http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/05/blog-post_02.html
Δεν είναι σύνθημα, είναι η δεύτερη παράγραφος από το πρώτο άρθρο του Συντάγματος της Ελλάδας έτσι όπως θεωρητικά τουλάχιστον υφίσταται μέχρι και αυτή τη στιγμή.
Δεν ξέρω γιατί αλλά κάθε φορά που ένοιωθα να σκεπάζει τη χώρα μου ένα σκούρο σύννεφο, άνοιγα το βιβλίο με το "Σύνταγμα της Ελλάδας" όχι για να φαντασιωθώ ότι ζώ σε μια χώρα της οποίας οι εξουσίες σέβονται στοιχειωδώς αυτό που με αίμα κατέκτησε ο ελληνικός λαός, αλλά για να διαπιστώσω απλώς πόσα άρθρα του συντάγματος αποτέλεσαν και αυτή τη φορά κενό γράμμα.
Αυτό όμως που συμβαίνει σήμερα στον τόπο μας δεν έχει προηγούμενο, με μόνη εξαίρεση την προδοσία της Κύπρου από την αμερικανοθρεμμένη χούντα. Ακόμα όμως και αυτοί οι λακέδες των Αμερικάνων, δεν είχαν τολμήσει να μιλήσουν απαξιωτικά για τους συμπατριώτες τους με εξαίρεση τα "μιάσματα" που ..αποτελούσαν τον "κομμουνιστικό κίνδυνο". Τότε τουλάχιστον τα γκαρσόνια της "Νέας Τάξης" δεν έκρυβαν την πετσέτα και τα γάντια, ούτε μεταμφιέστηκαν σε πολιτικούς με σοσιαλιστικά ιδεώδη.
Σήμερα ο γυιός του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και η ουρά της κυβέρνησης Σημίτη -Καραμανλή, έχει πετάξει στα σκουπίδια ακόμα και τα στοιχειωδώς "αυτονόητα" για έναν πολιτικάντη.
Πριν λίγο καιρό όταν συναντήθηκε με τον Μπαρόζο και τον Γιούνκερ σε μια αποστροφή του λόγου του φέρεται να είπε ότι "Οι Έλληνες είναι κλέφτες και απατεώνες" (το διαβάσαμε στο σημερινό 'Παρόν της Κυριακής" και μέχρι στιγμής δεν έχει βγει κανένας Πεταλωτής, Σαμαράς ή Αλογοσκούφης να υποστηρίξει τον "ίλαρχο").
Το ηθικό ανάστημα και το ειδικό πολιτικό βάρος ενός ηγέτη προσδιορίζονται σχεδόν πάντα κυρίως από την ηθική και την ορθοκρισία εκείνων που τον εκλέγουν.
Αν εμείς λοιπόν είμαστε κλέφτες και απατεώνες, τότε εκείνος ως εκ των αρίστων εκλεγείς, είναι αρχικλέφτης και αρχιαπατεώνας πράγμα που ίσως να εξηγεί την διαρκή απαξίωση της χώρας μας από τους Ευρωπαίους αποδέκτες των σχολίων του.
Ετσι κι αλλιώς εν τοις πράγμασι, το πρώτο άρθρο του ελληνικού συντάγματος έχει ακυρωθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και σίγουρα όχι μόνο εξ αιτίας αυτής της απαξιωτικής αναφοράς του.
Πριν από λίγες ημέρες συζητώντας με τον Θύμιο Παπανικολάου μου εξηγούσε το πως και το γιατί η σημερινή "Νέα Τάξη Πραγμάτων" συγκροτεί το νέο φασισμό όχι μέσω των γνωστών ακροδεξιών πρακτικών, αλλά μέσω της δημιουργίας μιας δήθεν συναινετικής ιδεολογικής πλατφόρμας πάνω στην οποία θα εδράζονται τελικά όλοι οι "εκσυγχρονισμένοι" κομματικοί οργανισμοί.
Αν επιχειρήσουμε να απλουστεύσουμε την αξιόλογη και αναγκαστικά περίπλοκη επιχειρηματολογία του Θύμιου, θα λέγαμε ότι η φιλοσοφία της "Νέας Εποχής", όπως αυτή εφαρμόζεται από την πολιτικο-οικονομική της έκφανση και που αυτοπροσδιορίζεται ως "Νέα Τάξη Πραγμάτων", έχει ως κεντρική ιδέα το "σφάξε με το ... μπαμπάκι αλλά μην ξεχάσεις να φορέσεις άσπρα γάντια"(αυτή την πρακτική την βλέπουμε όλοι πια και σε λίγο θα την βιώσουμε για τα καλά στο πετσί μας).
Αν στο παρελθόν η παραβίαση άρθρων του συντάγματος, τσίτωνε τα συναισθήματα και προβλημάτιζε όσους μπορούσαν να δουν, τότε τι θα παράξει ο σημερινός καθολικός ευτελισμός του;
Ας μην γελιόμαστε, ουδέποτε ήταν "Θεμέλιο του πολιτεύματος η λαϊκή κυριαρχία" αφού αυτή μπορούσε να εκδηλωθεί μόνο κάθε τέσσερα χρόνια και σχεδόν τις περισσότερες φορές με τον κίβδηλο τρόπο που καθόριζαν εκλογικά συστήματα τύπου "ενισχυμένης" ή ακόμα και "υπερενισχυμένης αναλογικής".
Ωστόσο είναι η πρώτη φορά που η "λαϊκή κυριαρχία" δεν υφίσταται ούτε και με την παραδοσιακή προσχηματική συνταγματική της μορφή.
Η αξία της επίκλησης του συντάγματος, ακόμα και τότε που τα άρθρα του αποτελούσαν κενό γράμμα στην καθημερινότητα του πολίτη, φάνηκε όταν το 1962 πλήθη κατέβαιναν στους δρόμους και φώναζαν το πασίγνωστο σύνθημα "114" επικαλούμενοι το ακροτελεύτιο άρθρο του τότε συντάγματος, το οποίο και τότε απευθυνόταν στον πατριωτισμό των Ελλήνων για την τήρησή του.
Σήμερα μονοκοντυλιά τραβήχτηκε ένα "χ" σε όλο το σύνταγμα της Ελλάδας.
Ο Έλληνας κυβερνήτης κατέλυσε τη "λαϊκή κυριαρχία" αντικαθιστώντας τη με τη "Νεοταξική επικυριαρχία" της ευρωπαϊκής "τρόϊκας" και του Δ.Ν.Τ.
Έπαψε λοιπόν να είναι το θεμέλιο του πολιτεύματος η λαϊκή κυριαρχία και το μόνο που μας απομένει είναι να μιμηθούμε εκείνους που το ΄62 κατέβηκαν στους δρόμους φωνάζοντας "114".