υστέρων ανακοινωθέντα ή διαρρέοντα, αφορούν κυρίως θέματα διαστημικής συνεργασίας, πυρηνικού οπλοστασίου, εξοπλισμών, της αντιπυραυλικής ασπίδας καθώς και θέματα ενεργειακά, οικονομικά και εμπορικά. Κάποιες ήταν οριστικές, ενώ κάποιες άλλες ενδιάμεσες, και επίσης κάποιες δηλώθηκαν ρητά, ενώ κάποιες άλλες γίνονται αντιληπτές από τις μετέπειτα δρομολογηθείσες εξελίξεις.
Η ικανοποίηση των ηγετών
Όλοι οι ηγέτες, Ομπάμα-Μεντβέντεφ-Πούτιν, αν και ανέφεραν ότι υπάρχουν αρκετά θέματα, στα οποία διαπιστώθηκε ασυμφωνία, εν τούτοις δήλωσαν πολύ ικανοποιημένοι από τις «συζητήσεις» (=συμφωνίες) που έλαβαν χώρα το διήμερο αυτό. Οποιοσδήποτε παραλληλισμός με τις δηλώσεις ικανοποίησης των Ρούσβελτ-Τσόρτσιλ-Στάλιν στη Γιάλτα, θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματικός.
Ο Μπάρακ Ομπάμα δήλωσε ανάμεσα στα άλλα ότι «θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι ανησυχίες της Ρωσίας για την Γεωργία και την Ουκρανία»(!) και επίσης σε μία δήλωση δήθεν στήριξης της φιλοαμερικανικής ρωσικής αντιπολίτευσης, την προσκάλεσε «να συνεργαστεί ως κοινωνία των πολιτών με τις θετικές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η ρωσική ηγεσία προς αυτή την κατεύθυνση»(!) Όπως είναι φυσικό, οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν πανικό στους φίλους και συνεργάτες των Αμερικανών στις χώρες αυτές.
Επειδή οι Ρώσοι ηγέτες, κατά παράδοση και αντίθετα με την αμερικανική πρακτική, αποφεύγουν να κάνουν εκ των προτέρων δημόσιες δηλώσεις για τέτοιου είδους θέματα, δεν καταγράφηκαν άμεσα (ή δεν τις προσέξαμε) ανάλογες (εκ-)δηλώσεις πανικού από τους φίλους και συνεργάτες των Ρώσων ανά τον κόσμο.
Ο πανικός του Καραμανλή
Ζήσαμε όμως όλοι οι Έλληνες ένα καλοκαιρινό δίμηνο έντονων φημών για πρόωρες εκλογές και τελικά είδαμε έναν πανικόβλητο Καραμανλή να καλεί σε εκλογές, αιφνιδιάζοντας ακόμη και στενούς του συνεργάτες στη Νέα Δημοκρατία.
Ο πανικός του Έλληνα πρώην πρωθυπουργού ήταν τόσο μεγάλος που έκανε ότι μπορούσε, δηλαδή μια σωρεία σημαντικών πολιτικών δήθεν λαθών, ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η ήττα του και η ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ. Το μέγεθος της ποσοστιαίας διαφοράς των δύο κομμάτων στα εκλογικά αποτελέσματα ήταν πέρα και από τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις των Αμερικανών.
Ο νέος καλός πρωθυπουργός μας
Ο Γιώργος Παπανδρέου («γεννηθείς το έτος 1952 ως Τζέφρυ –born as Jeffrey- στο Σεν Πολ/Μινεσότα των ΗΠΑ, όπου ο πατέρας του διατηρούσε έδρα στο Πανεπιστήμιο», όπως καταγράφεται σε αμερικανικά σάιτ του διαδικτύου) ανέλαβε πρωθυπουργός εν μέσω μιας έντονης παρασκηνιακής δραστηριότητας για την προετοιμασία της Ελλάδας προς πτώχευση.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα από μέρα σε μέρα μεγάλωνε, ο νέος μας πρωθυπουργός ήταν περισσότερο χρόνο εκτός παρά εντός των τειχών, οι υπουργοί περίμεναν να ορισθούν οι Γενικοί Γραμματείς μέσω ίντερνετ και οι υφυπουργοί έπαιζαν τον ρόλο διακοσμητικών γλαστρών σε θερμοκήπιο.
