Είναι τόσο καθολική και βαθιά η ιδεολογική σύγχυση, τόσο τραγικά χαμηλό το θεωρητικό επίπεδο και τόσο καταθλιπτική η πολιτική κενότητα που οδηγεί πολλούς στο απόφθεγμα: «Σήμερα δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά»!!!Βεβαίως το θάνατο της ιστορίας και των ιδεολογιών των έχουν κηρύξει εδώ και πολλά χρόνια οι θεωρητικοί απολογητές του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης οι σειρήνες της καπιταλιστικής τάξης δεν κήδευσαν μόνο το σοσιαλισμό, αλλά και τις ιδεολογίες και την ιστορία, συνακόλουθα και τις θεωρητικές επιστήμες.
Το γενικό νεοταξικό ιδεολόγημα που προαναγγέλλει το θάνατο της Ιστορίας και των ιδεολογιών σηματοδοτεί ακριβώς τούτο: Δεν υπάρχει σοσιαλισμός και Αριστερά, δεν υπάρχουν τα ιστορικά κεκτημένα της ανθρωπότητας. Υπάρχει μόνο ο καπιταλισμός και τα ιδεολογήματά του.
Βλέπουμε, δυστυχώς σήμερα και πολλούς που υποτίθεται ότι είναι πολέμιοι της Νέας Τάξης να υπερβάλλουν σε ζήλο στην ισοπέδωση των ιδεολογιών και να διατυμπανίζουν το ιδεολογικό ρεφραίν: «Δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά». Στην πρωτοπορία αυτών των δήθεν «εχθρών» της Νέας Τάξης είναι οι διανοούμενοι λάτρεις του καπιταλισμού, οι πλέον φανατικά υστερικοί αντικομουνιστές.
Αυτό το νόθο ιδεολόγημα της καπιταλιστικής φιλοσοφίας (δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά) μέσα στο ισοπεδωτικό χάος της σύγχυσης και απογοήτευσης αιχμαλωτίζει πολλούς αγνούς αγωνιστές και κυρίως νέους ανθρώπους. Είναι τέτοια η σιχασιά που νιώθουν για τα αριστερά κόμματα και είναι τέτοιο το αναποδογύρισμα των πραγμάτων (πολλοί δεξιοί σκέφτονται πιο αριστερά από τους «αριστερούς») που εύκολα εγκλωβίζονται πολλοί σε αυτή την ιδεολογική απάτη.
Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τούτο το απλό: Ότι είναι άλλο ζήτημα να πούμε ότι τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα (αριστερά και δεξιά) δίνουν μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας και οριοθετούν τεχνητά την κοινωνική πραγματικότητα και εντελώς διαφορετικό ότι έχουν καταργηθεί οι έννοιες της «αριστεράς» και «δεξιάς».
Η έννοια της αριστεράς εκφράζει μια αγωνιστική πορεία μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι, είναι το απόσταγμα των επαναστατικών κοινωνικών αγώνων, απόσταγμα που συμπυκνώνεται στη θεωρία και πράξη του σοσιαλισμού: Στην ιδεολογία δηλαδή της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαϊκών μαζών.
Εντελώς αντίθετη είναι η έννοια της «δεξιάς»: Η ιδεολογία του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.
Αυτές οι ιδεολογίες δεν έχουν καταργηθεί. Το γεγονός ότι κομματικά υποκείμενα της «αριστεράς» σφετερίζονται τους αγώνες, τα σύμβολα και τις ιδεολογικές σημαίες των κοινωνικών αγώνων και των σοσιαλιστικών ιδεών, με συνακόλουθο αποτέλεσμα να έχουν ενσωματωθεί στο κατεστημένο, δεν καταργεί το κοινωνικό και ιδεολογικό περιεχόμενο των εννοιών. Απλώς αυτή η σημερινή «αριστερά» έχει γίνει η «νέα δεξιά», με φορεσιές και αρματωσιές «αριστερές».
Η προδοσία των σφετεριστών των κοινωνικών αγώνων και των σοσιαλιστικών ιδεών δεν σημαίνει ότι καταργήθηκαν και οι ιστορικοί αγώνες και τα σοσιαλιστικά ιδεώδη.
Και δεν μπορεί ΠΟΤΕ να μην αγωνιστείς εναντίον των σφετεριστών, αν πραγματικά θέλεις να δημιουργήσεις ένα άλλο κόσμο. Δεν μπορεί τα λαϊκά κινήματα να δωρίσουν στους σφετεριστές των κινημάτων και των ιδεών την έννοια της Αριστεράς, το περιεχόμενο του ιστορικού γίγνεσθαι που καθορίζει αυτήν την έννοια.
ΟΣΟΙ κρίνουν βάση των σφετεριστικών ετικετών και παπαγαλίζουν το ιδεολόγημα της ισοπέδωσης του κοινωνικού γίγνεσθαι και των ιδεολογικών του εννοιών, αυτοί ουσιαστικά αποδέχονται τα νέα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης: Αυτά για το τέλος της Ιστορίας και των ιδεολογιών.