Πηγή:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/05/blog-post.html
Μπορεί αυτό το κείμενο να εξοργίσει μερικούς και άλλοι να το θεωρήσουν "πολιτικά βλάσφημο" γι΄αυτό εκ των προτέρων τους απαντούμε, ότι όταν πριν από δύο περίπου χρόνια αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε την "Κλασικοπερίπτωση", δεν το πράξαμε για λόγους επίδειξης, ούτε για να δώσουμε "εξετάσεις" στο μάθημα του "ορθού λόγου" (πολιτικού ,οικονομικού κλπ).
Δεν είμαστε ούτε σοφοί, ούτε οι ειδήμονες επί παντός επιστητού, πολύ δε περισσότερο δεν κατέχουμε την επιστημονική κατάρτιση ενός μελετητή της πολιτικής ιστορίας ή της πολιτικής οικονομίας.
Αυτό που θέλαμε ήταν να βγάλουμε προς τα έξω, όσα τόσα χρόνια είχαμε εγκλωβισμένα στο νού και τη καρδιά με μόνο στόχο την αφύπνιση και την δημιουργία της "καλής ανησυχίας" σε όσους θα έκριναν ότι αυτά που λέμε έχουν μια ελάχιστη αξία.
Πρώτη Μαϊου σήμερα και πολλοί ήταν εκείνοι που όχι άδικα συνδύασαν αυτή την μαύρη για την ιστορία του εργατικού κινήματος επέτειο, με την ανάδυση της σκληρότερης μορφής νεο-φιλελευθερισμού στη χώρα μας.
Όμως γιατί να εγκλωβίσουμε όλους τους ιστορικούς συνειρμούς και την εξ αυτών παραγωγή πολιτική σκέψη σε μια επέτειο, που χρόνια τώρα απλώς εξυπηρετούσε μόνο τα προσχήματα;
Γιατί η πρωτομαγιά να είναι κάτι το ξεχωριστό και να αποτελεί μια από τις λίγες αφορμές για σκέψη γύρω από την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλήθεια;
Μήπως οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν είναι μέρες που έχουν να θυμίσουν στον καθένα ξεχωριστά μια θλιβερή ιστορία από το οικογενειακό ή το συλλογικό παρελθόν;
Γιατί να μην είναι π.χ η μέρα της Ανάστασης η πιο κατάλληλη μέρα για να επαναπροσδιορίσουμε τη ζωή μας βάζοντας μάλιστα εξ αιτίας της ουσιαστικό περιεχόμενο στους προσωπικούς και τους συλλογικούς αγώνες;
Δεν είναι η πρώτη φορά που σχολιάζουμε αρνητικά τον εορτασμό ή την ανάδειξη κάποιων "παγκόσμιων ημερών" και αυτό διότι ανέκαθεν θεωρούσαμε ότι αυτή η μέθοδος όχι μόνο δεν αφυπνίζει το νου και τη καρδιά αλλά αντίθετα λειτουργεί "εκτονωτικά" με την ίδια μέθοδο που λειτουργεί και η βαλβίδα στο καπάκι μιας κατσαρόλας.
Όταν δηλαδή το περιεχόμενο της κατσαρόλας αρχίζει να κοχλάζει, η βαλβίδα εκτόνωσης επιτρέπει να βγαίνουν μικρές ακίνδυνες ποσότητες ατμού ενώ ταυτοχρόνως σφυρίζει για να ειδοποιήσει το μάγειρα.
Αν σταματήσουμε στο δρόμο χίλιους διαδηλωτές του ενός ή του άλλου κόμματος και τους ρωτήσουμε γιατί η σημερινή μέρα ονομάσθηκε από μερικούς "εργατική πρωτομαγιά", αμφιβάλλω αν έστω και ένα 10 % θα μπορεί να απαντήσει. Με λίγα λόγια άλλο να πηγαίνεις σε ένα πανηγύρι και να φωνάζεις για τα δίκια του λαού τρώγοντας "μαλλί της γριάς" ή σουβλάκι κι άλλο να έχεις συνειδητοποιήσει ποιός είσαι με ποιούς είσαι και ποιοί είναι στην πραγματικότητα απέναντί σου.
Αυτή η διαδικασία της αυτογνωσίας θέλει κόπο, πόνο και ειλικρίνεια ώστε να γίνει δημιουργική και γνήσια. Μόνο έτσι η οποιαδήποτε πολιτική έκφραση σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο θα έχει νόημα και ενδεχομένως αποτέλεσμα.
