Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Mε αφορμή τα στρατευμένα φορτηγά… σκέψεις δημοσίας χρήσεως…


 Μανιτάρι του βουνού

Η δήθεν απελευθέρωση του ημίκλειστου επαγγέλματος των μεταφορών με φορτηγά δημοσίας χρήσεως έγινε μέσω υποδούλωσης με στρατιωτικά παραγγέλματα, που είχαν να ακουστούν από τον Ιούλιο του 1974. Τότε με μια δήθεν επιστράτευση της στρατιωτικής χούντας επιτράπηκε η κατοχή της βόρειας Κύπρου (Ατίλλας Ι) και η χούντα κατέρρευσε με την παταγώδη κατάληξη της μη σωτηρίας της .. πατρίδας.
Φέτος ίδιες μέρες περίπου του Ιούλη η κοινοβουλευτική χούντα πάλι με παρόμοια εθνοσωτήρια επιχειρήματα απελευθερώνει μέσω ακραίων ερμηνειών του συντάγματος. Ναι για λόγους δημόσιας υγείας μπορούσε να επιτάξει η κυβέρνηση, αλλά και για να πάω εγώ διακοπές; Τραβηγμένο…
Βεβαίως και οι φανερές συστημικές μεταπολιτευτικές δυνάμεις από το ΛΑΟΣ και την Ντόρα έως τον … τον Κουβέλη στήριξαν εμμέσως πλην σαφώς και αυτή την πολιτική την ατμομηχανή του πληροφορικού καπιταλισμού στην Ελλάδα της Ευρώπης, δηλαδή το Pa-sok.

Βεβαίως και η υπόλοιπη κοινοβουλευτική αριστερά έκανε την κριτική της, αλλά πολύ πιο χαλαρά από ό,τι οι γενναίοι φορτηγατζήδες της μιας ή περισσότερων αδειών, περισσότερο ή λιγότερο ριγμένων από την «απελευθέρωση».

Το ΚΚΕ
έκανε την κριτική του για το τι περιμένει τους οδηγούς μετά την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος, αλλά μέχρις εκεί.

Ο τραυματισμένος ΣΥΡΙΖΑ
έκανε κριτική κυρίως στη μορφή της επιβολής (επιστράτευση), αλλά πάλι μέχρι εκεί.

Βεβαίως ο καπιταλισμός βιάζεται να προχωρήσει τις αναδιαρθρώσεις και στο μεσογειακό νότο και στην τραυματισμένη Ελλάδα, αφού τα «ελεύθερα επαγγέλματα» θέλει να τα εξαφανίσει για να υποταχτούν στις μεγάλες ή πολύ μεγάλες εταιρείες με οδηγούς ελαστικά εργαζόμενους. Έτσι και αυτό το επάγγελμα στην πραγματικά θα υποδουλωθεί σε λίγες εταιρείες και η απελευθέρωση θα είναι άλλη μια παγίδα, χειρότερη απ’ αυτή που παθαίνουν οι μικρομεσαίοι μαγαζάτορες από τις Υπεραγορές που φαίνεται σύντομα να διαθέτουν και βενζινάδικα και φαρμακεία….

Βεβαίως η δημιουργία μεγάλων συλλογικών αυτοδιαχειριζόμενων «εταιρειών» ή καλύτερα «εργασιακών κοινοτήτων» δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη ως εναλλακτική λύση, αλλά αυτό αποδεικνύει τόσο την κυριαρχία των ατομικών «ελεύθερων» ή «κλειστών» επαγγελμάτων από ένα πολιτισμό της βλακώδους εξατομίκευσης, αλλά και την στειρότητα της γραφειοκρατικής αριστεράς να προβλέπει και να δίνει από «τα κάτω» «λύσεις»-έμβρυα που θα ανοίγουν δρόμους, θα δίνουν όραμα, θα βάζουν αναχώματα και ταυτόχρονα θα σκιαγραφούν μια άλλη κοινωνία που δεν θα ξεφυτρώσει εν μια νυχτί από κάποια «Βαστίλη» που θα πέσει…

Το σίγουρο πάντως είναι, παρά τις δυσκολίες, ότι τόσο ο καπιταλισμός αρχίζει να δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και σ αυτή την αναδιάρθρωση, το Pasok και συγγενείς δυνάμεις που το περιτριγυρίζουν αποκαλύπτονται, φορώντας το χακί, ενώ οι μεγαλο-δημοιοσογράφοι, όσο και αν προσπαθούν να κρυφτούν, δείχνουν με ενάργεια για ποιούς δουλεύουν ως μαυραγορίτες…

Η αντίσταση των «φορτηγατζήδων» απέδειξε ότι ως λαός ακόμα δεν έχουμε ηττηθεί από τη συμμαχία Pa-sokκαι τρόϊκας και ότι η ιστορία περιμένει να γράψει πράγματα στα «Δερβενάκια» που ούτως ή άλλως δεν έχουν περάσει οι κατακτητές του λαού και της χώρας…