Το «απόσταγμα» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι οι τράπεζες.
Μέσω των διεθνών καρτέλ του χρηματιστηριακού κεφαλαίου προωθήθηκε και επιβλήθηκε η παγκοσμιοποίηση και συγκροτείται το πλανητικό κράτος της Νέας Τάξης.
Θα μπορούσαμε με μια δόση ειρωνείας να πούμε ότι τα καρτέλ των τραπεζών αποτελούν την «ποίηση» της νεοταξικής βαρβαρότητας.
Σήμερα βρίσκονται στην ηγεσία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης την οποία προωθούν για να καρατομήσουν τις κοινωνίες και να επιβάλλουν την απόλυτη παγκόσμια κυριαρχία τους.
Η κρίση δεν είναι τεχνητή και κατασκευασμένη από τις τράπεζες: Αυτή η σύγχυση υπάρχει σε πολλούς φίλους.
Η κρίση είναι ενδημικό φαινόμενο του καπιταλισμού. Οι Τράπεζες και γενικά το χρηματιστηριακό κεφάλαιο αποτελούν τον κεντρικό παράγοντα της κρίσης και τον ΚΕΝΤΡΙΚΟ μοχλό κερδοσκοπικής αξιοποίησης της κρίσης και ΕΠΙΒΟΛΗΣ των συμφερόντων τους.
Η παραπέρα καρτελοποίηση των τραπεζών αποτελεί τη λογική συνέπεια αυτής της καπιταλιστικής λογικής που οδηγεί στη συγκέντρωση και ισχυροποίηση της τραπεζικής «κερδοσκοπικής απληστίας».
Δεν μπορεί να φανταζόμαστε και να ερμηνεύουμε τα γεγονότα σαν να συνωμοτούν κάποιοι σε ένα τραπέζι και να τα σχεδιάζουν στο χαρτί…
Τα οικονομικά και κοινωνικά φαινόμενα και γεγονότα υπαγορεύονται από τη διαλεκτική των πραγμάτων και όχι από τις συνωμοσίες κάποιων.
Οι συνωμότες και οι σχεδιαστές υπάρχουν είτε για να καθυστερούν τις αντικειμενικές εξελίξεις ή να τις επισπεύδουν και να κερδοσκοπούν πάνω σε αυτές, όπως οι διεθνείς μαφιόζοι του χρήματος.
Τα καρτέλ των διεθνών τραπεζών, αναμφίβολα διαβάζουν σωστά τις εξελίξεις, ετοιμάζονται γι’ αυτές και τις πυροδοτούν όταν είναι προς το συμφέρον τους.
Υπό αυτή την έννοια και μόνο μπορούμε να μιλήσουμε ότι οι Τραπεζίτες πυροδότησαν (ΟΧΙ κατασκεύασαν τεχνητά) τη σημερινή οικονομική κρίση η οποία είναι από τις πλέον μεγάλες του καπιταλισμού…
ΣΗΜΕΡΑ, οι Τράπεζες, επειδή ακριβώς είναι η ηγεσία της νεοταξικής βαρβαρότητας, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ και τη Λυδία Λίθο της πολιτικής.
Μια πολιτική που ευνοεί και προωθεί την ολοκληρωτική κηδεμονία τους και την παραπέρα καρτελοποίησή τους είναι πολιτική υπαλληλική των τραπεζών: όπως είναι της κυβέρνησης, αλλά και όλου του πολιτικού κατεστημένου.
Μια πολιτική υπέρ του λαού θα πρέπει να κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση: Στην ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ Τραπεζών.
Το αίτημα της «εθνικοποίησης των τραπεζών» αποτελεί σήμερα το επαναστατικό μεταβατικό αίτημα που θα έπρεπε η Αριστερά, αν υπήρχε, να το έχει ως αίτημα αιχμής και δράσης.
Θα επανέλθουμε πάνω σε αυτό.
Τώρα διαβάστε ένα καλό κείμενο από το «Κλασσικοπερίπτωση»
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/07/blog-post_3863.html
Τράπεζες:"Η Ισχύς εν τη ενώσει" -Άλλο ένα σφίξιμο στη θηλειά που μας έχουν περάσει στο λαιμό
Εμείς διαλυμένοι και ανίσχυροι και οι Τράπεζες ενωμένες και ισχυρές.
