Υπάρχει διέξοδος…
Η εποχή μας είναι, ίσως, η χειρότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο. Τα πάντα έχουν κατεδαφιστεί και βρωμίσει: Ιδέες, Οράματα, Πολιτική, κόμματα, θεσμοί, αξίες, ανθρώπινες σχέσεις, κάθε κοινωνικός, πολιτικός και πνευματικός ιστός, κάθε συλλογικό κύτταρο και άρθρωση του κοινωνικού σώματος.
Μέσα σε μια τέτοια πνιγηρή κατάσταση, σε μια τέτοια εποχή ολοκληρωτικής πτώσης των ιδεών και των αξιών, νοσηρά εκφυλιστική και τρομακτικά αποσυνθετική, παντού απλώνεται η μαυρίλα και κυριαρχεί, σαν κατακλυσμός, η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.
Καμία αχτίδα φωτός δεν φαίνεται άμεσα, καμία χαραμάδα διεξόδου από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που ζούμε.
Αυτή η αδιέξοδη απελπισία και η πηκτά σκοτεινή ατμόσφαιρα οδηγεί πολλούς ή στην ολοκληρωτική πτώση και στη μοιρολατρική αποδοχή του πεπρωμένου ή σε εναγώνιες αναζητήσεις σωτήρων.
Άλλοι στρέφονται προς τον ουρανό και ζητάνε από εκεί βοήθεια…
Άλλοι είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τυφλά κάθε αγύρτη που αυτοδιορίζεται και αυτοδιαφημίζεται ως σωτήρας.
Άλλοι αναζητούν τίμια και ηθικά πολιτικά πρόσωπα, ηγέτες μεσσίες που θα μας σώσουν…
Άλλοι, σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του, περιμένουν από τα υπάρχοντα κόμματα να αυτό-καθαρθούν και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Και ο πολλαπλά προδομένος κόσμος της Αριστεράς ζητά «ενότητα» των δυνάμεών της και «ανανέωση». Η αθεράπευτη, πολύχρονη αγωνιστική αφέλειά μας που μια ζωή ανακυκλώνει τον ίδιο φαύλο κύκλο: Να ζητούμε από τα παράσιτα της καπιταλιστικής ενσωμάτωσης και σήψης να γίνουν Αριστερά. Καλά η ιστορία δε μας διδάσκει ΤΙΠΟΤΑ;
Φυσικά οι επιτελείς του παγκόσμιου καπιταλισμού και του νεοταξικού εφιάλτη γνωρίζουν και έχουν μετρήσει πολύ καλά αυτήν την αδιέξοδη απελπισία των κοινωνιών και των λαών και ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ κάθε είδους ειδωλολατρία σε πρόσωπα και δήθεν «αλλαγές» και «ανανεώσεις».
Γνωρίζουν, επίσης, πολύ καλά αυτό που δεν μπορούν να διακρίνουν οι απελπισμένοι και οι τυφλά οργισμένοι: Τα υπόγεια εκρηκτικά ρεύματα της κοινωνίας που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσουν σαν καταιγίδα και θα ανάψουν τους δαυλούς της αισιοδοξίας και της σκέψης.
Το κατεστημένο, λοιπόν, προετοιμάζεται για αυτές τις κοινωνικές και επαναστατικές θύελλες που θα προκαλέσουν νέα ανατινάγματα κινημάτων, νέα ανατινάγματα ιδεών, επαναστατικών παθών, οξύτατα βελονιάσματα της σκέψης και πυρπολήσεις των «αποχαυνωμένων» συνειδήσεων…
Οι μηχανισμοί της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης προετοιμάζονται πυρετωδώς για να αναχαιτίσουν, να χειραγωγήσουν και να εγκλωβίσουν όσο είναι δυνατόν, τις νέες επαναστατικές παλίρροιες.
Επιχειρείται η αξιοποίηση και η εμπορευματοποίηση της ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ:
α). Με «καθάρσεις» (γνωστές «καθάρσεις») του πολιτικού σκηνικού, αναπαλαιώσεις των κομμάτων και τη δημιουργία νέων κομματικών μορφών: Ανακύκλωση της πολιτικής σαπίλας η οποία θα εμφανιστεί, με κάποιες καρατομήσεις αναλώσιμων υλικών και νέες προσθήκες οργανώσεων ή προσωπικοτήτων, σαν ΑΝΑΝΕΩΣΗ και ΑΛΛΑΓΗ του «πολιτικού καθεστώτος».
Γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή: Ανακύκλωση των σάπιων υλικών, αποβολή κάποιων, μείξη με νέα υλικά του καθεστώτος, δηλαδή ο ίδιος ιστορικός φαύλος κύκλος της καπιταλιστικής σήψης.
β). Με κατασκευές και προβολές νέων «οργανώσεων» και προσωπικοτήτων, ποικίλων χρωμάτων («πατριωτικές», «αριστερές», «αριστερό-πατριωτικές», και λοιπών επιμιξιών) που υπήρχαν και τις συντηρούσαν στο «περιθώριο» ως χρυσές εφεδρείες.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτή την περίοδο των νέων πολιτικών εκτρώσεων υπάρχει οργασμός κατασκευών και κινήσεων ομάδων και προσώπων εκτός των κοινοβουλευτικών τειχών: Από δομημένες ομάδες και γνωστές προσωπικότητες του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, μέχρι νεοσύστατες κατασκευές τυχοδιωκτικών «Μετώπων» και «Εθνοσωτήρων».
Τρέχουν οι πάντες, ποικίλοι τυχοδιώκτες και διατεταγμένοι υπάλληλοι του καθεστώτος να πιάσουν κάποια θεσούλα στο τρένο της πολιτικής αναπαλαίωσης…
Οι απελπισμένοι και οι τυφλοί είναι πάρα πολλοί, ένα εκλογικό σώμα πολυάριθμο. Οι πάντες μπορεί να πλιατσικολογήσουν και να κερδοσκοπήσουν πάνω σε αυτό…
Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, καθώς και η τυφλή ΟΡΓΗ πάντα ήταν κακοί σύμβουλοι…
γ). Ιδιαίτερη φροντίδα θα υπάρξει από τους μηχανισμούς του καθεστώτος για την ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ και την ΟΡΓΗ του κόσμου της Αριστεράς.
Η Αριστερή, αγωνιστική παράδοση αποτελεί μεγάλη απειλή για το καπιταλιστικό σύστημα. Μπορεί ο κόσμος της Αριστεράς να έχει προδοθεί και τσαλαπατηθεί, αλλά αν «ξυπνήσουν» τα αντανακλαστικά των αγωνιστικών μνημών και παραδόσεων θα γίνουν ο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ καταλύτης αμφισβήτησης και ανατροπής της σαπίλας.
Γι’ αυτό μαγειρεύονται νέες πολιτικές απάτες και νέες προδοσίες αυτής της κοινωνικής αριστεράς. Θα υπάρξουν νέες πολιτικές «αριστερές» επιμιξίες και τερατογενέσεις, με πρόσχημα την «ανανέωση» και την «ενότητα» της Αριστεράς, για την εξαπάτηση του χώρου, την «αριστερή» εκμετάλλευση και την εμπορία της ΓΕΝΙΚΗΣ κοινωνικής απελπισίας.
Το σκηνικό, συνεπώς, φαίνεται ολόμαυρο και δραματικά απελπιστικό.
Πράγματι, η απλή φωτογράφηση της σημερινής κατάστασης οδηγεί στην απελπισία και την κατάθλιψη.
Οι φωτογραφίες, όμως, είναι η εξωτερική όψη των πραγμάτων. Ποτέ δεν δείχνουν την εσωτερική τους όψη, την ουσία των πραγμάτων.
Στη πραγματικότητα η κατάσταση δεν είναι απελπιστικά απαισιόδοξη.
Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ πρέπει να αναζητείται όχι στη φωτογραφία του ΑΜΕΣΟΥ, αλλά στους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής εξέλιξης. Και αυτοί οι νόμοι είναι οι ίδιες οι διεργασίες που συντελούνται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ (έξω από εμάς) στα σπλάχνα της κοινωνίας.
Τα ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ των εξελίξεων είναι οι λαοί. Και σήμερα οι λαοί συσσωρεύουν τέτοια αποθέματα εκρηκτικών υλών που, αργά ή γρήγορα, θα εκραγούν.
Τα λαϊκά κινήματα αποτελούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ γεγονός των κοινωνικών νόμων. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των αντικειμενικών κινημάτων είναι το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ στοιχείο, το οποίο και καθιστά αναγκαία τη συγκρότηση των επαναστατικών κομμάτων.
ΚΑΝΕΝΑΣ, υποκειμενικός συντελεστής δεν μπορεί να σβήσει τους κοινωνικούς νόμους και τα κινήματα που δημιουργεί και τρέφει μια κοινωνία εκμετάλλευσης, αδικίας, σήψης και αποσύνθεσης.
Οι λαοί θα ξεσπάσουν και θα εξεγερθούν.
