ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
«Η αστική δημοκρατία, που την υπεράσπισαν μόνο οι σοσιαλιστές με μετριοπαθείς τάσεις, οι οποίοι δεν έβρισκαν πια στήριγμα στις μάζες... δεν μπορούσε να διατηρηθεί. Όλη η ουσία μέσα της είχε φαγωθεί, δεν έμενε παρά το τσόφλι»
Μιλιουκόβ
Αν κάτι μπορεί να σηματοδοτήσει την σημερινή μέρα δεν είναι τόσο η εξ αντικειμένου μαζική συμμετοχή του Ελληνικού λαού στην συγκέντρωση, όσο η επιθυμία του να είναι αυτόπτυς μάρτυρας ή πρωταγωνιστής σε αυτό που ήξερε ότι θα του κρύψουν τα κανάλια με το πρόσχημα της απεργίας.
Ήθελε ο Έλληνας να δείξει πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό και ύστερα σε όλους τους "Παγκαλόμορφους" του κυβερνητικού και αντιπολιτευτικού καθεστωτισμού, ότι δεν πέθανε, ότι η καρδιά του ακόμα χτυπάει δυνατά και μάλιστα τόσο, που κοντεύει να βγεί απο τα στήθη μαζί με την οργισμένη φωνή του.
Τα μέτρα και τα μνημόνια ήταν μόνο η αφορμή, ήταν το τσιριχτό κουδούνισμα του ξυπνητηριού που ξεσήκωσε τον Έλληνα από τον λήθαργο λίγο πριν τον μαγαρίσει η προστυχιά του μεταμφιεσμένου σοσιαλδημοκράτη και του ψευτοεξαγνισμένου αριστεροδέξιου παλιάτσου.
Προσπάθησαν με βόμβες κρότου να καλύψουν αυτόν τον χτύπο της καρδιάς και με τα χημικά να τσούξουν τα μάτια και να κλείσουν την ώρα που η ντροπή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας των "αρίστων" έτρεχε να κρυφτεί στα φουστάνια της Μέρκελ ή στην κωλότσεπη του Στρός Καν.
Που θα στηριχτούν τώρα πια;
Πού θα βρούν έστω και ένα κουρέλι για να κρύψουν την γύμνια τους;
Κανένα αριστερό ή δεξιό δεκανίκι δεν μπορεί πια να τους κρατήσει όρθιους.
Τι θα γίνει όμως απο εδώ και πέρα;
Θα πάμε σε γενικευμένη εξέγερση;
Θα δεχτεί ο Ελληνικός λαός μια "νέα" δήθεν μεταπολίτευση;
Το ότι θα φτάναμε μέχρις εδώ, το ξέραμε και εμείς , και ο Παπανδρέου και όλοι όσοι τον έσπρωξαν να παίξει τον πρωταγωνιστή σε αυτή την τραγωδία.
Ξέραμε και ήξερε ότι το "έργο" όπου νάναι τελειώνει.
Αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι ότι ο Έλληνας δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν φτιασιδωμένο "Εθνάρχη" που θα έρθει σαν μεσσίας σε μια κυβέρνηση δήθεν "εθνικής σωτηρίας".
Αυτός ο λαός έχει κάνει πολλές "αμαρτίες" αλλά έχει υποφέρει και πολύ για να μπορέσει να αντέξει άλλη μια φορά το δημοκρατικό σαμάρωμα της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".
Και εδώ και στη μέση Ανατολή έβαλαν για χρόνια τους νεκροζώντανους της πολιτικής να παριστάνουν τους ηγέτες και να τραβούν με δανεικό λουρί τους λαούς της Ελλάδας της Αιγύπτου, της Τυνησίας της Λιβύης ,της Αλγερίας, του Μπαχρέϊν κ.α .
Ήξεραν ότι το "καύσιμο" που θα κινήσει την "μηχανή" της λαϊκής εξέγερσης θα φτιαχτεί από την αποσύνθεση του ίδιου του θνησιγενούς συστήματος που δημιούργησαν και μέχρι τα χτές συντηρούσαν με κάθε τρόπο.
Τι θα γίνει όμως τώρα που ήδη έχουν πάρει οι "μηχανές" μπρός;
Ποιός θα κάτσει στο "τιμόνι";
Γιατί αν είναι να πάμε σαν τους στραβούς σε μια εξέγερση και την επομένη να γλεντάμε σαν τους Αιγύπτιους που απέκτησαν μια "προσωρινή" χούντα, με Αμερικανική επιδότηση και "εγγύηση" , τότε καλύτερα να κάτσουμε σπιτάκι μας να βλέπουμε τον Πρετεντέρη να μας εξηγεί πώς θα μπορούμε να παίξουμε στην άρπα ευρωπαϊκές καντρίλιες με κομένα τα τέσσερα δάκτυλα.
Ας αφήσουμε λοιπόν την Ελληνική καρδιά μας να μας οδηγήσει για να αντισταθούμε με αρχοντιά και σαν λεβέντες και όχι σαν εξαθλιωμένοι ζήτουλες που θα χειροκροτήσουν τον πρώτο τουρκόγυφτο τους κουνήσει κόκκινο μαντήλι.
Ζούμε ιστορικές στιγμές και δεν έχουμε περιθώρια να πειραματιστούμε παίζοντας στον τζόγο της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" την ίδια μας την ελευθερία , την ίδια μα ς την ύπαρξη.