Οι καρκινικές μεταλλάξεις της σοσιαλδημοκρατίας , δια του οικονομικού τους εκπροσώπου κ. Παπακωνσταντίνου προέτρεψαν τους τραπεζίτες να ενωθούν ώστε να γίνουν ακόμα πιο ισχυροί.
«Είναι επείγον πια να γίνουν στρατηγικές κινήσεις από όλες τις τράπεζες. Χρειαζόμαστε λιγότερες και πιο ισχυρές τράπεζες» έλεγε με έμφαση χθές στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων της βουλής ο "Τροϊκανός" υπουργός οικονομικών.
Έλεος πιά!
Μέχρι ποίου σημείου θα φτάσει αυτή η προκλητική αναισχυντία;
Δεν φτάνει που παρέδωσαν τη χώρα σε ξένη κυριαρχία και υποθήκευσαν το μέλλον μας για χάρη της συνέχειας της τραπεζικής ασυδοσίας, έρχονται σήμερα να μας ανακοινώσουν τον τρόπο που οι "συμμορίες" των τραπεζιτών (δηλαδή εκείνων που τζόγαραν με κρατικές εγγυήσεις στο χαμό μας), θα ενωθούν φτιάχνοντας ένα ισχυρό "καρτέλ".
Την ίδια στιγμή που οι εντολοδόχοι της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" κόβουν με το χασαπομάχαιρο μισθούς, συντάξεις, εργατικά δικαιώματα, και διαλύουν με πρωτοφανή βαρβαρότητα την ήδη χαλαρή κοινωνική συνοχή, ομολογούν ξεδιάντροπα πως θα κάνουν οτιδήποτε προκειμένου να παραμείνουν ισχυροί και ενωμένοι αυτοί που δημιούργησαν την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Επί της ουσίας δεν κοινοποιούν τις προθέσεις τους αλλά επιβάλλουν μια νεο-εποχήτικη προπαγάνδα η οποία μεταξύ των άλλων θέλει να μας ξεπλύνει τον εγκέφαλο από κάθε "λεκέ" λογικής και να πιστέψουμε ότι ολόκληρη η ύπαρξή μας εξαρτάται από το μέλλον του τραπεζικού συστήματος.
Αν αφήσουμε έστω και για λίγο χαλαρή τη σκέψη μας θα δεχτούμε και αυτή την "κοτρόνα" σαν λουκούμι και θα την καταπιούμε αμάσητη.
Το μεγαλύτερο παραμύθι που επαναλαμβάνουν μονότονα όλα τα παπαγαλάκια της "Νέας Σιωνιστικής Τάξης Πραγμάτων" είναι αυτό της θνησιμότητας του τραπεζικού συστήματος.
Μα οι ίδιοι οι τραπεζίτες που δημιούργησαν την δήθεν παγκόσμια κρίση, όταν κατακάθισε ο κουρνιαχτός της προγραμματισμένης "κατεδάφισης", παρουσιάστηκαν ως οι "από μηχανής θεοί" για να σώσουν τον κόσμο από τον λιμό και τη μιζέρια.
Ανέκαθεν ακόμα και η πιο μικρή τράπεζα ήταν ένα κύτταρο, ένα τμήμα του αδιάρρηκτου ιστού της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας ο οποίος μαζί με τους άλλους ισχυρούς ιστούς της πολιτικής, των ΜΜΕ, των γεωπολιτικών και στρατιωτικών επιτελείων, της "νέας κουλτούρας" και της "νέας θρησκείας" αποτελούν το νευρικό σύστημα της "Νέας Εποχής" που απολύτως συντονισμένα λειτουργεί προς όφελος του σώματος της αναδυόμενης "Παγκόσμιας Κυβέρνησης".
Ας αφήσει λοιπόν τα παραμύθια περί "ενωτικών αναγκαιοτήτων" ο κάθε Παπακωνσταντίνου κι ας δει τη κατσαρόλα που βράζει και είναι έτοιμη να εκραγεί.