Την ώρα που ο πρωθυπουργός παίζει το δικό του βιολί για την καταπολέμηση της διαφθοράς, για το ξερίζωμα της μήτρας της που είναι το Δημόσιο, την ίδια ακριβώς ώρα ο υπουργός Επικρατείας κάνει επίδειξη υπερεξουσίας εισηγούμενος το νομοσχέδιο για τις στρατηγικές επενδύσεις. Ο ίδιος δηλαδή θα μπορεί να παρακάμπτει τη Βουλή και με μια απλή απόφαση θα παραχωρεί την εθνική γη στους «κολλητούς» του, σε όσους τέλος πάντων αυτός επιλέξει (γούστο του και καπέλο του κ.λπ.).
Δυσλειτουργία της Δημοκρατίας θα μπορούσε να πει κάποιος, όμως όχι• είναι καθαρή επίδειξη και απόδειξη ότι αυτή είναι η Δημοκρατία μας, η Δημοκρατία τους συγκεκριμένα. Αυτοί είναι οι κυρίαρχοι, αυτοί εξουσιάζουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα (τα κόμματα απλώς νομιμοποιούν την κυριαρχία του κράτους, την ταύτισή του με την άσκηση εξουσίας).
Εμείς, ως λαός, ως κοινωνία έχουμε πάει για βρούβες εδώ και πολλές δεκαετίες• αλλού βόσκουμε: σε λειμώνες ξηρασίας, ανεργίας κ.λπ., εξωθεσμικά μόνο συναντιόμαστε με την πολιτική. Η πολιτική, το πολιτικό σύσημα, η έννοια του «δημοσίου» ανήκουν στο κράτος. Το κράτος είναι ο ιδιοκτήτης κι έχει βούληση και σκοπό, τελείως ξένα κι εχθρικά προς το κοινωνικό σώμα.
Οπρωθυπουργός δεν διστάζει να μεγαληγορεί καταγγέλλοντας το Δημόσιο αλλά και τη Βουλή ότι συντρέχουν με τη δομή τους και τις αποφάσεις τους την εξάπλωση της διαφθοράς. Θεωρεί δε ότι αν εξυγιανθεί η ελληνική οικονομία, σε συνδυασμό με την καθιέρωση του γερμανικού εκλογικού συστήματος θα εξασφανιστούν η σπατάλη, η γραφειοκρατία• θα τραπεί εις φυγήν άτακτον η διαφθορά.
Σαφώς έχει δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει, απλώς ενίοτε φαντάζει να ξεχνάει πως πρωθυπουργεύει. Δεν ερμηνεύεται διαφορετικά η παμπούκεια αλαζονεία του νέου νομοσχεδίου για τις επενδύσεις. Ο πρωθυπουργός κάνει κριτική στο Δημόσιο και την ίδια στιγμή επιτρέπει σε συνεργάτες του να το «πουλάνε», όπου οι ίδιοι γουστάρουν, λες και είναι του πατέρα τους.
Να, ανάγλυφο ακόμη μια φορά, το τεράστιο χάσμα μεταξύ εξουσίας και δήμου• το δημόσιο είναι του δήμου και όχι του κράτους. Πού να βρεθεί καιρός όμως να μιλήσουμε για Δημοκρατία. Εχουμε την επίφασή της, συμφωνούν όλοι και φερόμαστε όπως φερόμαστε, κτηνωδώντας και περιφρονώντας το πόπολο.
Καμιά φορά αναρωτιέται κανείς αν θέλει και τα λέει ο πρωθυπουργός ή του ξεφεύγουν. Μάλλον, όμως, συμβαίνει το πρώτο• νομίζει ότι είναι, σύμφωνα με την περίφημη ρήση του, αντιεξουσιαστής στην εξουσία, «πιάσε λύκο και καβάλα» δηλαδή ή «από την πόλη έρχομαι...» κ.λπ. Και, προφανώς, δεν δυσαρεστείται από τον ρόλο του υπερυπουργού, που ανέλαβε ο κ. Παμπούκης, υποκαθιστώντας και τη Βουλή ακόμα.
Ποια Βουλή... τέλος πάντων, αυτήν έχουμε, αυτήν εμπιστευόμαστε. Ούτε φαίνεται να πολυγνοιάζεται για το αν ένας στους τέσσερις Ελληνες ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, πεταμένος στα σκουπίδια της ανεργίας και της εξαθλίωσης.
Ολοι οι πολιτικοί φαίνονται να μη ζουν στην τρέχουσα πραγματικότητα, να μην την καταλαβαίνουν, πολλώ δε μάλλον να τη βιώνουν στο δέρμα τους.
Αρκούνται σε παχιά λόγια και συνεχίζουν να κάνουν αυτό που τους έχουν μάθει• να ασκούν εξουσία σε βάρος των ασθενών και να διευκολύνουν τους ισχυρούς οικονομικά (ώστε, τάχα μου, να κάνουν επενδύσεις, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και πολλά άλλα, πλήρως αντιδημοκρατικά). Γι' ακόμη μία φορά, η Δημοκρατία στο απόσπασμα.
ΠΗΓΗ:
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=214071
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5021