Ένα σχόλιο του Κλασσικοπερίπτωση πάνω σε άρθρο του Δελαστίκ μας «βελόνιασε».
Πράγματι η καθεστωτική «αριστερή» δημοσιογραφία είναι πονηρή και τόσο απλουστευτική που πλαστογραφεί και αλλοιώνει κυριολεκτικά την πραγματικότητα.
Παραθέτουμε την ανάρτηση από το Κλασσικοπερίπτωση και αμέσως μετά τις παρατηρήσεις μας.
ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
"Κλίμα μεσοπολέμου στην Ευρώπη" - Ναι αλλά τι φταίει;
Αντιλαμβανόμαστε ασφαλώς την "αγωνία" των πολιτικών αναλυτών για το μέλλον του πολιτικού συστήματος που συντηρούσαν και τους συντηρούσε τις τελευταίες δεκαετίες.
Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνουμε είναι γιατί τουλάχιστον όσοι εξ αυτών απέκτησαν στο παρελθόν οξεία πολιτική αντίληψη και διορατικότητα, σήμερα παρουσιάζουν το καταστάλαγμα της δημοσιογραφικής τους "σοφίας" αναλύοντας τα φαινόμενα και τα τετελεσμένα.
Συμφωνούμε με τον αγαπητό κ. Δελαστίκ όσον αφορά τον αναλυτικό συλλογισμό του. Ωστόσο σε αυτές τις κρίσιμες ώρες για την Ελλάδα αλλά και τον κόσμο, η ουσιώδης δημοσιογραφική προσφορά θα έπρεπε να βασίζεται όχι μόνο στην ανάλυση και μάλιστα κατά τα πρότυπα μιας επιδερμικής τηλεοπτικού τύπου προσέγγισης, αλλά στη σύνθεση των στοιχείων που αποτελούν το υπόστρωμα, πάνω στο οποίο εδράζεται η σημερινή πολιτική σκηνή.
Το να μιλάμε για το "αυγό του φιδιού" χωρίς να αγγίζουμε καθόλου τις συνθήκες που ευνοούν την εκκόλαψή του, είναι σαν να βαδίζουμε σε κυκλική πορεία πιστεύοντας ότι κάποτε θα φτάσουμε στον προορισμό μας.
Ποιές κοσμοαντιλήψεις και ιδεολογίες λειτούργησαν σαν "πρόδρομοι" της σημερινής παγκόσμιας πολιτικής τερατογέννεσης;
Ποιοί και πώς χειραγωγούν τον κοσμάκη;
Ποιοί και με ποιά μέσα προβάλλουν ως τρόπο σκέψης την σύγχυση, την θολότητα και την "μίξη των αμίκτων":
Αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε να απασχολούν αυτούς που επέλεξαν να φωτίζουν με την πένα τους και όχι αν π.χ ο Σόρος επικρίνει την Μέρκελ ή αν αυτά που έλεγε το αφεντικό του ΔΝΤ ήταν πασπαλισμένα από έναν νεοεποχήτικο ψευτοουμανισμό. Είναι σαν να ψάχνουμε στην κοπριά να βρούμε κάτι που να τρώγεται.
Το "φίδι" δυστυχώς δεν γέννησε τα αυγά του μόνο στην Γερμανία ή έστω στην κεντρική Ευρώπη. Πέρασε απο κάθε τόπο και άφησε την μαγαρισιά του σχεδόν παντού.
Αν λοιπόν το ενδιαφέρον μας, περιορισθεί μόνο στο να αφουγκραζόμαστε το "τρίξιμο" απο την εκκόλαψη των "αυγών του φιδιού", τότε πραγματικά δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να μιλάμε για το μέλλον των ανθρωπίνων κοινωνιών, διότι απλώς δεν θα υπάρξει.
Κλίμα "Μεσοπολέμου" στην Ευρώπη
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
"ΕΘΝΟΣ"
Αρρωστημένη είναι η πολιτική ατμόσφαιρα στην Ευρώπη και το κλίμα επιδεινώνεται διαρκώς. Πολλαπλασιάζονται οι ενδείξεις ότι η Γηραιά Ηπειρος οδεύει προς μια πολύ ανησυχητική πολιτικοκοινωνική κατάσταση ως συνέπεια των ....μέτρων που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Η μονοσήμαντη επιλογή των ηγετών της ΕΕ να φορτώσουν όλο το κόστος της ακόρεστης απληστίας και του τζόγου των τραπεζιτών στους ώμους των φορολογουμένων, ωθώντας έτσι σε βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου όλων των ευρωπαϊκών λαών, απειλείται να έχει πολύ περισσότερες αρνητικές συνέπειες από όσες έχουν διαφανεί μέχρι στιγμής.
Με εξαίρεση τους πολιτικούς οι οποίοι λένε εν γένει ανοησίες προκειμένου να συγκαλύψουν τις κολοσσιαίες προσωπικές τους ευθύνες στη διαμόρφωση της κατάστασης αυτής, κορυφαίοι οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, κοινωνιολόγοι και άλλοι διανοούμενοι προειδοποιούν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν.
Ακόμη και ο Ντομινίκ Στρος - Καν, ο διευθυντής του ΔΝΤ που δικαίως μισείται από όλους τους λαούς, χρησιμοποίησε δραματικούς τόνους μιλώντας τον περασμένο μήνα στο Οσλο:
"Οσο λιγοστεύει η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, οι άνθρωποι ενδέχεται να στραφούν σε μη παραγωγικές ή και βίαιες δραστηριότητες που πιθανόν να οδηγήσουν στην αστάθεια, στην κατάρρευση της δημοκρατίας, ακόμη και στον πόλεμο" τόνισε χωρίς περιστροφές.
