Μας έχουν συνηθίσει να «σκεφτόμαστε» στους ρυθμούς της «ηλεκτρονικής» εποχής μας…
Η εποχή μας είναι βιαστική, κλείνει γρήγορα τις αποσκευές της , τους φακέλους της, τα προσπερνάει όλα και προχωράει σε επόμενους …σταθμούς.
Έτσι χάνουμε το νόημα της Ιστορίας και της ζωής των ανθρώπων, αποχρωματίζουμε τις συνειδήσεις μας και αφυδατώνουμε τη σκέψη μας.
Πρέπει να παλέψουμε εναντίον αυτής της εφιαλτικής πορείας.
Τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, η εκμετάλλευση και καταπίεση των ανθρώπων, η οδύνη τους, οι μνήμες και οι αγωνιστικές παραδόσεις, καθώς και οι μέθοδοι και τα παιχνίδια των δήμιων του κόσμου και των ποικίλων εξουσιαστών ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ που δεν κλείνονται μαζί με τους φακέλους, δεν τερματίζονται συνοπτικά και ελαφροσυνείδητα, παραμένουν ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΚΤΕΣ…
Το παρακάτω κείμενο φωτογραφίζει έξοχα, εύστοχα και παραστατικά το ιλαροτραγικό της εποχής μας…
ΠΗΓΗ
Το πήραμε από εδώ
Ένα –παρα δρόμος
Να εξομολογηθώ την αμαρτία μου εγώ για άλλη τρομοκρατία ήθελα να γράψω σήμερα, άλλη ...τρομοκρατία μας προέκυψε.
Θα μου πεις η μια κρατική, η άλλη... παρακρατική, ένα ...παρά διαφορά.
Το νέο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης μας, αυτής ντε με το όραμα ...να σώσει την πατρίδα. Η οριστική κατεδάφιση του ΕΣΥ, της δημόσιας υγείας που περνάει έτσι στο ντουκου, έτσι στο πλαίσιο του ...εξορθολογισμού, του ...εκσυγχρονισμού, του απόλυτου ΚΥΝΙΣΜΟΥ, όταν τα δις στα -αχ να δεις πως τα λέγανε...πιρανχας σφυριζουν σαν σφαιρες. 6,5 για την ακριβεια. .
Και μα τω Θεώ, δεν ξέρω ποιο είναι πιο άνανδρο, πιο φρικιαστικό έγκλημα, να βλέπεις στα μάτια έναν άοπλο και να τον πυροβολείς, ή να περιφέρεσαι ανά τον κόσμο, με αεροπλάνα, τραίνα, πλοία, βαπόρια και κανό-τουρισμός και σοσιαλιστικές business- και αν τύχει να περάσεις κατά πατρίδα μεριά, να βάζεις την μεγαλοκοπέλα, το παιδί του κομματικού σωλήνα, την επαγγελματία ανεπάγγελτη, να ...νομοθετήσει ότι όποιος δεν έχει λεφτά να ...πεθάνει ο κερατάς, δεν θα τον γιατροπορεψω εγώ το Κράτος τζάμπα, εγώ εκτελώ με χειρουργική ακρίβεια το σχέδιο... «σώζω πατρίδα» τώρα.
Στην Ελλάδα, υπάρχει ένας νόμος πολιτισμού που αντέχει αιώνες τώρα. Ο νεκρός είναι δικαιωμένος. Οι λογαριασμοί του στη γη κλείνουν, οριστικά και αμετάκλητα. Και έτσι δεν πρόκειται να μιλήσω για τον νεκρό. Ούτε να κάνω επικήδειους, ούτε να σκυλεύω τον άσκαφτο ακόμα τάφο του.
Θέλω όμως να μιλήσω για αυτή την ...τρομοκρατία, που καλώς διασθανθήκαμε όλοι από την πρώτη στιγμή που το ακούσαμε ότι πρόκειται περί κλασικού μαφιόζικου χτυπήματος. Γιατί το παρακράτος, μαφιόζικο ήταν πάντα, αυτό ξέρει, αυτό καταλαβαίνει, έτσι εκτελεί.
Η σέχτα… Αστείο και σαν λεκτικός προσδιορισμός για να επιλεγεί από μια αριστερή οργάνωση. Ακόμα και το παρακράτος... αδιάβαστο και απλοϊκό είναι σε αυτή τη χώρα. Μέχρι αστειότητος και φρικιαστικής γελοιότητος
Αλλά θα είναι το πρώτο «αστείο»;
Τηλέφωνα πρωθυπουργών παρακολουθούνται, εργαζόμενοι επιφορτισμένοι με την ασφάλεια των δικτύων κινητής τηλεφωνίας αυτοκτονούν, πακιστανοί απάγονται, γυναίκες αλλοδαπές που δουλεύουν σε δημόσιους μεν χώρους αλλά με μαφιόζικες συμβάσεις και υπεργολαβίες του τρόμου βιτριολιζονται, βόμβες σκάνε τυχαία στα χέρια μικρών παιδιών από πατρίδες της κόλασης, εργαζόμενοι καίγονται ζωντανοί μέσα σε μια τράπεζα τη μέρα που η Αθηνα σειεται από ένα τα πιο μεγάλα συλλαλητήρια της μεταπολίτευσης, βόμβες περιφέρονται από πολιτικά σε υπουργικά γραφεία, με "καρφιτσωμένο" σημείωμα… του Καραβέλα για καυτές πληροφορίες για την υπόθεση της Siemens. Εκεί ξεπερνάμε και το πιο τρελό σενάριο, ο έμπιστος παρατρεχάμενος του υπουργού την πάει και βόλτα την βόμβα με το μέτρο. Εκρήγνυται στα χέρια του υπασπιστή του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Ίσως ο πιο γκροτέσκος τίτλος Υπουργείου που θα μπορούσε να επινοηθεί. Ο Ηγεμονας του κανό και ο Επιθεωρητής Κάλαχαν ...έγραψαν. Η πραγματικότητα να ξεπερνάει και να ξερνάει οποιαδήποτε φαντασία.
