Το ζήτημα των ελληνοκινεζικών σχέσεων το έχουμε αναλύσει από παλιά στο ΡΕΣΑΛΤΟ.
Αναδημοσιεύουμε, ενδεικτικά, ένα προφητικό κείμενο από το τεύχος-10, Νοέμβριος 2006
Οι ελληνοκινεζικές μπίζνες
Γράφει ο Μιχάλης Λεονταρίτης
Τα «άγια των αγίων» του νεοφιλελεύθερου συστήματος στα οποία ουδείς υπεισέρχεται και ουδεμία νύξη κάνει, είναι το πρόγραμμα εξανδραποδισμού των κατώτερων τάξεων με την επιβολή των τριτοκοσμικών προτύπων και στον τομέα της εργασίας.
Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που οι γραφειοκράτες των λαϊκών συμφερόντων εξανίσταται για πάσα αφορμή αλλά χάνουν τη μιλιά τους όταν το Κεφάλαιο, στα πλαίσια της «αντιρατσιστικής» του εξόρμησης, θησαυρίζει χάρη στις μπίζνες του με τον τρίτο κόσμο.
Αυτό που πρακτικά χωρίζει πλέον από τον στόχο, δηλαδή να διαβιεί ολόκληρος εί δυνατόν ο πληθυσμός σε συνθήκες λατινοαμερικάνικης παραγκούπολης, δεν είναι τόσο η χρονική διάσταση, αλλά η εξόντωση του επόμενου θύματος μετά την ντόπια εργατική τάξη: των μικρομεσαίων.
Και το Κεφάλαιο γνωρίζει ότι για να γιγαντωθεί το χάσμα και να επιτευχθεί το γρηγορότερο η κοινωνική διαστρωμάτωση τύπου Ινδίας, Τουρκίας ή Βραζιλίας, είναι μονάχα οι ελληνοκινεζικές μπίζνες που εγγυώνται σίγουρα αποτελέσματα και μέγιστη κερδοφορία.
Γιατί η Κίνα είναι σήμερα η οικονομία πρότυπο όσον αφορά τους όρους εργασίας. Φρενήρης παραγωγή, χαμηλότατο κόστος, εργάτες-σκλάβοι με μια αμοιβή συμβολική.
Για όλους αυτούς τους λόγους πέρασε «στα ψιλά» η είδηση ότι παραδίδονται τα μεγαλύτερα ελληνικά λιμάνια στο έλεος της εφοπλιστικής ελίτ και των κινέζων συνεταίρων της.
Μάλιστα, μέσα στο τραγικό της υπόθεσης εκείνο που ξεχωρίζει ως γελοίο και δείχνει το ανεκδιήγητο κατάντημα της ελληνικής αριστεράς είναι πως θα πέρναγε το γεγονός αυτό μέσα στην απόλυτη σιγή αν δεν το χρησιμοποιούσε η κυβερνητική προπαγάνδα ως θετική εξέλιξη για την οικονομία. Και το γεγονός είναι τόσο μεγάλο που η θανατερή σιωπή των αρμοδίων είναι σκανδαλώδης και αποκαλυπτική του ρόλου τους. Αλλιώς ας παραστήσουν ότι δεν είναι σε θέση να καταλάβουν:
Α) Οι λάβρα «αντιρατσιστικοί» εφοπλιστές πρόκειται να πνιγούν από τα άφθονα κέρδη που τους εξασφαλίζει αυτή η συμφωνία μιας και θα είναι οι αποκλειστικοί μεταφορείς της κινεζικής παραγωγής προς την Ευρώπη.
Β) Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα πεθάνουν με συνοπτικές διαδικασίες.
Σήμερα ψυχορραγούν βασανιστικά γνωρίζοντας τον τριτοκοσμικό ανταγωνισμό της κινεζικής «επιχειρηματικότητας»: κράμα κυβερνητικής ανοχής, αποκτήνωσης του κινέζου εργάτη και μαφιόζικων δραστηριοτήτων που βαφτίζουν το κινέζικο ιταλικό και το διακινούν νόμιμα και κερδοφόρα εντός της ΕΕ. Με τη νέα συμφωνία ο κατακλυσμός των κινεζικών επιχειρήσεων που ό,τι ξεφορτώνεται θα το βαφτίζουν ελληνικό θα είναι πρωτόγνωρος.
Γ) Η «σύσφιξη» των ελληνοκινεζικών σχέσεων είναι προανάκρουσμα των τελικών εργασιακών όρων: Οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν εθελοντικά, όπου δεν θα έχουν αντικατασταθεί θα οφείλουν να συμμορφώνονται με τα νέα δεδομένα, τα οποία δεν θα βρίσκονται έτσι κάπου αόριστα και μακρινά, θα βρίσκονται εδώ δίπλα μας και θα παράγουν δαιμονιωδώς. Οι κινεζικές επιχειρήσεις εισάγουν και το κινεζικό σύστημα σύνθλιψης του προλεταριάτου.
Το ελληνικό «αντιρατσιστικό» κεφάλαιο καμαρώνει μέσα στη σιγουριά του πως ξεμπέρδεψε με την ελληνική εργατική τάξη.
Σειρά έχουν οι μικρομεσαίοι ώστε επιτέλους να ολοκληρωθούν τα πλάνα εκείνα του φασισμού που προβλέπουν την κοινωνία των δύο στρωμάτων, αναρίθμητοι πληβείοι και μια χούφτα βρυκολάκων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4992