Ειδικά το έλλειμμα, που ήταν στο 6,5 πριν από τις εκλογές, παρουσιάστηκε αρχικά στο 8,7 μετά τις εκλογές και ξαφνικά «κλείδωσε» στο 12,7! Ο πρώην υπουργός Οικονομίας Παπαθανασίου βγήκε και δήλωσε οργισμένος ότι είναι ψέμα ότι το έλλειμμα είναι 12,7! Φαίνεται ότι αυτόν δεν είχαν προλάβει –ή δεν θεώρησαν σκόπιμο- να τον ειδοποιήσουν…
Αν και ξεφεύγει του παρόντος, αξίζει να αναφέρουμε εν τάχει ότι η όλη προετοιμασία αυτή απέβλεπε σε τρεις βασικούς στόχους:
1. στη δημιουργία ψυχολογικού κλίματος τρομοκράτησης των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων έτσι ώστε να αποδεχτούν χωρίς πολλές διαμαρτυρίες την χειροτέρευση μισθών και βιοτικού επιπέδου.
2. στην χρησιμοποίηση της Ελλάδας ως μοχλού δημιουργίας προβλημάτων, πίεσης, αναστάτωσης και δοκιμασίας της γαλλογερμανικής «διοίκησης» και πρακτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα στην Ευρωζώνη.
3. (και σημαντικότερο για εμάς) την αφαίμαξη της Ελλάδας τόσο από οικονομική άποψη όσο και από άποψη κρατικής οντότητας, ούτως ώστε να δρομολογηθούν ταχύτερα οι ρυθμίσεις των λεγομένων Εθνικών θεμάτων σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων.
Αξίζει βέβαια να τονισθεί ότι η όλη αυτή επιχείρηση κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού εστιάζεται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα στο δημοσιονομικό έλλειμμα ενώ εθελοτυφλεί και εσκεμμένα παραβλέπει όλους τους άλλους οικονομικούς δείκτες.
Για παράδειγμα, αποκρύπτουν συστηματικά ότι το ακαθάριστο Εθνικό προϊόν σταθερά αυξανόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων είχε πολλαπλασιαστεί, το ενεργητικό των Τραπεζών είχε υπερδιπλασιαστεί σε μία πενταετία κά…
16 Φεβρουαρίου 2010
Ξαφνική επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στο Κρεμλίνο μετά από πρόσκληση της Ρωσικής Ηγεσίας και συναντήσεις με Μεντβέντεφ και Πούτιν. Στις συναντήσεις αυτές συζητούνται «θέματα κοινού ενδιαφέροντος». Το βασικότερο θέμα των τελευταίων χρόνων, που είχε μετατρέψει την Ελλάδα σε πεδίο μάχης των μεγάλων ενεργειακών συμφερόντων Δύσης-Ανατολής και το είχαμε πληρώσει πολύ ακριβά, ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, τίθεται σαν πρώτη προτεραιότητα!
Επίσης συζητείται το θέμα της άρσης της υποχρέωσης βίζας των Ρώσων τουριστών στην Ελλάδα, το οποίο θέμα ταλαιπώρησε την Τουριστική παραγωγή της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια υπέρ της Τουρκίας και της Αιγύπτου (που είχαν καταργήσει την απαίτηση βίζας από τους Ρώσους!) και –έτσι, στα… «κουφά», από μία εντελώς συμπτωματική συνάντηση της ίδιας μέρας του Μεντβέντεφ με τον Ρόμπερτ Ζέλικ, πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, αποκαλύπτεται ότι- ο Ρώσος πρόεδρος προτρέπει τον Έλληνα πρωθυπουργό να αποτανθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Παγκόσμια Τράπεζα (αμφότεροι οργανισμοί αμερικανικών συμφερόντων) για τα προβλήματα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων!!!
Με μια κουβέντα: Εσείς ΔΝΤ, Εμείς Αγωγό!
