Μάλλον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ταυτίζει το σύγχρονο φασισμό με τη Δημοκρατία.
Τουλάχιστον θα έπρεπε να μην προκαλεί τόσο βάναυσα τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού.
Και θα έπρεπε να γνωρίζει, μια και ήταν «σοσιαλιστής», ότι οι αστικοί δημοκρατικοί θεσμοί, σε ολόκληρο τον κόσμο, εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν εξαντλήσει το ρόλο τους και η δημοκρατία ακολουθεί αλματώδη καθοδική γραμμή, ακριβώς γιατί γίνεται όχι απλώς περιττή, αλλά και εμπόδιο στην εξέλιξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής πολιτικής.
Δεν γνωρίζει, π.χ. ο Πρόεδρος, ότι στην Ελλάδα μια ολιγοπωλιακή συγκέντρωση των ΜΜΕ και η διαπλοκή τους με τα οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας περιορίζουν ασφυκτικά την ελευθερία έκφρασης, καταδικάζουν στη σιωπή ιδέες και απόψεις που ενοχλούν.
Μήτρες αποτρόπαιης προπαγάνδας και χυδαιότητας που παραπλανούν, παραπληροφορούν και «λανσάρουν» τη φιλοσοφία της φίμωσης των μη αρεστών φωνών…
Δεν γνωρίζει ο κ. Παπούλιας ότι ζούμε μέσα σε ένα καθεστώς δικτατορίας των «νονών» της «ενημέρωσης» (ΜΜΕ) το οποίο πνίγει τα πάντα μέσα στη σιωπή, στις αναθυμιάσεις του ψεύδους και της δόλιας παραχάραξης.
Δεν γνωρίζει το ζόφο που ζει η ελληνική κοινωνία υπό το καθεστώς κατοχής των διεθνών «μαφιών» του χρήματος και των μηχανισμών τους;
Και από πάνω μας προκαλεί να «εκσυγχρονιστούμε» ευρωπαϊκά!!!
Δηλαδή να αναγνωρίσουμε σαν δημοκρατική πρόοδο το φασισμό της Νέας Τάξης, την κατοχή μας από τα διεθνή κέντρα εξουσίας και το δοσιλογισμό!!!
Ο κ. Παπούλιας από το θεσμικό κέντρο του καθεστώτος εκπέμπει τη φιλοσοφία του καθεστώτος: Την ταύτιση της Δημοκρατίας με το σύγχρονο φασισμό (τη «δημοκρατία» των διεθνών και εγχώριων «μαφιών» του χρήματος).
Ο κ. Παπούλιας δεν μας δουλεύει απλώς, αλλά σαλπίζει και το εφιαλτικό ιδεολόγημα του φασισμού, το οποίο ο Στάθης το έχει αποτυπώσει σε ένα από τα πολλά ευρηματικά σκίτσα του:
«Φασισμός δεν είναι μόνο η λογική να σκοτώνεις.
Είναι ΚΥΡΙΩΣ να σκοτώνεις τη λογική».
Ο σύγχρονος πλανητικός φασισμός σε αυτό ακριβώς συνίσταται: ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ της λογικής.
Και δεν ακρωτηριάζει απλώς τη σκέψη. ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ και ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ τους μηχανισμούς της σκέψης:
Εμφανίζει το μαύρο άσπρο. Το ψέμα σαν αλήθεια. Το δολοφονικό τραμπουκισμό των «μαφιών» σαν δημοκρατία, την κατοχή μας σαν πρόοδο, την πτώχευση των λαών σαν ανάπτυξη, τις κοκορομαχίες σαν πολιτικό λόγο, τις προβοκάτσιες του κράτους και παρακράτους σαν τρομοκρατία κάποιων άρρωστων, τη χυδαιότητα και τη βρισιά σαν κριτική.
Και ακόμα: Τα δικαιώματα των μειονοτήτων (υποταγή της πλειοψηφίας στη μειοψηφία), σαν απόλυτο «ανθρώπινο δικαίωμα». Το «ατομικό δικαίωμα» ανάγεται σε θεότητα και το συλλογικό δικαίωμα σε σκοταδισμό. Την ταξική συνείδηση τη βαπτίζουν συντηρητισμό και την άλωσή της πρόοδο. Τις συλλογικές μνήμες και παραδόσεις τις στιγματίζουν σαν εθνικισμό και την αυτοάμυνα μιας κοινωνίας σαν ρατσισμό. Και πολλά άλλα…
Αυτή την αποδόμηση των αρθρώσεων της σκέψης και την ισοπέδωση των εννοιών, αυτό δηλαδή το μακάβριο πρόσωπο του σύγχρονου φασισμού, φιλοτεχνούν τα κηρύγματα του κ. Παπούλια…