ΚΑΙ εδώ ακριβώς βρίσκεται και το κλειδί ερμηνείας της πολιτικής, το ΠΡΩΤΟ και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ για το ρόλο και τη λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, οργανώσεων και προσώπων.
ΟΣΟΙ αντιμετωπίζουν το λαό και τα κινήματα σαν εκλογικό εφαλτήριο, σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, είναι με το καθεστώς, είτε το έχουν συνειδητό είτε όχι.
ΣΗΜΕΡΑ όλοι επιδιώκουν να κερδοσκοπήσουν πάνω στην απελπισία του λαού για να αναρριχηθούν στο νέο πολιτικό σκηνικό που εκκολάπτεται. Μάλιστα βιάζονται πάρα πολύ για να μην μείνουν έξω από αυτό. Ο νοών νοείτω…
Δεν τους νοιάζει ο λαός, η ανάπτυξη, οργάνωση, ο ιδεολογικός και πολιτικός εξοπλισμός των κινημάτων.
Δεν προωθούν ΚΑΜΙΑ αυτό-οργάνωση της λαϊκής αγανάκτησης, δεν προωθούν ΚΑΜΙΑ διαδικασία γνώσης μέσα στο λαό, ΚΑΜΙΑ ανάπτυξη της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ και της ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑΣ των λαϊκών μαζών.
Απλώς αυτό-αναγορεύονται και αυτό-διαφημίζονται ως πολιτικοί φορείς και μεσάζοντες που θα σώσουν το λαό από τις συμφορές. Και μάλιστα έτσι χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ιδέες, χωρίς στρατηγικές και όραμα, με συνθήματα ηχηρά και αποκόμματα ιδεών στην καλύτερη περίπτωση, εντός, μάλιστα, του συστήματος…
Ο λαός, όμως, είναι το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της εξέλιξης και η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο από τον ίδιο. Εδώ βρίσκεται η ΑΦΕΤΗΡΙΑ κάθε πολιτικής δράσης: Στην προώθηση συγκρότησης και οργάνωσης «εργαστηρίων» γνώσης και πράξης, δηλαδή οργάνωσης μέσα στο λαό.
ΜΟΝΟ με τέτοια κύτταρα και «μαγιές» προωθούνται τα λαϊκά κινήματα και αποκτούν ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ρόλου τους. Μόνο με τέτοια δίκτυα ιδεών και πράξης οι λαϊκές εκρήξεις δεν είναι τυφλές και απελπισμένες, αλλά συνειδητές.
Που σημαίνει ότι το καθεστώς, οι ποικίλοι πράκτορές του και πολιτικοί αγύρτες δεν μπορούν να τα εξαπατήσουν και να τα υπονομεύσουν…
ΜΟΝΟ μέσα από αυτές τις οργανώσεις και τους «πυρήνες» της λαϊκής βάσης βγαίνουν οι φυσικοί ηγέτες του λαού, καθώς και οι πολιτικοί εκφραστές του λαού: Κόμματα και οργανώσεις που κατακτούν την ηγετική επικύρωση της λαϊκής δράσης και ΟΧΙ την επικύρωση του εαυτού τους…
ΜΟΝΟ με ένα τέτοιο στρατηγικό και τακτικό προσανατολισμό θα βγούμε από το αδιέξοδο και θα προετοιμάσουμε το ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ των λαϊκών κινημάτων και εξεγέρσεων.
Το έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές: Σε αυτήν τη φάση της γενικής αποσύνθεσης πρέπει να ζωντανέψουν προζύμια ιδεών και δράσης παντού: Σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε πόλη, συνοικία και γειτονιά, σε κάθε χώρο μαζικής λειτουργίας, σε κάθε χωριό, ΠΑΝΤΟΥ…
Τέτοια «προζύμια» θα πρέπει να ζωντανέψουν μια εσωτερική ζωή δημοκρατικών συζητήσεων και οργανωτικών καθηκόντων και ταυτόχρονα να επεξεργαστούν και να αναζητήσουν τρόπους δράσης στο χώρο τους: Από εκδηλώσεις, ανοικτές συζητήσεις και πληροφόρηση μέχρι εκτύπωση ή διακίνηση υλικού.
Και ταυτόχρονα να αναζητήσουν και στενότερους δεσμούς με άλλες παρόμοιες καταστάσεις.
Αν ενεργοποιηθούν, σε αυτή τη συγκρότηση οι αγωνιστές που είναι διάσπαρτοι, αν πάρουν την «υπόθεση» στα χέρια τους και δεν περιμένουν «Μεσσίες», μετά από κάποιο διάστημα θα «εκκολαφτούν» τα «σπέρματα» και θα οικοδομηθούν πανελλαδικές συλλογικότητες…
ΣΗΜΕΡΑ δεν μπορούμε να περιμένουμε λύσεις από πουθενά. Ιδιαίτερα από τους ποικίλους εκλογικούς έμπορους και πολύχρωμους αυτό-διοριζόμενους ηγέτες.
