Οι πολιτικές αλυσίδες και τα λαϊκά κινήματα
Πολλοί αγωνιστές που πιστεύουν στο σοσιαλισμό και ακολουθούν την «αριστερά» δεν μπορούν ακόμα να κατανοήσουν ότι αυτή η «αριστερά» που υπάρχει δεν έχει καμία πλέον σχέση με τον αγώνα για το σοσιαλισμό. Δεκανίκι του καπιταλιστικού καθεστώτος είναι: τεκμήριο και άλλοθι του συστήματος από τα πλέον ύπουλα.
Ο καπιταλισμός έχει σφυρηλατήσει πολλές πολιτικές και ηθικές αλυσίδες γύρω από το σώμα της κοινωνίας, ένα περίπλοκο και πολυεδρικό δίκτυο μυθολογιών εξαπάτησης των λαών.
Μία χαλύβδινη αλυσίδα είναι τα παραδοσιακά κόμματα της «αριστεράς». Ιδιαίτερα ο πλανητικός ιμπεριαλισμός και οι μηχανισμοί του (Νέα Τάξη), έχουν ολοκληρωτικά υποτάξει και ενσωματώσει τους διαχειριστές των αριστερών ιδεών, οι οποίοι έχουν μεταβληθεί σε ροπαλοφόρους των κοσμοπολίτικων ιδεολογημάτων του κεφαλαίου και των «Νέων Ιδεών» του χρήματος.
Οι διαχειριστές των σοσιαλιστικών ιδεών έχουν μεταλλαχτεί στο αντίθετο των σοσιαλιστικών ιδεών και της σοσιαλιστικής πράξης: Αντί να γκρεμίζουν, υποκλίνονται στις ιδεολογικές μυθολογίες του σύγχρονου καπιταλισμού, στα ηθικά του αξιώματα, στη «νομιμότητα» του συστήματος, σε όλα εκείνα που έχουν δημιουργηθεί από τους εχθρούς του σοσιαλισμού για να δαμάσουν τους λαούς και να τους κρατούν δέσμιους.
Και είναι γνωστό ότι εκείνος που υποκλίνεται μπροστά σε αξιώματα δημιουργημένα από τον εχθρό ΠΟΤΕ δεν μπορεί να νικήσει…
Αυτό, ωστόσο, που αποκαλύπτει ΠΡΑΚΤΙΚΑ το ρόλο των «αριστερών» κομμάτων είναι το γεγονός ότι αποτελούν τον πυροσβέστη των εργατικών και λαϊκών κινημάτων. Και εδώ προβάλει πλέον η «χρυσή εφεδρεία» του συστήματος, στην πιο δόλια μορφή της: Αυτή της πολιτικής αλυσίδας των κινημάτων, εκτόνωσής τους και χειραγώγησής τους.
Αν εξετάσουμε την ιστορία προσεκτικά θα διαπιστώσουμε ότι πάντα τα κόμματα της «αριστεράς» ήταν οι ασφαλιστικές δικλείδες του καπιταλισμού, τα πολιτικά αναχώματα που έφραζαν το δρόμο στην ορμή των λαϊκών κινημάτων και τα οδηγούσαν στους καθεστωτικούς αγωγούς χειραγώγησης.
ΠΑΝΤΑ αυτά τα κόμματα στεκόντουσαν ΑΠΕΝΑΝΤΙ από το χείμαρρο του ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ των λαϊκών μαζών, ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην ΟΡΜΗ του λαϊκού θυμού και των λαϊκών εκρήξεων.
Ας δούμε μερικά πολύ γνωστά ιστορικά γεγονότα:
α) Εθνική Αντίσταση.
Κόντρα στη θέληση των κομματικών μηχανισμών δημιουργήθηκε το μεγάλο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης στη γερμανική κατοχή, τα ρωμαλέα αντάρτικα.
Η ηγεσία του ΚΚΕ μπήκε εκ των υστέρων για να χειραγωγήσει το Κίνημα και να το καναλιζάρει στους αγωγούς του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Τα αποτελέσματα γνωστά: Ο όλεθρος και η καταστροφή…
β). Ιουλιανά
Τον Ιούλιο του 1965, μετά το βασιλικό πραξικόπημα (Την πτώση της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου), ξεσηκώθηκε μια αυθόρμητη λαϊκή θύελλα. Ήταν οι 100 μέρες που συγκλόνισαν συθέμελα την ελληνική κοινωνία.
Και αυτή η λαϊκή καταιγίδα έγινε έξω από την «αριστερά» (ΕΔΑ, τότε) και κόντρα σε αυτή.
Η ΕΔΑ (το υποκατάστατο του ΚΚΕ) απεγνωσμένα προσπαθούσε να αναχαιτίσει αυτόν το λαϊκό χείμαρρο, να εκτονώσει την οργή του λαού και να το ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΕΙ μέσα στις όχθες του αστικού κοινοβουλευτισμού…
Συχνά η ΕΔΑ χρησιμοποίησε και οργανωμένους τραμπούκους της για να δαμάσει την επαναστατική ρωμαλεότητα των Ιουλιανών.
Έτσι Ένωση Κέντρου και η ΕΔΑ μπλόκαραν το λαϊκό κίνημα, εξάτμισαν την ορμή του, τσάκισαν τη μαχητικότητά του, συνακόλουθα έστρωσαν το δρόμο στη χούντα…
γ). Γαλλικός Μάης του ‘68
Είναι γνωστό ότι ο «Γαλλικός Μάης» έγινε έξω και ενάντια στο ΚΚ Γαλλίας το οποίο στην καρδιά των γεγονότων πούλησε 10 εκατομμύρια απεργούς εργάτες στο δρόμο για το ψηφοδέλτιο!!!
δ). Πολυτεχνείο
Γνωστό είναι επίσης ότι και εξέγερση του 1973 στην Ελλάδα ήταν ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ έξω και ενάντια στα αριστερά κόμματα. Αυτά σε ένα πρώτο στάδιο τη χαρακτήρισαν προβοκάτσια και κατόπιν προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να την χειραγωγήσουν.
Μετά την πτώση της χούντας τη σφετερίστηκαν!!!
Και μόνο αυτά τα παραδείγματα αποδείχνουν τελεσίδικα τούτο: Όλοι οι μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες του ελληνικού λαού, που σημάδεψαν τη συλλογική του συνείδηση είναι αγώνες που ξέσπασαν όχι μόνο αυθόρμητα αλλά και κόντρα στη θέληση των κομματικών σχηματισμών, που υποτίθεται ήταν «δικοί του».
ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ.
Τα μεγάλα αυθόρμητα αγωνιστικά κινήματα και οι λαϊκές εκρήξεις είναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ. Θα έρθουν και μάλιστα τα δεδομένα της συγκυρίας τα επισπεύδουν.
Το καθήκον των συνειδητών αγωνιστών είναι όχι μόνο να προετοιμαστούν ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά για τις θύελλες που έρχονται, αλλά να εντείνουν τις προσπάθειές τους στο γκρέμισμα των αυταπατών και ιδιαίτερα των σχετικών με τα «αριστερά» κόμματα. Αυτά αποτελούν τις «αριστερές» αλυσίδες του συστήματος.
Ήδη αυτό απαστράπτει σήμερα: Κάνουν ό,τι μπορούν να εκτονώσουν την λαϊκή οργή, να κουράσουν και να απογοητεύσουν τον ελληνικό λαό. Κάνουν ό,τι μπορούν να τον χειραγωγήσουν και να τον εμπορευτούν εκλογικά.
Πρέπει να σπάσουμε αυτές τις «αριστερές» αλυσίδες της Νέας Τάξης…