Από το σημερινό «Ριζοσπάστη»
Το μάτι τους πετάριζε! Τα γκάζια στην τσίτα! Και ένταση. Μεγάλη ένταση. Ισως λόγω του «πυρετού» της ενημέρωσης.
Τους έβλεπες από τις 8 το βράδυ να γράφουν, να σβήνουν, άλλος να ψάχνει,
«κύριε συνάδελφε, έχασα έναν υφυπουργό από το Οικονομικών»,
άλλος να ρωτά,
«κυρία συνάδελφε, μου λείπει ένας για το Εξωτερικών»,
και όλοι εκεί, συνέχεια, αδιάκοπα, ακούραστα, αφοσιωμένοι, ώρες ολόκληρες, μπροστά στις κάμερες, όμηροι του καθήκοντος κλεισμένοι σε ανθυγιεινά στούντιο, τους πήρε η μαύρη νύχτα, πιστοί στις επάλξεις, δοσμένοι στο «λειτούργημα» να πληροφορήσουν το πανελλήνιο για την τύχη της Μπατζελή και για το πόσες φορές ο Μανολιός έβαλε αλλιώς τη φορεσιά του...
*
Ομως, παρά το στρες, κόντρα στην τόση ευθύνη που κουβαλούσαν στους ώμους τους,
(σ.σ.: λίγο πράγμα είναι να μεταφέρουν - έγκυρα και έγκριτα πάντα - στον άνεργο των 400 ευρώ επίδομα αυτή την τόσο σημαντική για το Εθνος απόφαση υπουργοποίησης του ...Κουτσούκου
, πάρα την εγκατεστημένη αγωνία στον αμφιβληστροειδή τους,
παρά την κουραστική προσμονή για το πότε θα οριστικοποιείτο η στιγμή που ο Λοβέρδος θα μετατασσόταν - αμετάκλητα - στο υπουργείο «Αθλησης», ήταν φανερό:
Τα πρόσωπά τους λαμποκοπούσαν!
Ολη τη νύχτα! Την ίδια λάμψη είχαν τα πρόσωπά τους και το πρωί, όταν - μονίμως και διαρκώς σε ζωντανή σύνδεση - μετέδιδαν την έλευση των νέων υπουργών στο Προεδρικό. Οταν περιέγραφαν τα της ορκωμοσίας.
Σε κλίμα ευχάριστο, με ύφος που φαινόταν να έχει παρέλθει τον κάβο της αγωνίας και έπλεε, πλέον, στα πελάγη κάποιας δικαιωμένης προσμονής.
Κι όλα αυτά με τόση ανακούφιση, με τόσα γιορτινά χαμόγελα, με ένα λόγο έκδηλο της μύχιας ικανοποίησής τους, λες και μιλούσαν για την εκπλήρωση κάποιων προσωπικών τους προσδοκιών, λες και μιλούσαν για τους δικούς τους ανθρώπους!
*
Μόνο που να: Οι άνθρωποι για τους οποίους μιλούσαν, είναι οι υπουργοί και οι υφυπουργοί. Είναι, δηλαδή, οι άνθρωποι της εξουσίας. Και στα πρόσωπά τους, των σημερινών υπουργών, όπως και των χτεσινών, όπως και των αυριανών, οι δημοσιογράφοι βλέπουν - υποτίθεται - την εξουσία.
Συγκεκριμένα, βλέπουν (κι αυτό δεν έχει τίποτα το προσωπικό) την εξουσία που κόβει μισθούς, κόβει συντάξεις και εξανδραποδίζει μεροκαματιάρηδες.
Αυτή την εξουσία οι δημοσιογράφοι - υποτίθεται - την ελέγχουν. Την ελέγχουν ανά πάσα στιγμή. Κι όταν σχηματίζεται, κι όταν ανασχηματίζεται, κι όταν μετασχηματίζεται.
Την ελέγχουν. Δεν την γλείφουν. Οι δημοσιογράφοι. Οχι οι σφογγοκωλάριοι των πραιτόρων, όχι τα αλαλάζοντα κύμβαλα του ΔΝΤ, όχι οι συναγελαζόμενοι στον μικρόκοσμο των Μεγάρων.
"Της νύχτας καμώματα».
*
«Μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά».
*
«Ο αχταρμάς του μεσονυχτίου».
*
«Οποιος τη νύχτα περπατεί,
χαιρέτα μου τη Μπατζελή».
*
«Στις δυο τα χαράματα οι άνθρωποι συνήθως φοβούνται μη γίνει κανάς σεισμός, λιμός και καταποντισμός.
Τώρα γίνονται και ανασχηματισμοί».
*
« -- Πώς σας φάνηκε το θέαμα της ανακοίνωσης του ανασχηματισμού στις 2 μετά τα μεσάνυχτα;
-- Φαντασμα-γορικό!»
*
«Αν καθυστερούσανε ακόμα δυο ώρες μπορεί να τους προλάβαινε κι ο γαλατάς».
*
«Τι είναι όταν τους 36 υπουργούς τους κάνεις 48;
"Ευέλικτο" υπουργικό σχήμα...».
*
Είναι μερικά μόνο από τα σχόλια του κόσμου για τον μεταμεσονύκτιο ανασχηματισμό. Μάλλον - όσο θα ξημερώνει - έπεται και συνέχεια...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4909