Στο δρόμο με μια φωτογραφική μηχανή. Το μηχανάκι για τις διαβάσεις των πεζών κι εγώ για τη ΔΕΗ, να πληρώσω το λογαριασμό. Το φουσκωμένο λογαριασμό για το ΔΝΤ.
Στη μακρόσυρτη ουρά, εκεί στον παράδρομο της Σοφοκλέους, ο δημοσιογράφος Σαραντάκος με ένα καμεραμάν τραβούν "τα πλάνα".
Ο λαός πρέπει να πληροφορηθεί για την ταλαιπωρία που υφίσταται και ίσως, πώς θα "του λυθούν τα χέρια" με την κάρτα πολλαπλών χρήσεων του πολίτη Γιωργάκη. Θα ακουστούν, προφανώς, και τα παράπονα για την ακρίβεια.
Ο καμεραμάν συνεχίζει το έργο του και μια κυρία διαμαρτύρεται:
- "Έχετε άδεια από τη ΔΕΗ; Πώς μπαίνετε εδώ μέσα και γιατί μας φωτογραφίζετε"; Εκείνος αδιάφορος συνεχίζει το "εργο" της πληροφόρησης! Πετάγετε κι ένας άλλος:
- "Τι λέτε κυρία μου; Αφήστε τον άνθρωπο να κάνει τη δουλειά του. Πώς θα μαθαίνουμε αυτά όλα που γίνονται;"
- "Αυτά που θα πεις δεν θα τα ακούσεις ποτέ. Θα κόψουν όσα δε γουστάρουν τα αφεντικά", φωνάζουν οι υπόλοιποι.
Κάποια στιγμή χαμογελά και ένας του φωνάζει:
- "Θα μας πάρουν με τις πέτρες". Τότε ήταν που είπα κι εγώ:
- "Όχι, θα τους πάρουμε με τις κάμερες. Φωτογραφίες αυτοί, φωτογραφίες κι εμείς, ρεπορτάζ αυτοί, ρεπορτάζ κι εμείς". Και άρχισα να κάνω το δικό μου "ρεπορτάζ". Πόζα από δεξιά, πόζα από αριστερά, "ανφάς" και προφίλ.
- "Να με βγάλεις όμορφο", μου λέει κάποια στιγμή ο καλλιτέχνης της λήψης.
- "Όσο όμορφο θα με δείξεις κι εσύ, του απαντώ. Θέλω να με δω στην τηλεόραση να σε βγάζω φωτογραφία. Άντε, να δούμε ποιος θα κάνει το καλύτερο ρεπορτάζ"
Δεν ξέρω τι έγινε στη συνέχεια. Πάντως σε λίγο ο δημοσιογράφος Σαραντάκος και ο καμεραμάν, τα μάζεψαν κι έφυγαν. Τηλεόραση δεν έχω. Μπορεί να έχασα τη μοναδική μου εμφάνιση : Ο καμεραμάν να "βγάζει" κι εγώ να "λαμβάνω" φωτογραφίες. Από εδώ και στο εξής αυτό θα κάνω. Θα τους παίρνω από πίσω και όπου τους βλέπω, θα αρχίζω να τους φωτογραφίζω. Ρεπορτάζ αυτοί, ρεπορτάζ κι εγώ.