Η ΕΠΟΧΗ μας απεχθάνεται την ενότητα της σκέψης, τη γενικευμένη σκέψη. Τρομάζει μπροστά στη σύνθεση.
Τις αποσυνθετικές συνέπειες αυτού του βαθιά σηπτικού καπιταλιστικού φαινομένου υφίστανται καθημερινά η επιστήμη, η τέχνη, η πολιτική, κάθε κοινωνική λειτουργία, η ίδια μας η κοινωνική υπόσταση και ανθρώπινη ύπαρξη, η ζωή μας σε όλες τις εκφάνσεις της. Παντού κυριαρχεί το ειδικό και το μερικό, συνακόλουθα και το μέτριο, και αυτό πνιγμένο μέσα στις πνιγηρές αναθυμιάσεις της γενικευμένης σήψης…
Η γεροντική αυτή κατάπτωση έχει οδηγήσει την κοινωνία σε πλήρες αδιέξοδο. Ολόκληρη η κουλτούρα βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης: Από τα οικονομικά της θεμέλια έως τις υψηλότερες σφαίρες της ιδεολογίας.
Από τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα είναι η τυποποίηση, η διάσπαση και ο τεμαχισμός της σκέψης, η συναισθηματική αφυδάτωση, ο ναρκισσιστικός υπολογισμός, η νέα ειδωλολατρία του καταναλωτικού θεάματος και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ των ηλιθίων, των αδίστακτων, των πωρωμένων σάπιων…
Αναφορικά με την πολιτική, αυτή υποφέρει ιδιαίτερα από το κοινωνικό, αποσυνθετικό ξεχαρβάλωμα.
Εδώ τα πάντα έχουν υποκατασταθεί από τη μικρολογία, το κουτσομπολιό, τις άχρωμες διαμάχες, τη φλύαρη ασυναρτησία, τις τηλεοπτικές τελετουργίες και την παρανοϊκή αυθάδεια των κυβερνητικών και κομματικών μάνατζερ.
Δεν υπάρχουν πλέον πολιτικοί. Υπάρχουν μόνο μάνατζερ του χρήματος και λακέδες των διεθνών και εγχώριων «νταβάδων».
Η ζωή μας δεν καταδυναστεύεται μόνο από την ηδονή των μύθων, των σκανδάλων, των γαργαλιστικών σεναρίων και του θεάματος.
Κατακλυζόμαστε από την ανοησία, τη χυδαιότητα, την αναισθησία και τον αυθάδη κομπασμό της μπόχας των ποικίλων παρασίτων της εξουσίας.
Είναι τόσο νοσηρή η κατάσταση η οποία δεν καθιστά απλώς τους επιπλέοντες φελλούς κυρίαρχους, αλλά συνασπίζει την παρασιτική σαπίλα σε μια γραφειοκρατική, πολιτική, δημοσιογραφική και πνευματική κάστα πωρωμένης δικτατορικής αυθάδειας.
Μόνο σε μια τέτοια εποχή βαθιάς παρακμής και νοσηρά εκφυλιστικής θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια κακουργηματική αυθάδεια σαν και αυτή του Μαντέλη και του Τσουκάτου: Να ομολογούν ξεδιάντροπα ότι χρηματίστηκαν και να μη γίνεται σεισμός, να μην εξεγείρονται οι πέτρες, να μην πέφτει άμεσα ο πέλεκυς της τιμωρίας και ακόμα να μην παραιτείται κανένα πολιτικό γουρούνι…
Μόνο σε μια τέτοια εποχή βαθιάς αποσύνθεσης θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια αλαζονική και θηριώδης υποκρισία των πολιτικών, δημοσιογραφικών και πνευματικών γουρουνιών της συνασπισμένης συντεχνίας των παρασίτων.
