ΤΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ είναι η κατηγορηματική διαπίστωση που ορίζει την αλήθεια με την αυθαίρετη εντολή εκείνου που μιλάει: Μέθοδος που δεν προσφέρει καμιά εξήγηση και ταυτίζει μαγικά την ένδεια της σκέψης και της γλώσσας με αυθαίρετα συμπεράσματα.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ χρησμοί είναι τέτοιου είδους αυθαίρετες διαπιστώσεις.
Αποφθέγματα που οχυρώνονται πίσω από θεσμικές αυθεντίες, αρνούνται κάθε εξήγηση και θεμελιώνουν μιαν αναλλοίωτη ιεραρχία του κόσμου. Οι κατηγορηματικές διαπιστώσεις είναι μια αντι-εξήγηση, μια μαγική και επίκαιρη εξαφάνιση της πραγματικότητας, μια σωτήρια αφασία. Είναι οι μυθικές παραστάσεις των αυθεντιών της θεσμικής εξουσίας που ορίζουν την αλήθεια με τις άκαμπτες εντολές τους ή τους αφορισμούς τους…
Οι πολιτικοί, τα «είδωλα», οι ελίτ των διανοουμένων και οι σταρ της «ενημέρωσης» από το ύψος της θεσμικής τους αυθεντίας «διαπιστώνουν» χωρίς να εξηγούν, τρομοκρατούν με τα αφοριστικά τους κλισέ με μοναδικό «επιχείρημα» τη θέση τους στην εξουσιαστική ιεραρχία της θεσμικής τους αυθεντίας.
Αφού το τάδε ή το δείνα το λένε οι «αυθεντίες» είναι «θεϊκός νόμος» και κάθε κριτική είναι βλασφημία, είναι παρανομία…
Ένα γνωστότατο ιστορικό παράδειγμα πολιτικών χρησμών:
Όταν οι «εκσυγχρονιστές» διέπρατταν το έγκλημα της λεηλασίας του Χρηματιστηρίου όλες οι πολιτικές, δημοσιογραφικές και ακαδημαϊκές «αυθεντίες», με αποφθεγματική αυθαιρεσία πρόσταζαν: «Πρέπει να σταματήσει κάθε κριτική για το χρηματιστήριο».
Ο δε Αβραμόπουλος, το πρόσωπο-κόμμα τότε προσδιόριζε και το «κλείδωμα» των στομάτων για δύο χρόνια!!!
Ο Σημίτης και η κυβέρνησή του πήγαιναν πιο πέρα: ταύτιζαν κάθε κριτική κατά της κυβέρνησης με την υπονόμευση του Χρηματιστηρίου και της Εθνικής Οικονομίας!!!
Στο ίδιο μοτίβο μιλούσαν όλες οι θεσμικές αυθεντίες.
Με «εντολές» και «αφορισμούς» εξαφάνιζαν παντελώς την πραγματικότητα. Εξαφάνιζαν τους εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραμμένους επενδυτές, το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό δράμα της Σοφοκλέους, καθώς και το συνειδητό έγκλημα της λεηλασίας…
Μας έλεγαν τότε οι θεσμικές «αυθεντίες»: «Μη συζητάτε για το έγκλημα, γι αυτή τη θηριώδη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και αποταμιεύσεων, μη ψάχνετε για ενόχους, η σωτηρία βρίσκεται στην πολιτική και πνευματική αδράνεια και αφασία…»!
Αν εξετάσει κανείς ιστορικά το λόγο των ποικίλων «αυθεντιών» θα διαπιστώσει ότι είναι ένας λόγος αποφθεγματικός, χρησμοί και αφορισμοί. Ένας λόγος «διαπίστωσης», χωρίς καμία εξήγηση και βάθος σκέψης: Ένας λόγος που η «αλήθεια» του ορίζεται από το μέγεθος και το θεσμικό βάρος της «αυθεντίας» που τον εκφέρει, από τη λάμψη του «ειδώλου» και όχι από τη «λάμψη» της κοινωνικής και πολιτικής τεκμηρίωσης και το βάθος της ανάλυσης.
