ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2004 Το ακαταμάχητο όπλο της ανοησίας είναι η τυπική λογική.
Το πολιτικό και δημοσιογραφικό ιερατείο (και το αριστερό) με τα τεχνάσματα αυτά των τυπικών απλουστεύσεων εξισώνουν και εξομοιώνουν τους πάντες και τα πάντα, καταργώντας, έτσι, τις ιδεολογικές οριοθετήσεις, συνακόλουθα τους κοινωνικούς διαχωρισμούς και καθορισμούς.
Πρακτικά, συνεπώς, ανακηρύσσεται το ΤΕΛΟΣ των ιδεολογιών, των κοινωνικών διαχωρισμών, της ταξικής πάλης!!!
Μεταπράτης αυτής της «νέας» παγκοσμιοποιημένης ιδεολογίας, της νεοταξικής, είναι ο Γιώργος Παπανδρέου:
Η τελική κατάληξη (στην Ελλάδα) του «εκσυγχρονιστικού» ολοκληρωτισμού.
Η απροκάλυπτα αυθάδης και δικτατορική επιβολή του Μάνου, Ανδριανόπουλου, Ανδρουλάκη και Δαμανάκη αποτελεί την κορυφαία συμβολική πράξη των επιταγών της νεοταξικής, ισοπεδωτικής ιδεολογίας.
Το πολιτικό και πνευματικό ιερατείο, δυστυχώς και η Αριστερά, παρακάμπτουν την ουσία αυτού του συμβολισμού και αυτών των πρακτικών.
Η Αριστερά αρκείται μόνο στο γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχτηκε και ότι δεν διαφέρει από τη Ν.Δ.
Η μετάλλαξη όμως αυτή έχει συντελεστεί. Ο «εκσυγχρονισμός» (σοσιαλδημοκρατικός νεοφιλελευθερισμός) ήταν η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, η μεταπήδηση από ένα σύστημα ιδεών στο αντίθετό του.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι απλώς μια νέα δεξιά, είναι η σύγχρονη, μακάβρια έκφρασή της, η νεοταξική δεξιά, απείρως πιο επικίνδυνη και ύπουλη, σκληρή, ισοπεδωτική και αλαζονική από την κλασσική δεξιά.
Η κλασσική δεξιά είναι γνωστή και ορατή, αυθεντικό και κρυστάλλινο το σύστημα των ιδεών της:[ Είναι ο καθαρός ταξικός αντίπαλος. Η Δεξιά της Νέας Τάξης είναι ο εφιάλτης της ομοιομορφίας, Ιάγος μεταμφιεσμένος και μακιγιαρισμένος με «αριστερά» και «προοδευτικά» χρώματα.
Επίσης το πολιτικό και δημοσιογραφικό ιερατείο επιχειρεί να μας πείσει ότι οι «μεταγραφές» Μάνου, Ανδριανόπουλο και Σία είναι ένα σύνηθες φαινόμενο της πολιτικής μας ιστορίας.
Αναφέρονται στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο παππούς) συμμετείχε σε ψηφοδέλτιο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ή ότι ο Μητσοτάκης μεταπήδησε στη δεξιά και έγινε και αρχηγός της Ν.Δ.
Με αυτά και άλλα παραδείγματα πολιτικού καιροσκοπισμού και αμοραλισμού (βρίθει η ιστορία μας) επιχειρούν να δικαιολογήσουν τις σημερινές «πτήσεις» και να τις εξομοιώσουν.
Με αυτό το τυπικό εξισωτικό τέχνασμα παρακάμπτουν το εξής ουσιαστικό: Ότι οι παλιές μετακινήσεις «έπαιζαν» στο ίδιο ιδεολογικό γήπεδο. Δεν σηματοδοτούσαν δηλαδή ιδεολογικές μεταλλάξεις, συνακόλουθα δεν ισοπέδωναν τις κοινωνικές και ιδεολογικές οριοθετήσεις.
Η ΕΡΕ και η Ε.Κ. , ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Μητσοτάκης δεν βρισκόντουσαν σε αντίπαλα ιδεολογικά ρεύματα, ήταν φορείς των ίδιων συστημάτων ιδεών.
Ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος (σύμβολα του ακραιφνούς νεοφιλελευθερισμού, θατσερικά σύμβολα) ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ σε ένα πολιτικό χώρο που σε συμβολικό επίπεδο βρίσκεται σε διαμετρικά αντίθετη κοινωνική και ιδεολογική θέση.
Φυσικά το ΠΑΣΟΚ έχει μεταλλαχτεί σε ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο κόμμα, ωστόσο οι κοινωνικές του ορίζουσες και οι ιδεολογικές του συνιστώσες (για την εξαπάτηση της λαϊκής του βάσης) δεν έχουν αναθεωρηθεί και ανατραπεί. Και ακριβώς γι’ αυτό, επειδή εξαπατά όχι μόνο πολιτικά, αλλά ιδεολογικά (κονιορτοποιεί κυριολεκτικά τις κοινωνικές και ιδεολογικές ορίζουσες) είναι απείρως πιο επικίνδυνο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα της ελληνικής ιστορίας.
Τέλος τα πολιτικά «μαγειρέματα» του παρελθόντος κρατούσαν στοιχειωδώς τα δημοκρατικά προσχήματα. Έμπαιναν στην κρίση του ελληνικού λαού.
Ο Γιώργος Παπανδρέου καταλύει και αυτά τα ψήγματα της δημοκρατικής νομιμότητας. Ο Γιώργος Παπανδρέου κατασκευάζει ένα κόμμα που ανοίγει το δρόμο στην πλήρη ομοιομορφία και ισοπέδωση, ένα καθαρόαιμο κόμμα της Νέας Τάξης. Και αυτό δεν έχει καμιά ομοιότητα με το παρελθόν.
Ο καθένας που σκέφτεται στοιχειωδώς πολιτικά εύκολα διαπιστώνει ότι με την επιβολή του Γιωργάκη έχουμε μια ΕΙΣΒΟΛΗ (πολιτική και όχι στρατιωτική όπως στο Ιράκ) των Αμερικάνων στην Ελλάδα. Προωθείται ο πολτός της πολυπολιτισμικότητας και στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Ο νεοταξικός αυτός σχεδιασμός, εκτός των άλλων, έχει και ως στόχο τον αφανισμό των πολιτικών (αλλά και συνδικαλιστικών) οργανώσεων της εργατικής τάξης. Επιχειρείται όχι μόνο η πλήρης κονιορτοποίηση και διάλυση των εγκλωβισμένων αριστερών δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ των δυνάμεων της Αριστεράς από τον πολιτικό χάρτη.
Τα αριστερά κόμματα και ιδιαίτερα το ΚΚΕ που φέρνει τη βασική ευθύνη δεν είναι σε θέση να διακρίνουν το θανάσιμο κίνδυνο της νεοταξικής δεξιάς του Γιωργάκη. Είναι άξια της μοίρας τους. Γιατί ωθούν τις λαϊκές μάζες (τα ίδια αυτά αριστερά κόμματα με την πολιτική τους μιζέρια και την ανικανότητά τους να συγκροτήσουν ένα Μέτωπο αντίστασης), να αναζητήσουν μπροστά στην αμερικανική εισβολή στηρίγματα αντίστασης, στη Ν.Δ.
Ας μην θρηνούν μετά για το δικομματισμό…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4871