Αμνησία

Ο Τρελο-Γιάννης μας «εξαναγκάζει» να «σπάσουμε» τα «δυσάρεστα» της Πολιτικής και να γευτούμε την ευαισθησία της ποίησης ενός πολύ καλού φίλου από τα παλιά: Του Μιχάλη Γκανά!!!
Ο Μιχάλης με λίγους στίχους δίνει πολύ συγκεκριμένα, σφαιρικά και όχι με καθεστωτικά λογύδρια, την «κρίση του πνεύματος», τις «μεταλλάξεις» και την γενικευμένη παρακμή…



  Αμνησία
 
Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα
σβήνει την προηγούμενη και πάει.
Άλλοτε σβήνει την επόμενη,
καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα.

Βροχές θυμάμαι και πουλιά
και ιστορίες που δεν έζησα ποτέ μου.

Τις νύχτες γράφεται το μέλλον μου,
τα φοβερά καθέκαστα της επομένης,
και πρέπει να ξυπνάω στις εφτά,
με την ψυχή στα δόντια να γυρίζω,
για να προλάβω τις παραγγελίες.

Χιόνια θυμάμαι και βουνά
και εξορίες που δεν έζησα ποτέ μου.

Λησμόνησα τους ίδιους τους γονείς μου,
πώς ήτανε και ποιοι και πόσοι.
Κοιτάζω γράμματα, φωτογραφίες,
δεν ξεχωρίζω ζωντανούς και πεθαμένους.
Γριές και γέροι και παιδιά,
μεσήλικες θλιμμένοι.

Μάτια θυμάμαι και φωνές,
πρόσωπα που δε γνώρισα ποτέ μου.

Μιχάλης Γκανάς , "Γυάλινα Γιάννενα"

Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5463