Το ότι το «Ρεσάλτο», υπό την έντυπη μορφή του, διακόπτει την έκδοσή του είναι δείγμα μιας δύσκολης και σκοτεινής εποχής. Ίσως, για να μείνουμε αισιόδοξοι, μιας μεταβατικής εποχής, που μετά το σημερινό της ναυάγιο θα οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε καλύτερες μέρες. Ωστόσο, αν φωτογραφίσουμε το «σήμερα», δύσκολα θα εντοπίσουμε πολλές φωτεινές πηγές ριζικής αντίστασης στους «εκσυγχρονισμούς» και τους «ριζοσπαστισμούς» της φιλελεύθερης αντιδραστικής λαίλαπας που σαρώνει το δυτικό κόσμο και τις ιστορικές κοινωνίες του.
Σίγουρα, το Ρεσάλτο, υπό την έντυπη μορφή του – εκείνη στην οποία έχουν πρόσβαση οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, που δεν «ανταλλάσσουν μηνύματα μέσω διαδικτύου», ούτε χαριεντίζονται με την «ανοικτή κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης», υπήρξε ένα μηνιαίο αποκούμπι στην λύπη, στις απορίες ή στην οργή τους.
Στα συναισθήματα δηλαδή που εύλογα δημιουργεί η αίσθηση της διάλυσης των κοινωνικών και πολιτικών παραδόσεων μιας κοινωνίας, υπό το πρόσημο μάλιστα του «προοδευτισμού».
Οι γνωστές συμμορίες των καθεστωτικών τραμπούκων και των γελοίων συνοδοιπόρων τους έκαψαν τα γραφεία του περιοδικού – και το έκαναν βέβαια ως «προοδευτικοί» που εκδήλωναν έτσι τη διαμαρτυρία τους ενάντια σε ένα «αντιδραστικό» έντυπο όπως το Ρεσάλτο.
Δεν είναι όμως καθόλου αυτό που δυσκόλεψε την πορεία του περιοδικού προς το μέλλον.
Είναι πολύ περισσότερο η δυσκολία των ιδεών της πολιτικής κα πολιτισμικής αντίστασης να ριζώσουν στα μισο-καμένα μυαλά μιας καλά προσαρμοσμένης «νέας γενιάς», που δεν έχει καταλάβει ότι όταν τα ιστορικά κεκτημένα μιας κοινωνίας σαρώνονται τότε η ίδια η αντίσταση ως έννοια, ενέχει μια «συντηρητική» δυναμική.
Θα το καταλάβουν μάλλον αργότερα, θέλοντας και μη. Όταν θα μείνουν «ξέμπαρκοι». Οι πρωτεργάτες του περιοδικού άλλωστε δεν πρόκειται ούτε να σωπάσουν , ούτε να λουφάξουν. Η θέληση τους δεν ναυάγησε.
Απλώς, θα προσαρμοστούν στους τρόπους διακίνησης των ιδεών της νέας εποχής. Επίσης, θέλοντας και μη.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5127