Ταχείες εξελίξεις
Μέσα σε ένα μόνο μήνα από την επίσκεψη του Παπανδρέου στη Μόσχα, γίνονται δύο σημαντικά βήματα για την κατασκευή του Αγωγού:
1. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 4 Μαρτίου 2010 με οριστική απόφαση στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού πακέτου ανάκαμψης, αποφασίζει την επιχορήγηση 31 έργων, μεταξύ των οποίων και των αγωγών φυσικού αερίου που διέρχονται από την Ελλάδα, αφ’ ενός του Διασυνδετήριου αγωγού Ιταλία-Ελλάδα-Τουρκία, γνωστού ως πρόγραμμα Ποσειδών, αφ ’ετέρου του Διασυνδετήριου αγωγού Ελλάδα-Βουλγαρία (Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη). Τα προγράμματα επιχορηγούνται με ποσοστό 50%, επιλέχθηκαν με κριτήριο τον υψηλό κίνδυνο καθυστερήσεων που διατρέχουν λόγω της οικονομικής επιβράδυνσης και έχουν χρονοδιάγραμμα 18 μηνών!!!
2. Στις 18 Μαρτίου 2010 η υπουργός Περιβάλλοντος καταθέτει κατεπείγον νομοσχέδιο στη Βουλή, με το οποίο ρυθμίζονται τα θέματα των απαλλοτριώσεων γης υπέρ του Δημοσίου για την κατασκευή του Αγωγού. Το έργο χαρακτηρίζεται «Μείζονος Εθνικής Σημασίας» και ταυτόχρονα η υπουργός αναφέρει στην επιστολή της ότι «Στόχος του νομοσχεδίου είναι να ολοκληρωθεί το εν λόγω έργο με ταχείς ρυθμούς και σύντομες διαδικασίες»
Δηλαδή: Τώρα, Τρέχουμε!
Συμπέρασμα:
Ρωσία και ΗΠΑ κατέληξαν στις 6 και 7 Ιούλη 2009 σε συμφωνία για την Ελλάδα. Τα ποσοστά συμμετοχής της καθεμιάς είναι ακόμη άγνωστα.
Επιγραμματικά η Συμφωνία αναθέτει την πολιτική και οικονομική διαχείριση της Ελλάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η διαχείριση αυτή αφορά τόσο το εσωτερικό της χώρας (διακυβέρνηση) όσο και τις θέσεις της χώρας διεθνώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για το πρώτο, η οικονομική εκμετάλλευση της χώρας θα βαίνει διαρκώς εντεινόμενη (κοινώς «κάθε πέρσι και καλύτερα»).
Κατά την επόμενη πενταετία προβλέπεται μεγάλη αύξηση της ανεργίας, δυσπραγία, κοινωνικές εξεγέρσεις και νέο κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων στο εξωτερικό.
Για το δεύτερο, η Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια στις συνεδριάσεις των Ευρωπαϊκών οργάνων συντασσόταν κατά κανόνα είτε με τα ρωσικά συμφέροντα είτε με τον Γαλλογερμανικό άξονα. Στο εξής θα τάσσεται στο πλευρό του Αγγλοαμερικανικού άξονα. Τα εθνικά μας θέματα θα ρυθμίζονται επί το πλείστον σύμφωνα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Στη Ρωσία δίνεται επιτέλους η επί 3 αιώνες επιδιωκόμενη πρόσβαση στις Νότιες Θάλασσες. Τα ρωσικά πλοία θα φορτώνουν από Ελληνικά λιμάνια παρακάμπτοντας τις τουρκικές απαιτήσεις (και… «καπρίτσια») για δίοδο των Δαρδανελίων. Επίσης θα δοθούν και κάποιες ακόμη δυνατότητες οικονομικών συνεργασιών, όπως στον Τουρισμό και στον… εξοπλιστικό τομέα! Στο τέλος Μαρτίου ο Έλληνας υπουργός Άμυνας επισκέπτεται με την σειρά του τη Μόσχα. Οι ανακοινώσεις ίσως εκπλήξουν πολλούς.
Όπως προείπαμε, τα ποσοστά συμμετοχής των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην νέα ελληνική πραγματικότητα είναι ακόμη άγνωστα και ίσως δεν αποκαλυφτούν ποτέ. Οποιοσδήποτε όμως παραλληλισμός με την σημείωση του Στάλιν «Ελλάδα: Αυτοί 90%, Εμείς 10%» που βρέθηκε μετά τη συμφωνία στη Γιάλτα, θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματικός.
Άλλωστε τώρα, και να βρεθεί κάποια σημείωση, δεν θα αναγράφει μόνο 10%.
Αθήνα 19 Μαρτίου 2010