Για τα αρνητικά της μπλογκόσφαιρας επισημαίνονται πολλά. Με πολλές από αυτές τις επισημάνσεις δεν θα διαφωνήσουμε. Εξάλλου αυτά τα «αρνητικά» τα έχουμε υπογραμμίσει και αναλύσει πάρα πολλές φορές.
Άλλο, όμως, αυτό και εντελώς διαφορετικό είναι να μηδενίζουμε και να ισοπεδώνουμε τα πάντα, μπερδεύοντας μάλιστα πολλά και ποικίλα πολιτικά ζητήματα.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:
α). Στο ιντερνέτ μπορεί τα σηπτικά φαινόμενα της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας να παίρνουν πιο φρενοβλαβείς διαστάσεις, ωστόσο δίπλα σε αυτή την Βαβυλωνία της φρενοβλάβειας (φωτισμένη εικόνα των ζωντανών πραγμάτων), υπάρχει και η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε όλα αυτά. Χαώδης και με πολλές συγχύσεις (έτσι είναι κάθε τι το ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ και ΠΗΓΑΙΟ), αλλά ΥΠΑΡΧΕΙ και αναπτύσσεται.
Αυτό το υγιές, αυθεντικό και αυθόρμητο στοιχείο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΦΟΡΙΖΟΥΜΕ.
ΔΕΝ μπορεί να ΜΗΔΕΝΙΖΟΥΜΕ την απελευθέρωση των φιμωμένων ψιθύρων και κραυγών της κοινωνίας που, ΣΗΜΕΡΑ ειδικά, δεν μπορεί να εκφραστούν ΠΟΥΘΕΝΑ: Το κατεστημένο (σε όλες τις ποικιλίες του, δηλαδή και το «αριστερό» κατεστημένο) έχει στοκάρει κάθε πόρο έκφρασης και λόγου.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ και ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ…
β). Δεν μπορεί, επίσης, να ισοπεδώνουμε μηδενιστικά το έργο συνολικά των ιστολογίων. Έχουν γραφεί και αποκαλυφτεί πράγματα που ΠΟΤΕ δεν θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας…
ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟ…
γ). Τέλος δεν μπορεί να μπερδεύουμε τις διαφορετικές ιδεολογικές οπτικές και πολιτικές εκτιμήσεις…
Πολύ περισσότερο να τις αναγάγουμε όλες σε ένα κοινό παρανομαστή.
Π.χ. η κριτική στο σύνθημα «να καεί η Βουλή», όπως και άλλες απόψεις, τι θέση έχουν με το μηδενισμό των ιστολογίων;
Μπορεί να διαφωνούμε με κάποιες απόψεις, αλλά σε αυτό συνίσταται η «επαναστατική» λειτουργία του αυθεντικού και «αμεσοδημοκρατικού» διαλόγου.
Δεν μπορεί, συνεπώς, να ανακατεύουμε όλα τα ζητήματα, τις πολιτικές συγχύσεις που αναμφίβολα υπάρχουν, τη λαϊκή ΟΡΓΗ που αποτυπώνεται σε κάποια συνθήματα (έστω και αν διαφωνούμε) και να καταδικάζουμε γενικά και συνολικά τα ιστολόγια και το χειρότερο να αυτό-αναγορευόμαστε σε πολιτική αυθεντία…
Αν διαφωνεί κάποιος με κάποιες απόψεις που διατυπώνονται στα ιστολόγια ή από «ομάδες» (π.χ. «κάψτε τη Βουλή» και πολλές άλλες) τις κριτικάρει και εκθέτει τα δικά του επιχειρήματα, αναπτύσσει διάλογο και δεν μηδενίζει.
Και δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να καταδικάζουμε τα ιστολόγια με το «κάψτε τη Βουλή», επειδή δεν έχουν «πρόγραμμα» (το σύνθημα παρεκβατικά ετέθη στην πραγματικότητα των διαδηλώσεων και όχι στον εικονικό κόσμο) και δεν καταδικάζουμε τα κόμματα της «αριστεράς» που καλούν σε ΞΕΣΗΚΩΜΟ και ΕΞΕΓΕΡΣΗ χωρίς εναλλακτική πρόταση και ΧΩΡΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ.
ΣΥΝΕΠΩΣ δεν φταίει το ιντερνέτ για τις πολιτικές απόψεις που κυκλοφορούν στην κοινωνία και τις τερατώδεις συγχύσεις που μας καταδυναστεύουν.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ δίνει βήμα το ιντερνέτ να αναπτυχθεί ο διάλογος, έστω μεταξύ ελαχίστων, διάλογος που έχει ΕΞΟΡΙΣΤΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ από τα ποικίλα κατεστημένα…
Παραθέτουμε ακόμα ένα κείμενό μας για το θέμα.
Υπάρχει, μαζί με άλλα σχετικά κείμενα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3607
Οι θρήνοι για την μπλογκόσφαιρα
Πολλοί ζώντας την καθημερινή αθλιότητα του διαδικτύου θρηνούν.
Οι κλαυθμυρισμοί και οι αναθεματισμοί δεν βγάζουν πουθενά. Μια γνωστή ρήση (Σπινόζα) λέει: «Δεν κλαίμε ούτε γελάμε, προσπαθούμε να καταλάβουμε».
Θα μπορούσε ποτέ το καθεστώς της εικονικής πραγματικότητας του διαδικτύου να είναι καλύτερο από το καθεστώς της ζωντανής πραγματικότητας;
Το διαδίκτυο δεν ήρθε από τον ουρανό. Ο κόσμος του «εικονικού» δεν είναι κόσμος «αγίων». Είναι ένα κόσμος που βγήκε και οικοδομήθηκε πάνω στα βάθρα του κόσμου που ζούμε. Αντανακλά αυτά τα βάθρα, Απελευθερώνει τις «ατέλειες» και τις αρρώστιες του πραγματικού κόσμου, τις διογκώνει και συχνά τις δαιμονοποιεί.
Μοιραία στο διαδίκτυο η σήψη και η αθλιότητα του κόσμου που ζούμε θα παίρνουν δραματικές μορφές.
Μοιραία στο διαδίκτυο οι οικονομικοί και πολιτικοί ανταγωνισμοί, τα «παιχνίδια» και η βρωμιά των μηχανισμών και της δημοσιογραφικής «αλητείας», καθώς και οι ποικίλες διαστροφές (κοινωνικές, πολιτικές, ψυχολογικές) θα «απελευθερώνονται» από κάθε ΕΛΕΓΧΟ της κοινωνίας και θα παίρνουν μορφές αποκρουστικές.
Αυτό το καθεστώς της κοινωνικής , πολιτικής και ηθικής σήψης που ζούμε θα κυριαρχήσει (κυριαρχεί) και στο διαδίκτυο. Μάλιστα σε πιο αποτρόπαιες μορφές, ακριβώς γιατί «απελευθερώνεται» από κάθε κοινωνικό έλεγχο και ηθική αναστολή, από κάθε φραγμό και συστολή…
Το θετικό «στοιχείο» του διαδικτύου, το επαναστατικό ΣΤΟΙΧΕΙΟ, είναι ότι ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ και τις κραυγές και τους ψιθύρους της κοινωνίας. Απελευθερώνει τις φιμωμένες, από το μονοπώλιο της εξουσίας και του Λόγου, φωνές των απλών ανθρώπων, των σκεπτόμενων και συνειδητών.
Αυτή η «απελευθέρωση» των σκεπτόμενων και ανησυχούντων ανθρώπων, των θυμωμένων φωνών της κοινωνίας, αποτελεί ιστορικής σημασίας «επαναστατική τομή», έστω με τις πολλές πλάνες της…
Και είναι αυτή η απελευθέρωση της λαϊκής κρίσης που τρομάζει τις εξουσίες, οι οποίες επιχειρούν, αξιοποιώντας τη βρωμιά τη δική τους και της διαδικτυακής τους προέκτασης, να φιμώσουν το διαδίκτυο: Να φιμώσουν ουσιαστικά τις αυθεντικές φωνές της κοινωνίας και όχι τα καθεστωτικά τους παραρτήματα…
Μέσα σε αυτό το αντιφατικό και χαώδες καθεστώς ζούμε και θα πρέπει να μάθουμε να κρίνουμε και να καταλαβαίνουμε τις αυθεντικές φωνές από τις κάλπικες και να δίνουμε τη μάχη των ιδεών και του ήθους.
Και να βρίσκουμε και τους δρόμους οι ιδέες μας και το ήθος μας να γίνονται γνωστά.
Οι ιδέες γίνονται «υλική δύναμη» μόνο όταν αγκαλιάζουν πλατιά στρώματα του λαού. Όταν τις κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας ή όταν γράφουμε για να τα διαβάζουμε μόνο ΕΜΕΙΣ, αυτό δεν έχει καμιά κοινωνική και πολιτική αξία…
Το ΡΕΣΑΛΤΟ έχει ασχοληθεί σταθερά και συστηματικά με την κοινωνιολογία και την πολιτική του διαδικτύου.
Ανοίξτε στη συζήτηση εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4758