Με την ευκαιρία της Μέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στις 19 Μαΐου, ας κάνουμε μια σύντομη αναφορά στο ζήτημα της αναγνώρισης αυτής της γενοκτονίας.
Την Πέμπτη 11 Μαρτίου η ολομέλεια του Κοινοβουλίου της Σουηδίας αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, δηλαδή όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Η μέρα αυτή είναι μια μεγάλη μέρα για τη Ρωμιοσύνη για πολλούς λόγους.
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν 131 ψήφοι υπέρ, 130 κατά και 88 αποχές. Η απόφαση δηλαδή κρίθηκε για μια ψήφο η οποία καθόρισε το αποτέλεσμα. Αυτή η ψήφος ανήκε σε μια Κούρδισσα βουλευτίνα, την Γκιουλάν Αβτζί, η οποία ψήφισε υπέρ της αναγνώρισης, ενάντια στη γραμμή του κόμματος της, η οποία ήταν αρνητική ψήφος στη γενοκτονία. Η βουλευτίνα δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Firat News:
«Οι Κούρδοι είναι αντιμέτωποι με μια νέα γενοκτονία που επιχειρείται σε βάρος τους από πλευράς της Τουρκίας. Η αναγνώριση της γενοκτονίας από το Σουηδικό Κοινοβούλιο είναι πολύ σημαντική εξέλιξη. Γνωρίζω ότι η ψήφος μου υπέρ της γενοκτονίας, παρά την απόφαση του κόμματος μου, ήταν καθοριστική. Αυτό που έπραξα έπρεπε και ήταν απαραίτητο να γίνει. Γιατί η Τουρκία πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσει τις σφαγές και τις γενοκτονίες που έπραξε στο παρελθόν. Ήδη πολλές χώρες του κόσμου θεωρούν ότι η Τουρκία είναι μια χώρα που διέπραξε γενοκτονίες».
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας από το κοινοβούλιο της Σουηδίας πρέπει να συνδυαστεί με κάποια άλλα γεγονότα σχετικά.
Την Πέμπτη 4 Μαΐου 2010 η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των Η. Π. Α. ψήφισε την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων με το οριακό αποτέλεσμα 23 προς 22 και εδώ. Το θέμα προωθήθηκε στην ολομέλεια κι επαφίεται στην πρωτοβουλία της Προέδρους της Βουλής Νάνσυ Πελόσι. Βέβαια εδώ παίζονται τα συμφέροντα των Η. Π. Α στην περιοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν μια και η Τουρκία έχει ήδη αρχίσει τους εκβιασμούς με τη βάση του Ιντσιρλίκ, όμως το γεγονός της ψηφοφορίας είναι από μόνο του σημαντικό.
Πρόταση ψηφίσματος κατέθεσε ο βουλευτής του κόμματος Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας Joan Tarda στην Ισπανική βουλή ώστε αυτή να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων ως έγκλημα κατά την ανθρωπότητας και την ευθύνη της Τουρκίας γι’ αυτό.
Σύμφωνα με τον κ. Tarda η Ισπανία θα πρέπει να ενταχθεί στην ομάδα των χωρών που έχουν καταδικάσει αυτή τη σφαγή όπως έχει κάνει η Γαλλία: «Η ιστορική αναγνώριση των εγκλημάτων που έχουν γίνει είναι απαραίτητη για το κλείσιμο των πληγών και την ανοικοδόμηση των δεσμών ειρήνης», τονίζει η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας.
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι η Αριστερά της Καταλονίας δεν μοιάζει καθόλου με τη δική μας ξεπουλημένη «Αριστερά» η οποία ήθελε να απαλειφθεί η λέξη «Γενοκτονία» από το προεδρικό διάταγμα που καθιέρωσε τη Μέρα Μνήμης του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας στην Ελλάδα. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι και τα κόμματα της σουηδικής Κεντροαριστεράς ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας.
Επίσης, σ’ αυτή την ιστορική ψηφοφορία στο Σουηδικό Κοινοβούλιο συνασπίστηκαν Έλληνες, Ασσύριοι, Αρμένιοι και Έλληνες με την ηρωική βοήθεια μια Κούρδισσας. Έτσι, για πρώτη φορά, η Τουρκία αντιμετωπίζει έναν καινούριο «συνασπισμό», τον οποία εκείνη θεωρεί απειλή. Αυτός ο συνασπισμός μπορεί να αποτελέσει τη βάση για τη χάραξη μιας κοινής στρατηγικής των ιστορικών αυτών λαών της Ανατολής απέναντι στη συνεχιζόμενη Τουρκική βαρβαρότητα, μέρος της οποίας είναι η άρνηση των Γενοκτονίας. Αυτό το ενδεχόμενο έχει αρχίσει να προβληματίζει σοβαρά την Τουρκική διπλωματία η οποία άλλο δεν κάνει τον τελευταίο καιρό από τα ανακαλεί πρεσβευτές για διαβουλεύσεις.