Και φυσικά, είναι ένας λόγος ανοικτά εχθρικός και συκοφαντικός προς τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα και τις κινηματικές αμφισβητήσεις. Κάθε λαϊκή αμφισβήτηση βαπτίζεται «συντεχνία», «συνωμοσία» υπονόμευσης των «εθνικών συμφερόντων».
«Εθνικά συμφέροντα» είναι πάντα τα συμφέροντα των ελίτ της εξουσίας και των «αυθεντιών», των ποικίλων παρασίτων που τρέφονται στην αγορά της ειδωλολατρίας του χρήματος, του θεάματος των ΜΜΕ, των ακαδημαϊκών προνομίων και της έμμισθης διανόησης…
ΣΗΜΕΡΑ, λοιπόν, πολλές τέτοιες «αυθεντίες» ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ τη σήψη και την πολιτική παρακμή. Φυσικά, με το αζημίωτο: Αυτό προστάζουν τα αφεντικά τους και οι «νταβάδες» για τους λόγους που έχουμε αναλύσει διεξοδικά…
Θλίβονται, λοιπόν, έμμισθα, αγανακτούν και ωρύονται για τη σήψη (την ανακάλυψαν ξαφνικά τα τελευταία χρόνια, στα χρόνια του Σημίτη, αλλά και πολύ παλιότερα, εντός και εκτός Ελλάδας, δεν την έβλεπαν!!!) και [b]ΑΠΑΙΤΟΥΝ κυβερνήσεις «εκλεκτών», δηλαδή άφθαρτων πολιτικά «αυθεντιών»…[/b]
Τα «είδωλα» της αγοράς (οικονομικής, κοινωνικής και πνευματικής αγοράς) ζητούν κυβέρνηση των «ειδώλων». Βρίζουν τους πάντες, διαπιστώνουν τις πνιγηρές αναθυμιάσεις της σήψης, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ εξηγούν, ΚΑΙ ζητούν να συμμετέχουν ως «είδωλα αρίστων» στην εξυγίανση της βρωμιάς!!!
Ποικίλοι και πολύχρωμοι οι νέοι χρησμοί: Τα μισθολόγια του κάθε «νταβά» τους χρωματίζουν…
Στην αγορά κυκλοφορούν πλέον και χρησμοί όχι απλώς υπέρ «ελληνοτουρκικής φιλίας», αλλά και χρησμοί υμνολογίας των Οθωμανικών «οραμάτων» του Νταβούτογλου.
Και οι ειδωλολάτρες της κάθε «αυθεντίας» μαγεύονται και αυτοί από τη μαγεία των ειδώλων τους!!!
Και αγανακτούν από την κριτική και τους χαρακτηρισμούς εναντίον των ειδώλων τους. Καταπίνουν τις υμνολογίες προς τα ιμπεριαλιστικά οράματα της Τουρκίας και αφηνιάζουν εναντίον εκείνων που δεν προσκυνούν είδωλα…
Δεν καταλάβαμε, λένε, τις «βαθυστόχαστες» αναλύσεις του Γιανναρά και τη «διδασκαλική» του: «Τα είπε –μας λένε- για να μας τρομάξει και να σκεφτούμε»!!!
Πού καταντάει ο ειδωλολάτρης;
Υ.Γ. και κάτι νεόκοποι νάρκισσοι που περιστρέφονται, μέσα στη γυάλα τους γύρω από το θεϊκό «εγώ» τους, υμνολογώντας και γλείφοντας τον εαυτό τους, μας «αποστομώνουν», με, θαυμάστε, τα εξής «επιχειρήματα»: «Αυτοί ζουν στο υλιστικό σταλινοτροσκικολενιστικό παρελθόν τους και όντας αποτυχημένοι γέροντες…».
Οι άκαπνοι και αγωνιστικά ανύπαρκτοι μας χλευάζουν ex cathedra: Η αυθάδεια της διανοουμενίστικης μιζέριας…
Μπορούν να αντικρούσουν τις απόψεις μας;
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα θιασώτες και απολογητές του καπιταλισμού, ή μήπως και αυτή η έννοια είναι «σταλινοτροσκικολενιστική»…
Τα σχετικά κείμενα είναι εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4656