Η ιστορία είναι εκείνη που παρέχει το αλάθευτο κριτήριο των ιδεών και της πρακτικής μας. Μια πολιτική προσωπικότητα υπάγεται και αυτή, κατηγορηματικά, στην ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, διότι δεν είναι μια αφαίρεση, ένα φετίχ. Κάθε προσωπικότητα είναι Πολιτική Ιστορία: ιδέες, συμπεριφορές, δράση Λόγου και Πράξης.
Το πολιτικό πορτρέτο του καθενός μας φιλοτεχνείται αλάθευτα από αυτήν την ιστορική δράση.
Οι αριβιστικές ιδεολογικές και πολιτικές πτήσεις, οι θεαματικές παλινωδίες του εκκρεμούς, ο φαύλος κύκλος των καιροσκοπικών προσμίξεων και η μανία της κατασκευής, της προβολής και της εμπορευματοποίησης του «ειδώλου» σου είναι στοιχεία αποσύνθεσης, στοιχεία της καθεστωτικής φιλοσοφίας και σήψης: Είναι το γρανιτένιο βάθρο του Ιστορικού κριτηρίου, το ιστορικό, πολιτικό σου πορτρέτο.
Φυσικά η επαναστατική σκέψη και πράξη δεν είναι ακίνητο «δόγμα», ανατρέπει ιδέες και προγενέστερες πρακτικές, συχνά ανατρέπει τον ίδιο σου τον εαυτό, τις «ναρκισσιστικές» σου αγκυλώσεις και βεβαιότητες.
Δεν γεννιόμαστε σοφοί και συχνά αλλάζουμε τις ιδέες μας και διδασκόμαστε από τα λάθη μας και τους «καιροσκοπισμούς» μας, τις ποικίλες πρακτικές των «σκοπιμοτήτων» μας, οι οποίες αφθονούν μέσα στις ιστορικές μας διαδρομές. ΟΥΔΕΙΣ αλάνθαστος και αναμάρτητος…
Τέτοιες αλλαγές έχουν νόημα και είναι αυθεντικές όταν συνοδεύονται και από τις ανάλογες ΑΥΤΟ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ, όταν αναγνωρίζεις τα λάθη σου.
Όταν σιωπάς και κρύβεις τα λάθη σου, ιδιαίτερα τα μεγάλα ιστορικά σου λάθη, τότε διαπράττεις και συσσωρεύεις νέα λάθη, εμπλουτίζεις τα παλιά με νέες σκοπιμότητες και απάτες: Και αυτό είναι μέγας καιροσκοπισμός.
Χειρότερο και από αυτό είναι το να δικαιολογείς και να δικαιώνεις τα λάθη σου, τις θεαματικές πολιτικές σου πτήσεις, παλινωδίες και καιροσκοπισμούς.
Σε αυτήν τη χειρότερη βαθμίδα της καθεστωτικής αποσύνθεσης υπάγεται ο Μίκης. Όχι μόνο δεν αναγνώρισε τα θλιβερά και μεγάλα ιστορικά πολιτικά του λάθη, τις βροντώδεις πολιτικές του μεταμορφώσεις και τις θεαματικές μετατοπίσεις του, αλλά πάντα προσπαθούσε να τις δικαιολογήσει και να τις εμφανίσει σαν πολιτική «ορθότητα»!!!
Δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από την Ιστορία, ούτε να την ξεγελάσει. Το πολιτικό πορτρέτο του Μίκη καταγράφεται σαφέστατα και τελεσίδικα από την Ιστορία του.
Θα το απεικονίσουμε πολύ συνοπτικά, γιατί το «δούλεμα» έχει και αυτό τα όριά του.
Θα αρχίσουμε με τη γνωστή σε όλους μεταπολιτευτική ιστορία.
1). «Καραμανλής ή τανκς».
Με το πολιτικό αυτό σόφισμα ο Μίκης τάχθηκε ανοικτά με το καθεστώς της Καραμανλικής δεξιάς!!!
