Το βρήκα τυχαία στο βιβλίο μου " Η ΑΛΥΣΙΔΑ "..Το έγραψα το 1997..!!
Και σας το στέλνω σήμερα,χωρίς να αλλάξω ούτε μια λέξη..!!
Τα σχόλια δικά σας..
4.6.10
Στην εποχή μας, κυριαρχούν, δυστυχώς, δυό μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων:
ΟΙ ΔΟΞΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΞΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ
.....και βέβαια το κακό ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων.
Η πνευματική ευτέλεια, είναι ένα "φρούτο" που αγοράζεται
και πουλιέται, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
" Ελεύθερος και ολοκληρωμένος διανοητής,
είναι κείνος που αγνοεί τις λέξεις συμβιβασμός
και δουλοπρέπεια.. " (Λουκιανός)
___________________
Tο καινούργιο βιβλίο του Κυρ.Σιμόπουλου, έξυσε πάλι τις πληγές μας. Πληγές που είναι ανοιχτές αιώνες τώρα και δεν κλείνουν ποτέ…Τουλάχιστον για κείνους που δεν είναι παχύδερμα.
Τίτλος του: " Διανοούμενοι και καλλιτέχνες, ευτελείς δούλοι της εξουσίας..." Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.
Το διαβάζεις κι ανατριχιάζεις. Κι όσο κι αν με μια πρώτη ματιά έχεις την εντύπωση ότι ο συγγραφέας του είναι "ισοπεδωτικός", στο τέλος συμπεραίνεις ότι έτσι πρέπει νάναι. Αρκεί να συγκρίνεις το χτές που δεν έζησες με το σήμερα που ζεις κάθε στιγμή…Μοιάζουν πολύ…
Γράφει: "Αχρείοι μονάρχες, στρατοκράτες και δεσποτικά, αντιλαϊκά καθεστώτα είχαν, αιώνες τώρα, πάντοτε δίπλα τους δοξολογούντες αυλόδουλους και εξωνημένους διανοούμενους και καλιτέχνες που αποσιωπούσαν ή εξευγένιζαν τις φρικαλέες κακουργίες τους.."
Από τον Πίνδαρο που ονόμαζε τον τύραννο Ιέρωνα "λαοπρόβλητο" βασιλιά, μέχρι το Μαικήνα που εξαγόραζε τους συγγραφείς για να τους κάνει.." δώρο" στον αυτοκράτορά του.
Από τον αρχιεπίσκοπο Νικαίας Βησσαρίωνα, που πίεζε τους Ελληνες να προσκυνήσουν τον Πάπα μέχρι τον Πιραντέλο που "προσκύνησε" το Μουσολίνι για να πάρει το Νόμπελ, το 1935.
Αν μάλιστα διαβάσουμε προσεκτικά τη δράση του Μαικήνα,που το όνομά του, στην εποχή μας, σημαίνει πλούσιος "χορηγός", θα μας οδηγήσει σε παραλληλισμούς ιλαροτραγικούς.
Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά, σήμερα, στις μεγάλες εκθέσεις, στα προγράμματα θεάτρων, στις διαφημίσεις πολιτιστικών εκδηλώσεων και στα ονόματα των "χορηγών", που είναι, πολλές φορές, μεγαλύτερα από τον...τίτλο των εκδηλώσεων!!
Διαβάζουμε ότι ο Βιργίλιος, ο Οράτιος, ο Προπέρτιος, έγιναν πάμπλουτοι, με το χρυσάφι που τους έδινε ο Μαικήνας, υποτίθεται από την τσέπη του, ενώ το έπαιρνε από τον αυτοκράτορα για να εξωραΐζουν οι "διανοούμενοι" τις θηριωδίες του…
Μ' αυτό τον τρόπο ο Μαικήνας βαφτίστηκε μέγας προστάτης και ευεργέτης των Τεχνών και η εποχή των τρισάθλιων αυτοκρατόρων...εποχή πολιτιστικής άνοιξης!!!
Γιατί να μην τα πιστέψουμε όλα αυτά; Κι αν ακόμη αμφισβητήσουμε τις αμέτρητες πηγές της τεράστιας βιβλιογραφίας του συγγραφέα, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στη δική μας εποχή για να διαπιστώσουμε ότι τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και στις μέρες μας.
Με τη διαβρωτική "χορηγία" της περίφημης FORD, φανερά, στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας και κρυφά μέχρι σήμερα.
Με τα αμερικάνικα τσιγάρα που με το ένα χέρι "προστατεύουν" τις Τέχνες και με το άλλο βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Και με την οικονομική "ενίσχυση" πανάκριβων εκδηλώσεων, από μεγιστάνες-εκπροσώπους αγνώστων πολυεθνικών εταιρειών. Με αντάλλαγμα, το άξιο, ίσως, έργο των επιχορηγουμένων αλλά, οπωσδήποτε και τους ύμνους τους…
Ή, στην...καλύτερη περίπτωση, την ουδετερότητά τους σε κάποιες "κρίσιμες" στιγμές...Με αποτέλεσμα οι "δοξολογούντες" να γίνονται πλούσιοι και διάσημοι και οι "δοξολογούμενοι"....αγάλματα!!!
Ευτυχώς ότι έχουμε και μερικούς θαρραλέους διανοητές που...επέζησαν χωρίς να σκύψουν το κεφάλι τους. Οπως ο Λουκιανός, που αρνήθηκε να θεοποιήσει τον ερωμένο του μεγαλέξαντρου, τον Ηφαιστίωνα, όπως έκαναν οι άλλοι, "μεγάλοι" της εποχής του…
Όπως ο δικός μας ο Δομήνικος που, το 1600, προτίμησε να αυτοεξοριστεί παρά ν' ακούσει το δάσκαλό του τον Τιντορέττο που τον συμβούλευε να...συχνάζει πιο πολύ στις αυλές των Πριγκήπων…
Όπως τώρα, στις "αυλές" του 2000 που συχνάζουν, οι "επιχορηγούμενοι" στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο, βέβαια…
Μυθοποιούν ακόμη και τα "βίτσια" των χορηγών τους, των ηγετών τους, των "δασκάλων" τους…
Εγκωμιάζουν τους διαδόχους τους...Εξωραίζουν τις γυναίκες τους.. Εξυμνούν ακόμη και ασήμαντους "καλλιτέχνες", επειδή συντροφεύουν τους "χορηγούς", στις νυχτερινές…εξορμήσεις τους.
Και οι Λουκιανοί, οι Διογένηδες, οι Μακρυγιάννηδες, άραγε, πώς επέζησαν; Δεν ξέρω… Ίσως γιατί θεωρήθηκαν στην εποχή τους τρελοί, γραφικοί ή ακίνδυνοι..
Εκείνο που ξέρουμε, όμως, σίγουρα, όλοι μας, είναι ότι, αιώνες τώρα, υπάρχουν αμέτρητοι Λουκιανοί και Μακρυγιάννηδες που δεν τους έμαθε ούτε θα τους μάθει ποτέ κανείς…Θαμμένοι, εξαφανισμένοι ή καταγραμμένοι σαν ασήμαντοι, σε κάποια...σελιδίτσα της παγκόσμιας ιστορίας..
Ίσως γιατί, τελικά και την Ιστορία τη γράφουν, αιώνες τώρα, οι...αλληλοδοξολογούμενοι.....
Στεφανος Ληναίος -Ιούνιος 1997- Η ΑΛΥΣΙΔΑ -Εκδόσεις ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ.