...και η χαρά δεν την αφήνει
(''ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ'', Ριζοσπάστης 04/05/2010)
Για την αστική δημοσιογραφία, ο όρος «κροκόδειλοι» δεν είναι αρκετός. Το χτεσινό κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είναι μικρό αλλά χαρακτηριστικό δείγμα.
Γράφει: «Πλήττει πρωτίστως τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, οι οποίοι πληρώνουν τη διαχρονική ανικανότητα των κυβερνήσεων να εξυγιάνουν το κράτος».
Κρύβει ότι από τα μέτρα πλήττεται το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού και ωφελούνται οι καπιταλιστές. Δείχνοντας μόνο ή κύρια τους δημόσιους υπάλληλους, αξιοποιεί την καλλιεργημένη από χρόνια ψευδή αντίληψη πως «δημόσιοι είναι, τους αξίζει ό,τι κι αν πάθουν». Αλλά και οι δημόσιοι δεν πληρώνουν την ανικανότητα των κυβερνήσεων, αλλά την ανάγκη των καπιταλιστών να ελέγχουν καλύτερα και το τελευταίο σεντς στο ταμείο του δικού τους κράτους. Δεν πρόκειται για εξυγίανση του κράτους αλλά για πιο αυστηρή προσαρμογή του στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Γράφει: «Πλήττονται, σχεδόν αποκλειστικά, ο ίδιοι άνθρωποι που καλούνται κάθε φορά να πληρώσουν».
Να πληρώσουν οι καπιταλιστές; Γιατί δεν το λένε αν το εννοούν; Οι καπιταλιστές, όμως, είναι διαρκώς στο απυρόβλητο. Αν μιλήσεις γι' αυτούς πρέπει να το πας ως το τέρμα που είναι η ανάγκη να καταργηθεί αυτό το παράσιτο. Γράφουν, λοιπόν, γενικώς για αδικία και ψάξε εσύ να βρεις αν πληρώνεις περισσότερο απ' τον διπλανό σου.
Γράφει: «Οι πολίτες αναγνωρίζουν τις έκτακτες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η χώρα. Και δέχονται να αναλάβουν το μέρος των θυσιών που τους αναλογεί».
Εδώ η αυθαιρεσία πάει σύννεφο. Πρώτον, οι εργάτες και οι καπιταλιστές δεν είναι όλοι μαζί «πολίτες». Είναι διαφορετικές τάξεις. Και η εργατική τάξη δεν αναγνωρίζει καμιά έκτακτη συνθήκη. Η χώρα δεν είναι το ίδιο για τους εργάτες και τους καπιταλιστές. Μιλάνε για τη χώρα για να κάνουν συνυπεύθυνο τον εργάτη. Δεν υπάρχει ούτε ένας εργάτης που να δέχεται να αναλάβει το κόστος για ζημιά που δεν έκανε. Οταν λες ότι δέχονται να κάνουν θυσίες τους υποβάλλεις στην ιδέα ότι για κάτι φταίνε.
Γράφει: «Τα μέτρα είναι αναγκαία για να αποφευχθεί η οικονομική χρεοκοπία».
Το προηγούμενο «κλάμα» είναι για να καταλήξει ότι τα μέτρα είναι αναγκαία. Για ποιον; Η εργατική τάξη είναι μόνιμα στο έλλειμμα. Ποιος έχει πρόβλημα σήμερα; Οι καπιταλιστές από το μεταξύ τους ανταγωνισμό. Αυτοί θέλουν ακόμα πιο φτηνούς εργάτες, αυτοί θέλουν το αρπαγμένο από τους εργάτες χρήμα στο κρατικό ταμείο να είναι στη διάθεσή τους και όχι για μισθούς, συντάξεις, Παιδεία και Υγεία. Δική τους ανάγκη είναι τα μέτρα που παίρνονται. Κι αυτήν την ανάγκη των καπιταλιστών, η «Ελευθεροτυπία» την πλασάρει σαν γενική ανάγκη του πληθυσμού, που όμως αποτελείται από τάξεις με συγκρουόμενα διαρκώς συμφέροντα. Για να καλυφθεί η ανάγκη των καπιταλιστών θα χάσουν οι εργάτες.
Διά ταύτα: θέλει η «αντιεξουσιαστική» να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5629614&publDate=4/5/2010