Και σήμερα μια μαφία πυροβολεί έναν δημοσιογράφο, μαθητή της μεγάλης του Γένους σχολής, της σχολής των Τριανταφυλλόπουλων και των Αναστασιάδηδων. Των πατριαρχών της εκτέλεσης συμβολαίων.
Γιατί τον Γκιόλια; Γιατί όχι;
Ιδανικό θύμα. Η δολοφονία του έχει "εξαιρετικά ατού" για τοςυ δράστες.
Είναι αφύλακτος και ανυποψίαστος. Σήμερα βγαίνουν όλοι οι... επώνυμοι της κάστας του-μηδε του δικηγόρου του εξαιρουμένου- να πουν ότι τον είχαν προειδοποιήσει επανειλημμένα. Ασφαλώς οι προειδοποιησεις τους δεν αφορουσαν τοςυ κινδυνους που διατρεχει απο την ...τρομοκρατία.
Και εκείνος κατεβαίνει αμέριμνος με τις πιζάμες, χαράματα γιατί κάποιος που δηλώνει αστυνομικός του λέει στο θυροτηλέφωνο ότι του κλεβουν το αυτοκινητο…
Ο Γκιόλιας είναι ο μαθητευόμενος Αναστασιάδης και Τριανταφυλλόπουλος αλλά στο πολύ πιο απλοϊκό, με μεγάλο παρελθο΄ν και ακομα μεγαλυτερο μέλλον. Και επενδυοντας στο μέλλον, ...έχει το μεγαλύτερο σε επισκεψιμότητα blog.
Είναι κάτι ιδιαίτερο το troktiko; Όχι. Απλοϊκό, λαϊκίστικο, γράφει ότι πουλάει.
Κάποιος που έχει γκόμενα, κάποιος που εθεάθη με κάποιον, κάποιος που μπορεί να είναι και gay. Και όλα αυτά διανθισμένα, με μπόλικες ματιές σε κρεβατοκάμαρες, ανθρώπων και εξουσιών, και με υφάκι Θέμου «σας λέμε ...αυτό αλλά ξέρουμε και περισσότερα». Ένα επιτυχημένο διαδικτυακό μεσημεριανάδικο.
Είναι επικίνδυνο το troktiko; Ασφαλώς όχι.
Τα συμβόλαια, τουλάχιστον τα μεγάλα, δεν εκτελούνται απο...troktika. Το troktiko είναι πολύ μικρό ψάρι, πολύ μικρός παίχτης για την διαφθορά σε ΚΑΘΕ επιπεδο της δημοσιογραφίας.
Το troktiko γράφει κάτι λίγα πολιτικοεπιχειρηματικάλαιφσταλικά από όσα ξέρει η μισή Αθήνα, ή ότι -όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να μάθει σε μια περατζαδα μεταξυ Τσακαλωφ, Μηλιωνη , Βαλαωρίτου.
Το troktiko δεν ενοχλεί κανέναν. Αντίθετα όταν μπορούν το χρησιμοποιούν και για δημιουργία κρίσεων και την ...αντιμετώπιση τους.
Μα το παρακράτος όπως και η μαφία, δεν σκοτώνει μόνο αυτόν που ...θέλει να σκοτώσει.
Τα χτυπήματα έχουν ...παιδαγωγικό χαρακτήρα.
Τα χτυπήματα του παρακράτους όπως ΑΚΡΙΒΩΣ και της μαφίας έχουν και άρωμα αντιπερισπασμού.
Παλιες ιστοριες, απανταχου στο κόσμο. Και στην Ελλαδα ...επισης.
Τα χτυπήματα του μαφιόζικου παρακράτους ΠΑΝΤΟΥ, εμπεριέχουν πάντα και την προειδοποίηση. Προς πολλούς ...αποδέκτες. Πολλοί σμπάροι με ελάχιστες σφαίρες...
Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Ποιος να ξέρει; Πάντως εγώ δεν ξέρω. Μήπως εσείς;
Υ.Γ. Ο Ιούλιος ήταν πάντα καυτός στην Ελλάδα, και λες και αυτός ο Ιούλιος να ζήλωσε την κάψα και άλλων.
Λες; Μπα ούτε μια στο εκατομμύριο, έχει πολύ ομερτά ακόμα γιατί έχει και τόσο μα τόσο λίπος να φαγωθεί ...ακόμα. Μέχρι κόκαλο. Α, σήμερα νοικιάσαμε και τον ουρανό μας στο Ισραήλ...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4767