Την ίδια άποψη, εκπεφρασμένη πιο συγκρατημένα, έχει και ο εκ των κορυφαίων αρθρογράφων των "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" του Λονδίνου Βόλφγκανγκ Μινχάου. "Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παντού τρομάζουν στην ιδέα να αγγίξουν τους μετόχους...
Βρίσκουν πολύ πιο πρόσφορο να φορτώσουν το πρόβλημα στους φορολογούμενους" γράφει και συνεχίζει: "Η ισχύς του τραπεζικού λόμπι είναι εμφανώς ένας παράγοντας αυτής της στάσης τους. Για έναν πολιτικό που αντιπαθεί την ανάληψη κινδύνου, το φόρτωμα του κόστους στους φορολογούμενους είναι εύκολο. Για την οικονομία όμως αυτό είναι εφιάλτης. Μακροπρόθεσμα είναι επίσης και πολιτικά επικίνδυνο, καθώς η αναδιανεμητική αδικία θα ευνοήσει τα εξτρεμιστικά πολιτικά κόμματα".
Δεν έχει καθόλου άδικο. Η Ακροδεξιά ήδη ελέγχει πολιτικά και την κυβέρνηση της Ολλανδίας, όπως εδώ και μια δεκαετία ελέγχει και τη δεξιά κυβέρνηση μειοψηφίας της Δανίας. Ο πρόεδρος της Βουλής της Σουηδίας εξελέγη ήδη με τις ψήφους της σουηδικής Ακροδεξιάς που μπήκε θριαμβευτικά στο κοινοβούλιο. Ισχυρότατη είναι η Ακροδεξιά και στη Νορβηγία, ενώ η κυριαρχία των θέσεών της στη Φλάνδρα έχει οδηγήσει το Βέλγιο στα πρόθυρα της διάσπασης. Χρόνια συγκυβερνά η Ακροδεξιά στην Ιταλία με τον Μπερλουσκόνι. Στην Ουγγαρία η φιλοναζιστική Ακροδεξιά πήρε σχεδόν 17% στις βουλευτικές εκλογές. Στην Αυστρία συγκυβέρνησε παίρνοντας μέχρι 25%. Χώρια τι γίνεται στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης...
Οταν ακούει κανείς τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί να λέει σε σύνοδο κορυφής ότι το Λουξεμβούργο δεν θα έπρεπε να υπάρχει ως χώρα, δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με την αλαζονεία μιας μεγάλης χώρας απέναντι σε μια πολύ μικρή. Εχουμε να αντιμετωπίσουμε πρωτίστως το φαινόμενο της αναβίωσης των εθνικισμών.
Η ρατσιστική χολή των Γερμανών εναντίον των Ελλήνων, των Ιταλών, των Ισπανών, των Πορτογάλων με αφορμή την οικονομική κρίση και η εξ αντανακλάσεως αναζωπύρωση των αντιγερμανικών αισθημάτων σε όλους σχεδόν τους λαούς της Δυτικής Ευρώπης υποδηλώνουν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ολοι στρέφονται εναντίον όλων. Ποια Ενωμένη Ευρώπη; Ολες οι προκαταλήψεις και τα εθνικιστικά στερεότυπα εναντίον ευρωπαϊκών λαών επανέρχονται με σφοδρότητα στο προσκήνιο. Ο ένας λαός υποβλέπει τον άλλον. Η επίδειξη αλληλεγγύης στο πλαίσιο της ΕΕ προκαλεί θύελλα υποδαυλιζόμενων αντιδράσεων.
Η Γερμανία και η κυβέρνηση της δεξιάς καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ είναι ο βασικός υπαίτιος αυτής της κατάστασης. Η προσπάθεια αξιοποίησης της οικονομικής κρίσης από το Βερολίνο προκειμένου να πετύχει τη γερμανοποίηση της Ευρώπης έχει αποσταθεροποιήσει πλήρως την ΕΕ.
"Η Γερμανία παίζει έναν πραγματικά καταστροφικό ρόλο" έχει δηλώσει στην ισπανική "Ελ Παΐς" ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. "Ωθεί τον ίδιο τον εαυτό της και την υπόλοιπη Ευρώπη στον δρόμο της αυτοκαταστροφής" υπογράμμισε.
ΣΟΡΟΣ
Το Βερολίνο, απειλή για τη δημοκρατία
Καταπέλτης εναντίον της πολιτικής της Μέρκελ είναι και ο γνωστός κερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος. "Η γερμανική πολιτική συνιστά κίνδυνο για την Ευρώπη. Θα μπορούσε να καταστρέψει το ευρωπαϊκό σχέδιο" υποστήριξε σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα "Ντι Τσάιτ" και ανέλυσε γιατί:
"Σταθερότητα δεν σημαίνει μόνο καθόλου πληθωρισμό, αλλά και καθόλου αποπληθωρισμό. Αυτή τη στιγμή όμως οι Γερμανοί οδηγούν τους γείτονές τους σε αποπληθωρισμό: τα χρεωμένα κράτη πρέπει να μειώσουν μισθούς και τιμές. Απειλείται έτσι μια μακρά φάση στασιμότητας. Και αυτή οδηγεί σε εθνικισμούς, σε κοινωνικές αναταραχές, σε εχθρότητα προς τους ξένους. Ετσι η πολιτική αυτή απειλεί τη δημοκρατία".