Οι ηγεσίες βγαίνουν μέσα από τη συμμετοχή όλων σε συλλογικές διαδικασίες.
Η δημιουργία πραγματικής λαϊκής ηγεσίας, δηλαδή η «καθοδήγηση», είναι στόχος προς κατάκτηση και ΟΧΙ δώρο από κάποιο «κέντρο» αυτό-αναγορευμένο σε καθοδήγηση, από κάποιον «Μεσσία».
Σε αυτήν τη φάση, πρωταρχικής σπουδαιότητας στρατηγικό αίτημα, είναι η δημιουργία από κάθε αγωνιστή, από κάθε έναν που θέλει να συμμετάσχει ενεργητικά σε αυτή την οικοδόμηση, να «κουνηθεί» ο ίδιος: Να δημιουργήσει στο χώρο του, όπου μπορεί, έναν «όμιλο» («πυρήνα», «Κρυφό Σχολειό) από ανθρώπους που να γνωρίζει και στη βάση ενός γενικού πλαισίου συμφωνίας.
Είναι ουσιαστικό να μη θυσιάζεται η ΠΟΙΟΤΗΤΑ από την ΠΟΣΟΤΗΤΑ.
Δηλαδή πρέπει να συγκροτούμε "ομάδες" από ανθρώπους που να τους γνωρίζουμε, έντιμους και ηθικούς, με αρχές και όχι καιροσκόπους.
Μετράει η ποιότητα μιας ομάδας και όχι η ποσότητα των ατόμων...
Το ΡΕΣΑΛΤΟ έχει καταγράψει τους παρακάτω άξονες αγώνα παραγωγής σκέψης και δράσης, όπως:
1). Την εναντίωση στην αλλοδαπή εισβολή, κατοχή και τον εποικισμό της ελληνικής κοινωνίας.
2). Την εναντίωση στην επίθεση κατά της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας: το δεύτερο κεντρικό μέτωπο του πολέμου.
Ο Ορθόδοξος ιστός αποτελεί για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σήμερα, το θεμέλιο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, το συνεκτικό ιστό αποτροπής της ολοκληρωτικής άλωσής μας…
3). Τη σαφή τοποθέτηση και στάση πλάι στους δίκαιους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων.
4) Την εναντίωση τόσο στη διάλυση των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων πολύχρονων σκληρών λαϊκών αγώνων, όσο και στην εθνοδιάλυση, την δήθεν «πολυπολιτισμική» πολυδιάσπαση των συνεκτικών του Λαού μας καταβολών, δεσμών και αντιστάσεων.
5). Την εναντίωση στην επίθεση κατά της ιστορικής και εθνικής μας συνείδησης, καθώς και στα νέα ιδεολογήματα της νέας τάξης σε όλες τις ποικιλίες τους: Το ιδεολογικό μέτωπο του πολέμου.
6). Την εναντίωση στον επικείμενο τεμαχισμό της Ελλάδας…
7). Το ξεσκέπασμα του «όπλου» της τρομοκρατικής χειραγώγησης…
Αυτό το πλαίσιο, κατά τη γνώμη μας, συγκρούεται ασυμφιλίωτα με όλες τις στρατηγικές επιδιώξεις της Νέας Τάξης και ενώνει το «κοινωνικό» με το «εθνικό».
Η διέξοδος υπάρχει προς την πλευρά της αυτό-οργάνωσης της λαϊκής οργής, προς την πλευρά της οργανωμένης και συνειδητής κινητοποίησης του λαού και ΟΧΙ προς την πλευρά της εκλογικής εμπορίας της λαϊκής απελπισίας.
Οι εκλογικές αλχημείες και επιμιξίες είναι απάτη, όπως και αν παρουσιάζονται.
Δίχως πολιτικά και οργανωτικά θεμέλια μέσα στο λαό δεν μπορεί να υπάρξει εκλογική πολιτική. Κάθε εκλογική κατασκευή είναι ελεγχόμενη ή υποτάσσεται αμέσως στους καθεστωτικούς μηχανισμούς.
Ας δώσουμε ένα τέλος σε αυτόν τον άθλιο φαύλο κύκλο των εκλογικών παιχνιδιών που μας οδήγησαν στη σημερινή αδιέξοδη απελπισία.
Πηγή:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=24570#24570