Σήμερα πολλοί «ανακαλύπτουν» τις γελοιότητες και τις ανοησίες του ΓΑΠ.
ΟΛΑ τα προηγούμενα χρόνια, βεβαίως, φιλοτεχνούσαν ένα άλλο πορτρέτο του σημερινού πρωθυπουργού. Τις φαιδρότητες του ανδρός, τις κοινοτυπίες του, την πολιτική του κενότητα, τα σοφίσματά του και τις «κοτσάνες» του, τα παρουσίαζαν ως ρηξικέλευθη και «πρωτοπόρα» σκέψη!!!
Θα αναδημοσιεύσουμε δύο κείμενά μας, γραμμένα το Φλεβάρη του 2004, τότε που «εστέφθη» αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, πριν δηλαδή από 6,5 χρόνια.
Τότε όλοι παραληρούσαν με τις «καινοτομίες» του...
Και όχι μόνο οι προπαγανδιστικές μήτρες του καθεστώτος (ΜΜΕ), αλλά και όλα τα κόμματα: Επαινούσαν τις «καινοτόμες» και «δημοκρατικές» πρωτοβουλίες του ΓΑΠ, τη νέα φιλοσοφία που προωθούσε…
Γιώργος Παπανδρέου: Η επέλαση της αλαζονικής ανοησίας
Του
Θύμιου Παπανικολάου
Ο επιθανάτιος ρόγχος του καταρρέοντος σοσιαλδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού αναδίδει όλα τα εκκρίματα του «πολιτισμού» του: Την απάτη, την ανοησία, τη βαρβαρότητα.
Η «στέψη» του Γεωργίου Παπανδρέου και όλο το συνακόλουθο τελετουργικό των πράξεων και των λόγων αποτελούν τη θεοποίηση της πολιτικής αποβλάκωσης, τη θεοποίηση της αλαζονικής ανοησίας: Συμπτώματα μιας βάρβαρης οπισθοδρόμησης, συμπτώματα ενός προφασιστικού μοντέλου. Το ίδιο το γεγονός ότι ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος και ιδιαίτερα η Αριστερά δεν αντιδρούν σε αυτή την επελαύνουσα αλαζονεία της ανοησίας αποτελεί και αυτό σύμπτωμα αυτής της πολιτικής παθολογίας.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου ανακηρύσσει καθημερινά την επίσημη κηδεία της πολιτικής επιστήμης και όσοι δεν χειροκροτούν, σιωπούν σκανδαλωδώς.
Κάθε κοινοτυπία του ή καραμπινάτη πολιτική του ανοησία προβάλλεται σαν ρηξικέλευθη σκέψη, σαν «νέα ιδέα», σαν σοφία. Η κατάλυση και των απομειναριών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (της αστικής) προσλαμβάνεται και προπαγανδίζεται μανιωδώς σαν «διεύρυνση της δημοκρατίας».
Το σόφισμα της «συμμετοχικής δημοκρατίας» (αυτή η πομπώδης ανοησία) ταυτίζεται και πλασάρεται σαν «άμεση δημοκρατία».
Ας δούμε συνοπτικά τι είναι η «άμεση δημοκρατία».
Προκαταβολικά πρέπει να διευκρινιστεί ότι η δημοκρατία γενικά είναι μια μορφή άσκησης της εξουσίας. Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία (την έμμεση) η εξουσία ασκείται μέσω των αντιπροσώπων και των οργάνων τους.
Τα όργανα της έμμεσης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας υπερασπίζονται απελπισμένα το μονοπώλιο της κυριαρχίας τους, το τελεσίδικο δικαίωμα της απόφασης και το «κύρος» της κυβέρνησης που προέρχεται από αυτά.
Εδώ ο πολίτης δεν είναι ούτε πρωταγωνιστής, ούτε ηθοποιός του πολιτικού δράματος. Είναι απλώς ένας κομπάρσος. Αυτό είναι το κλασικό πρότυπο της αστικής δημοκρατίας που σήμερα, για λόγους που δεν μπορούν να αναλυθούν εδώ, αποσυντίθεται προκαλώντας την αηδία των λαϊκών στρωμάτων.
Η «άμεση δημοκρατία» είναι η δημοκρατική αυτό-οργάνωση και αυτοδιαχείριση των πολιτών.