Σε κάθε άλλη περίπτωση τα προκαλούμενα συναισθήματα από την αντίληψη της κοινωνικής αδικίας, της διαφθοράς σε όλα τα πόστα της κρατικής εξουσίας και της διαφαινόμενης εξόντωσης των εργαζομένων, θα είναι καθοδηγούμενα από τα αριστεροδέξια παρηκμασμένα ιδεολογικά -κομματικά κέντρα και θα τα διαχειριζόμαστε μόνο με τη βοήθεια των prospectus.
Μην ξεχνάμε ότι το "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" της Ρόζας Λούξεμπουργκ χρησιμοποιήθηκε προεκλογικά με αναισχυντία από τον ίδιο που πριν λίγες ημέρες ομολόγησε δημοσίως ότι "υπό τις παρούσες συνθήκες δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για σοσιαλισμό".
Το κόμμα του ήταν αν θυμάμαι καλά που καθιέρωσε ως αργία τη σημερινή ημέρα, θέλοντας να μετατρέψει σε πολιτικο-παγανιστικό πανηγύρι μια μέρα που κάτω από άλλες συνθήκες μπορεί και να ήταν μια αφορμή για σκέψεις και προβληματισμό.
Δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι μια και μόνο η μέρα που θα πρέπει να αφιερώνεται έστω και προσχηματικά στον εργαζόμενο και στα προβλήματά του, ούτε τα βάσανα και οι πόνοι του θα πρέπει να γίνονται νούμερα σε ένα παγκόσμιο τσίρκο.
Αν δεν ακολουθήσουμε το δρόμο της πνευματικής ανάπτυξης και της εξ αυτής πολιτικής αυτογνωσίας και κριτικής ικανότητας, τότε η εργατική πρωτομαγιά θα είναι μια μέρα που τα αφεντικά της "Νέας Εποχής" θα αφήνουν τους "κρατούμενους" να ψιθυρίζουν τραγουδάκια από τα παλιά.
Αν από την άλλη πιστεύετε ότι γιορτάζοντας σήμερα μια ανύπαρκτη κατ ουσίαν "εργατική πρωτομαγιά" έχετε συνεισφέρει "κάτι τις" στο επίσης ανύπαρκτο εργατικό κίνημα τότε στο τέλος της μέρας μπορείτε να πάτε για ένα ήρεμο "σοσιαλιστικό" ύπνο, αρκεί να βγάλετε τα λουλούδια έξω από το δωμάτιο.
Μιας και σήμερα πολλοί είναι αυτοί που διεκδικούν λόγο ως πολύ ένα ρόλο "προφήτη" (έστω και αν στην ουσία είναι μετά Χριστόν προφήτες) ή μιας "πολιτικής αυθεντίας" είπαμε ως επίλογο να χρησιμοποιήσουμε την ανάρτηση από το "Ρεσάλτο" που είχαμε αναδημοσιεύσει πέρυσι τέτοιες ημέρες…
ΣΧΟΛΙΟ ΡΕΣΑΛΤΟ:
Φίλε «Κλασσικοπερίπτωση» συμφωνούμε με τις σκέψεις σου.
Και την ιστορική αυτή επέτειο των σκληρών και αιματηρών εργατικών αγώνων την ενσωμάτωσε το σύστημα και την έκανε «εμπόρευμα» γιορτινών παρελάσεων όπως και τις «επετείους» των μεγάλων Επαναστάσεων…
Αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι τα ιστορικά αγωνιστικά ορόσημα και τις αιματηρές μνήμες θα πρέπει να τις σβήσουμε επειδή κερδοσκοπούν πάνω τους οι ποικίλοι συνδικαλιστικοί και πολιτικοί έμποροι.
Πρέπει να ξεμαγαρίζουμε τις αγωνιστικές μνήμες από τους σφετεριστές και τους δολοφόνους τους, μέχρι να έρθει η μέρα που θα αποκατασταθούν από τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό.
Για τη θλιβερή, σημερινή «νεκρική πομπή» και «τουριστική παρέλαση» των πολύχρωμων και «ερμαφρόδιτων ψαλτών» θα γράψουμε στη συνέχεια…
Διαβάστε σχετικά κείμενα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4456