Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ της σκέψης στηρίζει και εδραιώνει την τυραννία των εξουσιών.
Αυτό που επιδιώκεται συστηματικά από τους νεοταξικούς πλανητικούς μηχανισμούς είναι η αλλοτρίωση του ανθρώπου από τις βαθύτερες σκέψεις του και τα αισθήματά του, η αποξένωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Που σημαίνει «συρρίκνωση» της επικοινωνίας, συνακόλουθα εκμηδένιση της γλώσσας και της σκέψης.
ΒΕΒΑΙΩΣ η ρίζα της αλλοτρίωσης δεν βρίσκεται στους μηχανισμούς της καπιταλιστικής εξουσίας, αλλά στα οικονομικά θεμέλια του συστήματος.
Μια κοινωνία που στηρίζεται στην αρχή «ο καθένας για τον εαυτό του» σπρώχνει στα έσχατα όρια τον αχαλίνωτο ατομικισμό, τον εγωκεντρισμό, την ιδιοτέλεια, την αμοιβαία εχθρότητα και τη μοναξιά.
ΑΥΤΕΣ τις ποικίλες εκδηλώσεις της αλλοτρίωσης η καπιταλιστική εξουσία τις αναγάγει σε κυρίαρχη ιδεολογία, σε υπέρτατες αξίες.
Η ιδεολογία της αγοράς, δηλαδή ο νεοφιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία αυτής της αθλιότητας. Στηρίζεται στις αλλοτριωμένες σχέσεις και προωθεί ιδεολογικά και πολιτικά την αλλοτρίωση της πολιτικής σκέψεις, τον ακρωτηριασμό της ιστορικής μνήμης και της συλλογικής κοινωνικής συνείδησης...
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ κυβέρνησης των ανδρεικέλων (πιο ακριβές είναι των «δοτών» των «πρακτόρων» του χρήματος), είναι η πιο δόλια, κυνική και διπρόσωπη μορφή του νεοφιλελευθερισμού: ο φρενοβλαβής νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή ο φασισμός. Δεν εκφράζει μόνο την τυραννία του χρήματος, αλλά αποτελεί και το προϊόν αυτής της κοινωνικής κατάπτωσης και αλλοτρίωσης: Προϊόν της κοινωνικής, ιδεολογικής και πολιτικής ένδειας...
ΓΙΑΤΙ η αλλοτρίωση μπορεί να ενυπάρχει στα οικονομικά θεμέλια του καπιταλισμού, αλλά εκδηλώνεται με αναρίθμητους τρόπους στο κοινωνικό εποικοδόμημα και αποκρυσταλλώνεται στην αντίθεση του κράτους και των μελών της κοινωνίας.
Όταν τα μέλη μιας κοινωνίας δεν αντιστέκονται τότε η «αποξένωσή» τους γίνεται δύναμη της εξουσίας.
Και εδώ ακριβώς προβάλλουν οι μεγάλες ευθύνες, ακριβέστερα οι ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ, της αριστεράς. Γιατί οι μορφές αλλοτρίωσης καθορίζονται από τις αντιφατικές σχέσεις της καπιταλιστικής παραγωγής, αλλά και από τους ταξικούς ανταγωνισμούς που προκύπτουν από αυτές, συνακόλουθα και από τους λαϊκούς αγώνες.
Ο,ΤΙ αφαιρείται από τους απαλλοτριωμένους πηγαίνει στους απαλλοτριωτές.
Στην καπιταλιστική οικονομία η εργασία αποτελεί τη βάση της ελευθερίας του εργοδότη και της υποδούλωσης του εργαζόμενου. Η φτώχεια των πολλών δημιουργεί τον πλούτο των ολίγων.
Στην πολιτική, η απουσία ή η ήττα των λαϊκών κινημάτων καθρεπτίζεται στο δεσποτισμό του κράτους.
Η αποξένωση μιας κυβέρνησης από το λαό αποτυπώνεται στον αυταρχισμό της.
Η σημερινή κυβέρνηση των «δοτών», προϊόν της κοινωνικής ένδειας και πολιτικής αδράνειας, καθρεπτίζει ταυτόχρονα, με τον αυταρχισμό της και την αλαζονική της αυθάδεια, την τρομακτική αποξένωσή της από τον ελληνικό λαό.
Και η αποξένωση αυτή καλύπτεται με την «τυραννία του χρήματος».
ΠΟΤΕ κυβέρνηση δεν κερδοσκόπησε πολιτικά τόσο ξεδιάντροπα με τα «μυστήρια του χρήματος»: Χρέος, Δάνεια, «πιστωτικές μαφίες», χρηματική ρευστοποίηση της Ελλάδας, ακόμα και της εθνικής της υπόστασης κ.λπ…
Πρέπει να απαλλαγούμε από την τυραννία του χρήματος, συνακόλουθα και από την τυραννία των πολιτικών συμμοριών αυτής της τυραννίας.
Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ, πολιτική πράξη και οι οργάνωση των αγώνων στο ΔΡΟΜΟ είναι τα μόνο όπλα κατά των ΤΥΡΑΝΝΩΝ: των πολύχρωμων πολιτικών τυράννων.
ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΩΝ της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας που επιτίθενται με την ίδια αυθάδεια των πολιτικών ανδρεικέλων για να διαλύσουν τα τελευταία ΕΘΝΙΚΑ και ΣΥΝΕΚΤΙΚΑ μετερίζια της ελληνικής κοινωνίας.
Θα γράψουμε αύριο για τις επιθετικές φρενοβλάβειες των εκκλησιαστικών ανδρεικέλων της Νέας Τάξης…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4985