Αν θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι θα πρέπει να αποφασίσουμε να μείνουμε όρθιοι ως το τέλος και όχι μόνο την στιγμή ή τις στιγμές της εξέγερσης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5419
«Η αστική δημοκρατία, που την υπεράσπισαν μόνο οι σοσιαλιστές με μετριοπαθείς τάσεις, οι οποίοι δεν έβρισκαν πια στήριγμα στις μάζες... δεν μπορούσε να διατηρηθεί. Όλη η ουσία μέσα της είχε φαγωθεί, δεν έμενε παρά το τσόφλι»
Μιλιουκόβ
Αν κάτι μπορεί να σηματοδοτήσει την σημερινή μέρα δεν είναι τόσο η εξ αντικειμένου μαζική συμμετοχή του Ελληνικού λαού στην συγκέντρωση, όσο η επιθυμία του να είναι αυτόπτυς μάρτυρας ή πρωταγωνιστής σε αυτό που ήξερε ότι θα του κρύψουν τα κανάλια με το πρόσχημα της απεργίας.
Ήθελε ο Έλληνας να δείξει πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό και ύστερα σε όλους τους "Παγκαλόμορφους" του κυβερνητικού και αντιπολιτευτικού καθεστωτισμού, ότι δεν πέθανε, ότι η καρδιά του ακόμα χτυπάει δυνατά και μάλιστα τόσο, που κοντεύει να βγεί απο τα στήθη μαζί με την οργισμένη φωνή του.
Τα μέτρα και τα μνημόνια ήταν μόνο η αφορμή, ήταν το τσιριχτό κουδούνισμα του ξυπνητηριού που ξεσήκωσε τον Έλληνα από τον λήθαργο λίγο πριν τον μαγαρίσει η προστυχιά του μεταμφιεσμένου σοσιαλδημοκράτη και του ψευτοεξαγνισμένου αριστεροδέξιου παλιάτσου.
Προσπάθησαν με βόμβες κρότου να καλύψουν αυτόν τον χτύπο της καρδιάς και με τα χημικά να τσούξουν τα μάτια και να κλείσουν την ώρα που η ντροπή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας των "αρίστων" έτρεχε να κρυφτεί στα φουστάνια της Μέρκελ ή στην κωλότσεπη του Στρός Καν.
Που θα στηριχτούν τώρα πια;
Πού θα βρούν έστω και ένα κουρέλι για να κρύψουν την γύμνια τους;
Κανένα αριστερό ή δεξιό δεκανίκι δεν μπορεί πια να τους κρατήσει όρθιους.
Τι θα γίνει όμως απο εδώ και πέρα;
Θα πάμε σε γενικευμένη εξέγερση;
Θα δεχτεί ο Ελληνικός λαός μια "νέα" δήθεν μεταπολίτευση;
Το ότι θα φτάναμε μέχρις εδώ, το ξέραμε και εμείς , και ο Παπανδρέου και όλοι όσοι τον έσπρωξαν να παίξει τον πρωταγωνιστή σε αυτή την τραγωδία.
Ξέραμε και ήξερε ότι το "έργο" όπου νάναι τελειώνει.
Αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι ότι ο Έλληνας δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν φτιασιδωμένο "Εθνάρχη" που θα έρθει σαν μεσσίας σε μια κυβέρνηση δήθεν "εθνικής σωτηρίας".
Αυτός ο λαός έχει κάνει πολλές "αμαρτίες" αλλά έχει υποφέρει και πολύ για να μπορέσει να αντέξει άλλη μια φορά το δημοκρατικό σαμάρωμα της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".
Και εδώ και στη μέση Ανατολή έβαλαν για χρόνια τους νεκροζώντανους της πολιτικής να παριστάνουν τους ηγέτες και να τραβούν με δανεικό λουρί τους λαούς της Ελλάδας της Αιγύπτου, της Τυνησίας της Λιβύης ,της Αλγερίας, του Μπαχρέϊν κ.α .
Ήξεραν ότι το "καύσιμο" που θα κινήσει την "μηχανή" της λαϊκής εξέγερσης θα φτιαχτεί από την αποσύνθεση του ίδιου του θνησιγενούς συστήματος που δημιούργησαν και μέχρι τα χτές συντηρούσαν με κάθε τρόπο.
Τι θα γίνει όμως τώρα που ήδη έχουν πάρει οι "μηχανές" μπρός;
Ποιός θα κάτσει στο "τιμόνι";
Γιατί αν είναι να πάμε σαν τους στραβούς σε μια εξέγερση και την επομένη να γλεντάμε σαν τους Αιγύπτιους που απέκτησαν μια "προσωρινή" χούντα, με Αμερικανική επιδότηση και "εγγύηση" , τότε καλύτερα να κάτσουμε σπιτάκι μας να βλέπουμε τον Πρετεντέρη να μας εξηγεί πώς θα μπορούμε να παίξουμε στην άρπα ευρωπαϊκές καντρίλιες με κομένα τα τέσσερα δάκτυλα.
Ας αφήσουμε λοιπόν την Ελληνική καρδιά μας να μας οδηγήσει για να αντισταθούμε με αρχοντιά και σαν λεβέντες και όχι σαν εξαθλιωμένοι ζήτουλες που θα χειροκροτήσουν τον πρώτο τουρκόγυφτο τους κουνήσει κόκκινο μαντήλι.
Ζούμε ιστορικές στιγμές και δεν έχουμε περιθώρια να πειραματιστούμε παίζοντας στον τζόγο της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" την ίδια μας την ελευθερία , την ίδια μα ς την ύπαρξη.
Αν θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι θα πρέπει να αποφασίσουμε να μείνουμε όρθιοι ως το τέλος και όχι μόνο την στιγμή ή τις στιγμές της εξέγερσης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5419