Το μέσο ανθρώπινο μυαλό, συνηθισμένο (έτσι το εκπαιδεύσανε) να βλέπει τα πράγματα κατά τρόπο στατικό και στην απομόνωσή τους, δεν μπορεί να συλλάβει τη διαλεκτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο αίτιο και το αποτέλεσμα. Τείνοντας προς τη συνεχή απλοποίηση, ικανοποιείται από τις εξηγήσεις που προσαρμόζονται περισσότερο στη διανοητική του οκνηρία, χωρίς να ενδιαφέρεται για το βάθος των πραγμάτων.
Αυτό το ξεχαρβάλωμα της σκέψης και η ισοπεδωτική κυριαρχία της απλοϊκής, τυπικής σκέψης πήρε μορφές αποκρουστικής αυθάδειας μέσω της βιομηχανίας και της εμπορίας των ιδεών, της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, δηλαδή από τα «φίλτρα» της καπιταλιστικής προπαγάνδας: Τα ΜΜΕ.
Η δημοσιογραφική λογική αποτελεί την «ποίηση» του απλοϊκού, του χυδαία απλοϊκού. Η δημοσιογραφία είναι η «τέχνη» της απλοποίησης και υπεραπλούστευσης, η «τέχνη» της τυποποίησης, της αποσάθρωσης και εν τέλει της δολοφονίας της σκέψης.
ΣΗΜΕΡΑ, αυτές οι μήτρες της προπαγάνδας της αγοράς και του χρήματος, αυτές, οι απόλυτα κυρίαρχες εστίες της νεοταξικής προπαγάνδας, δεν παράγουν, απλώς, ή αναπαράγουν και πωλούν τα νέα ιδεολογήματα, αλλά και όλα τα καρκινώδη νοσήματα και υποπροϊόντα της παρακμής: Την τρομοκρατία του καθεστώτος, το τρομοθέαμα, τη βλακεία και κάθε είδος και ποικιλία της ισοπεδωτικής ανοησίας.
Το χειρότερο: Με τους όγκους και τις κατακλυσμιαίες νεροποντές της καθημερινής χυδαιότητας και της βλακείας που ξερνούν, εθίζουν την κοινωνία σε αυτή τη φρίκη, μας συνηθίζουν σε όλα αυτά, έτσι ώστε να περνούν απαρατήρητα.
Έχουμε συνηθίσει π.χ. την τρομοκρατία του καθεστώτος (σε όλες τις ποικιλίες της και τα χρώματά της), καθώς και την αυθάδεια της βλακείας, όπως το κρύο το Χειμώνα.
Αυτή η «συνήθεια» είναι ο θάνατος της σκέψης και της ζωής. Κάθε καθεστώς «συνήθειας» είναι θάνατος…
Την ίδια «συνταγή» του κατακλυσμού του γελοίου, του γλοιώδους και τους βλακώδους, ακολουθούν με υπερβάλλοντα ζήλο και τα κόμματα και οι πολιτικοί μας.
Έτσι, όλα θα «στρογγυλοποιηθούν», θα πολτοποιηθούν και θα ισοπεδωθούν μέσα στην ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ της βλακείας και του γελοίου.
Ο κατοχικός μας πρωθυπουργός, σαν ψυχρός εκτελεστής των εντολών και των συνταγών της αυτοκρατορικής τρομοκρατίας και ηλιθιότητας, βρίσκεται στην «πρωτοπορία» της ανακύκλωσης της βλακείας και του γελοίου.
Καθημερινά ξερνάει, με κομπάζουσα, αδίστακτη αναισθησία (οι πωρωμένοι βλάκες και εκτελεστές δεν έχουν ούτε εγκέφαλο, ούτε συνείδηση, άρα και συναίσθηση) χείμαρρους γελοιότητας και βροντώδεις κεραυνούς ανοησίας.
Θέλουν να μας συνηθίσουν και σε αυτές τις αυθάδεις πρωθυπουργικές μορφές του γελοίου, του βλακώδους και του κιτσαριού…
Για να συνειδητοποιήσουμε το δράμα της εποχής μας πρέπει να σπάσουμε τις πανοπλίες της βλακείας που μας φοράνε. Πρέπει να απελευθερωθούμε από την τυραννία των απλουστεύσεων και την απλοϊκότητα της σκέψης, να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια του δράματος που ζούμε , της φαιδρότητας και της ανοησίας που κυριαρχεί…