Άνθρωποι της Εκκλησίας
Μερικές φορές περιορίζεστε στην κριτική και διαλέγετε σαν την προτιμότερη λύση την αδράνεια.
Θωπεύει τον εγωϊσμό σας η πράξη της καταγγελίας σας, πως χάλασε ο κόσμος, αλλά δεν κάνετε το χρέος σας για να βοηθήσετε τον κόσμο.
Αφήστε τις κερκίδες και κατεβείτε στον στίβο.
Ανάψτε ένα κερί, αντί να κατηγοράτε το σκοτάδι.
Μην πείτε ποτέ, πως ένα κερί έχει μικρό φως, πως δεν είναι ικανό να διαλύσει τα πυκνά σκοτάδια, πως δεν έχει την δύναμη ν’ αντικαταστήσει το φως του ολόλαμπρου ήλιου.
[b]Η αντίρρηση αυτή, στα χείλη τα δικά σας, είναι απαράδεκτη. Φανερώνει έλλειψη πίστης .Δείχνει πως δεν είστε δεμένοι με τον Ιησού Χριστό , που φωτίζει τον κόσμο και τον συνεπαίρνει με τη θεϊκή του αλήθεια.
Άνθρωποι της Εκκλησίας
Η Εκκλησία περπατάει στις μέρες της σκιάς. Τα πρόσωπα, που βρίσκονται στις εμπροσθοφυλακές της, είναι παραδομένα στον επαγγελματισμό.
Αυτή η πραγματικότητα αποτελεί για σας κάποια δικαιολογία.
Δεν είναι δυνατό, όμως, ν’ αποτελέσει την αποφασιστική δικαιολογία.
Όταν το σώμα είναι γεμάτο σφρίγος, όταν ζει σωστά και δουλεύει με μεθοδικότητα, αναπληρώνει την έλλειψη.
Άμα εσείς νοιώθετε μέσα σας τη μέθη του πνεύματος, άμα έχετε πάρει στα σοβαρά την ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας, θα υπερνικήσετε τις αναστολές, που σας δημιουργούν οι ανάξιοι ηγέτες και θα υλοποιήσετε με επιτυχία την αποστολή σας.
Άνθρωποι της Εκκλησίας
Αφήστε τη σιωπή. Αφήστε την αδράνεια.
Γίνετε μια παρουσία κι ένα χέρι στοργής, για τη γενιά, που περπατάει, ξωπίσω σας.
Ένας κλονισμένος νέος
Γιάγκος