Κι εδώ, στην Ελλάδα, τι γίνεται; Καλά, ευχαριστώ, εσείς; Την ίδια εποχή που γίνονταν οι ψηφοφορίες στα κοινοβούλια Σουηδίας και Καταλονίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας γινόταν η παρουσίαση του βιβλίου «NUTUK, Ο ΜΕΓΑΣ ΡΗΤΟΡΙΚΟΣ» του Γκαζί Μουσταφά Κεμάλ. Το βιβλίο εκδόθηκε από τις Εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ και πρόκειται για ένα απάνθισμα λόγων τους οποίου εκφώνησε ο Κεμάλ Αττατούρκ κατά καιρούς και μέσα από αυτούς μπορεί κάποιος να διακρίνει το πώς σκεφτόταν αυτό το ανθρωποειδές, το οποίο με τις πράξεις και τις αποφάσεις του συνέπραξε σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρώπινης ιστορίας, τη γενοκτονία 1.500.000 Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Θράκης.
Παρών στην παρουσίαση ήταν ο Τούρκος πρέσβης ο οποίος, όπως όλοι οι Τούρκοι διπλωμάτες είναι από τους πιο σκληρούς φορείς του κεμαλικού φασισμού, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η έκδοση και η παρουσίαση του βιβλίου έγινε για λόγους προπαγάνδας, προβολής και νομιμοποίησης του κεμαλισμού στην ίδια τη χώρας όπου κατέφυγαν όσοι γλύτωσαν από το μαχαίρι του. Επιπλέον απόδειξη γι’ αυτό είναι ο τίτλος Γκαζί που πρόσθεσαν πριν από το όνομα του Κεμάλ. Αυτή η λέξη σημαίνει κάτι σαν «ήρωας» ή και «Μέγας». Σου λέει, έχετε εσείς τον Μέγα Αλέξανδρο; Χαρά στο πράγμα! Εμείς έχουμε τον Μέγα Κεμάλ!
Το χειρότερο ήταν ότι σ’ αυτή την προπαγανδιστική, κεμαλική, φασιστική εκδήλωση πήραν μέρος Έλληνες βουλευτές και πανεπιστημιακοί δίνοντας άλλοθι και νομιμοποίηση στην αγιοποίηση του σφαγέα των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Πολύ ωραία!
Η δε Κυβέρνηση αγρόν αγοράζει. Τη στιγμή που ξένες χώρες και λαοί αρχίζουν και ζητούν από την Τουρκία να αναγνωρίσει τα εγκλήματα της και να κάνει, επιτέλους, αυτοκριτική, οι δικοί μας πολιτικοί καταθέτουν στεφάνι στο μνημείο του σφαγέα και κάνουν δηλώσεις με τις οποίες εκθειάζουν το «μεγαλείο» του. Την ίδια ώρα Έλληνες δημοσιογράφοι συνεργάζονται με κεμαλιστές Τούρκους συναδέλφους τους για να αναδείξουν το «μεγαλείο» του χασάπη.
Για το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, τηρούν μια εκκωφαντική σιωπή. Δεν προσέφεραν και δεν προσφέρουν το παραμικρό στον αγώνα που κάνουν οι φορείς σε εσωτερικό και εξωτερικό.
Βέβαια, δεν είναι παράξενο. Οι σημερινοί πολιτικοί αυτής της έρημης χώρας είναι επίγονοι αυτών που πούλησαν τη Μικρά Ασία στα σιωνιστικά, πολυεθνικά συμφέροντα και δήλωναν δεξιά κι αριστερά ότι άξιζε στους Έλληνες της Μικράς Ασίας να σφαγιαστούν από τον Κεμάλ και τους χασάπηδες του, αφού αγαπούσαν τόσο πολύ τον Βενιζέλο.
Άσε που μπορεί να τους κάνει «ντα» ο Σόρος. Αυτό πού το πάτε;
Σημείωση:Στοιχεία γι’ αυτό το άρθρο πάρθηκαν από την εφημερίδα ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