Η άμεση δημοκρατία στηρίζεται (θεμελιώδης προϋπόθεση) στη συνειδητή δράση των λαϊκών μαζών, στο πλάτεμα των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που γεννούν και τις ανάλογες μορφές εξουσίας: Από τον εργατικό έλεγχο στην επιχείρηση ως την οργάνωση «λαϊκών αγορών», από την ανάληψη πρωτοβουλιών κοινής ωφελείας ως την εγκαθίδρυση πολιτιστικών θεσμών.
Η «άμεση δημοκρατία», συνεπώς είναι η εξουσία των πολιτών μέσω της αυτό-οργάνωσής τους. Στην «άμεση δημοκρατία» ο πολίτης δεν περιορίζεται να ρήξη ένα ψηφοδέλτιο στην κάλπη. Παίρνει μέρος μέσα από τα συλλογικά όργανα της δράσης του στη διαδικασία της απόφασης, στην εφαρμογή αυτών των αποφάσεων και στην επαλήθευση της εφαρμογής τους.
Γι΄αυτό, συστατικό στοιχείο της «άμεσης δημοκρατίας» δεν είναι μόνο η εκλογή, αλλά και η άμεση ανακλητότητα.
Γίνεται φανερό ότι οι μηχανισμοί της «άμεσης δημοκρατίας», πρακτικά και θεσμικά, συγκρούονται με τους μηχανισμούς της έμμεσης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με τις καπιταλιστικές δομές εξουσίας.
Γίνεται επίσης σαφές ότι η «συμμετοχική δημοκρατία» του Γιώργου Παπανδρέου δεν έχει καμιά σχέση με της μορφές της «άμεσης δημοκρατίας», είναι ένα σοφιστικό τέχνασμα απάτης που επιχειρεί να καταλύσει και τα υπολείμματα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και να τα αντικαταστήσει με τα νεοταξικά, ισοπεδωτικά ιδεολογήματα του ολοκληρωτισμού.
Η «δημοκρατία» του ΓΑΠ, είναι η «δημοκρατία» της τερατώδους και βλακώδους διαφημιστικής προπαγάνδας προς το μέσο εκλογέα.
Με πιο ακριβείς όρους είναι η υποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με τη «δημοκρατία» της βολιδοσκόπησης και του ανελέητου καταναλωτικού τηλεοπτικού θεάματος. Συνακόλουθα είναι η πλήρης υποταγή της στα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας.
Είναι πράγματι «άμεση» αλλά από την αντίθετη κατεύθυνση. Άμεσα και όχι έμμεσα επιβάλλουν τις επιλογές τους τα υπερεθνικά μονοπώλια, η ιμπεριαλιστική αυτοκρατορία των ΗΠΑ…
Η «συμμετοχική δημοκρατία» του αμερικανοθρεμένου διαδόχου του ΠΑΣΟΚ βάλει ευθέως κατά των οργανωμένων κομμάτων (που αποτελούν τους πυλώνες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας) και των θεσμών της κοινοβουλευτικής λειτουργίας. Οι κοινοβουλευτικές συλλογικότητες της αστικής δημοκρατίας καταστρέφονται, η ιστορία και οι προγραμματικές επεξεργασίες των κομμάτων ( ιδεολογικά και πολιτικά αποτυπώματα του κοινωνικού γίγνεσθαι) ακυρώνονται, τα πολιτικά κόμματα μεταβάλλονται σε αθροιστικά σχήματα χωρίς ταυτότητα, σε εμπορικές αθλητικές εταιρείες και οι λαϊκές μάζες πολιτικά αλλοτριώνονται σε υπέρτατο βαθμό και μεταβάλλονται σε ψυχωτική αγέλη.
Αυτό που επιχειρείται από το Γιώργο Παπανδρέου (η ακρότατη έκφραση της νεοταξικής «εκσυγχρονιστικής» δεξιάς) είναι η ψυχωτική δόμηση του πληθυσμού μέσω ενός μυθοποιητικού τελετουργικού που επιτρέπει την εξωφρενική χειραγώγηση των πολιτών και την επιθετική ισοπέδωση των ιδεών και της Πολιτικής…
Σημείωση: Αύριο το άλλο άρθρο που γράφτηκε τον ίδιο μήνα του 2004.
Τίτλος: «Γιωργάκης: Ο μεταπράτης των ιδεολογικών επιταγών της Νέας Τάξης»