Καμώνονται τις μωρές παρθένες! Ουρλιάζουν τώρα για τους κλέφτες, ενώ τα πάντα γνώριζαν εδώ και χρόνια και το χειρότερο: Αυτοί οι κλέφτες είναι σαρξ εκ της σαρκός τους, ανήκουν στο ίδιο «συνδικάτο», ένα «συνδικάτο» που όλοι ζούνε παρασιτικά και θησαυρίζουν από τις ποικίλες λαμογιές και πολυεδρικές κλεψιές.
Δεν είναι μόνο ο Μαντέλης και ο Τσουκάτος. Είναι όλος ο πολιτικός και κομματικός υπόκοσμος, καθώς και όλη η κάστα της συνασπισμένης σαπίλας (δημοσιογράφοι και διανοούμενοι) που έχει καταληστεύσει τον ελληνικό λαό και έχει βουτηχτεί μέσα στη ληστεία, τη λαμογιά και κάθε είδους βρωμιά…
Το παίζουν τώρα εισαγγελείς οι βρώμικοι, για να διασώσουν το σάπιο καθεστώς τους και τον εαυτό τους και για να εξαπατήσουν με κάποιες βροντερές, και επιλεκτικές «αποκαλύψεις» τον ελληνικό λαό, ετοιμάζοντας το νέο αναπαλαιωμένο πολιτικό σκηνικό που θα είναι πάλι οι ίδιοι ή άλλα «τέκνα» του συστήματος: Του συστήματος του χρήματος και της βρωμιάς. Το χρήμα εξ ορισμού είναι η πηγή κάθε βρωμιάς…
Η κυβέρνηση Σημίτη και ιδιαίτερα ο ίδιος ο Σημίτης γιατί μένουν στο απυρόβλητο;
Ο Μαντέλης και ο Τσουκάτος απλοί ιδιώτες ήταν; Δεν ήταν κορυφαίοι στη κυβέρνηση των «εκσυγχρονιστών»;
Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο σημερινός πρωθυπουργός, στα κορυφαία επιτελεία της κυβέρνησης Σημίτη δεν ήταν;
Πώς είναι δυνατόν από όλο αυτό το «συνδικάτο» να επικεντρώνεται η σαπίλα και ο χρηματισμός μόνο σε δύο αποδιοπομπαίους τράγους;
ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ γιατί στο ίδιο ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ «συνωστίζονταν». Τα ίδια κάνανε ΟΛΟΙ. Το καθεστώς τους δεν μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς το λιπαντικό της «μίζας». Αυτό το «λιπαντικό» το είχαν επιβάλλει οι ίδιοι σε όλο το βάθος και εύρος της κοινωνίας, το είχαν καταστήσει «σύστημα» «νέων αξιών»…
ΟΤΑΝ επιβάλεις στην κοινωνία το τζόγο, τον εύκολο πλουτισμό, την απληστία, τις μίζες, όλων των ειδών της βρωμιές και τις διαστροφές, είναι αυθάδεια απάτης, υποκρισίας και βλακείας να ουρλιάζεις για δύο πιάτα άπλυτα…
Πάνω σε κάποια «άπλυτα πιάτα» θα στήσει, η «συνασπισμένη σαπίλα» της πολιτικής και δημοσιογραφικής αλητείας, το χορό της σκανδαλολογίας, της καταναλωτικής λαγνείας των μύθων και του θεάματος.
Είναι τέτοια η έπαρση και η θρασύτητα της βλακείας των συνασπισμένων παρασίτων, που πιστεύουν οι άμοιροι ότι θα ξεγελάσουν για άλλη μια φορά των ελληνικό λαό και θα διασωθούν στέλνοντας κάποιους στο «Γουδί»…
Το έργο, όμως, αυτό το έχει ξαναδεί ο ελληνικός λαός πάρα πολλές φορές.
Γνωρίζει ότι μετά από «καθάρσεις» και …Γουδιά έρχονται πολλαπλάσιες συμφορές…
Το σύστημα αυτό, το καπιταλιστικό, βρίσκεται σε τόσο προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης που καμία μανούβρα και καμία νέα απάτη δεν μπορεί να το σώσει…