Χειρότερο, όμως, και από αυτό είναι η φιλοσοφία του συνθήματος, μια φιλοσοφία ολοκληρωτικά καθεστωτική.
Είναι η φιλοσοφία που λέει: «Καθίστε φρόνιμα αν θέλετε δημοκρατία»!!!
Δηλαδή η δημοκρατία είναι η υπακοή του λαού στα σοφίσματα του καθεστώτος: Τέτοιος ειρωνικός καθεστωτικός χλευασμός και «δημοκρατική» υποκρισία…
Ο Νικολάι Γκόγκολ απαντούσε σε αυτούς τους δικτατορικούς «δημοκράτες»: «Αγαπάτε μας και αξύριστους, κύριοι, ξυρισμένους μας αγαπάνε κι άλλοι!».
Όταν θέτεις το δίλλημα «δημοκρατία ή τανκς», «Καραμανλής ή τανκς» στην πραγματικότητα το καθεστώς κυβερνάει με τα τανκς, είτε αυτά είναι ορατά, είτε αόρατα, όπως στον δήθεν «ελεύθερο κόσμο» και σήμερα ιδιαίτερα…
Σαλπιγκτής, λοιπόν των αόρατων καθεστωτικών τανκς ο Μίκης. Και σήμερα ακόμα υπεραμύνεται αυτού του άκρως καθεστωτικού του συνθήματος!!!
2). Σχέσεις με CIA
Ο ίδιος έχει ομολογήσει δημόσια σήμερα (εκπομπή της Φλέσσα) ότι είχε σχέσεις με τη CIA προκειμένου να πείσει τον Καραμανλή να κατέβει στην Ελλάδα.
Συνεργασία με τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες που οργάνωσαν το δικτατορικό πραξικόπημα και στήνουν κάθε τρομοκρατική προβοκάτσια για την …αποκατάσταση(!!!) της «δημοκρατίας»!!!!
Ομολογία του Μίκη πάνω στην οποία ΟΥΔΕΙΣ βγάζει άχνα…
Οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας αν είχε προβεί σε τέτοια ομολογία θα είχε εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή με το στίγμα (ορθώς) του συνεργάτη της CIA.
Για το Μίκη, του τάφου σιωπή, λες και κάποιες αόρατες δυνάμεις έχουν βάλει φίμωτρο σε όλους!!!!!
Η ίδια σιωπή και σε μια άλλη ομολογία του Μίκη. Ότι έτυχε φιλοξενίας και από τα άδυτα της Κα-Γκε-Μπε, στα οποία ούτε ο Φλωράκης το κατόρθωσε!!!
Στο Μίκη επιτρέπονται όλα!!!
3). 1974
Ο Μίκης, μετά το «Καραμανλής ή τανκς» κατεβαίνει υποψήφιος με την Ενωμένη Αριστερά, στη Β΄ Πειραιά εκεί που έβγαινε και πριν από τη δικτατορία.
4). 1978
Αρχίζει η «θερμή περίοδος» της σχέσης ΚΚΕ- Θεοδωράκη, καθώς κατεβαίνει υποψήφιος του ΚΚΕ στον Δήμο Αθήνας, ενώ το 1981 και το 1985 εκλέγεται βουλευτής με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.
Φυσικά ουδέποτε ο Θεοδωράκης δεν άρθρωσε μια νότα κριτικής για τα εγκλήματα του σταλινισμού, τις προδοσίες του ΚΚΕ κ.λπ.
Ακόμα και σήμερα δηλώνει θαυμαστής του Στάλιν!!!
5). 1990: Από το ΚΚΕ στη ΝΔ!
Το 1990 η σχέση του Μίκη με το ΚΚΕ "σπάει".
Ο Μίκης Θεοδωράκης «πετάει» στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της μητσοτακικής Νέας Δημοκρατίας και διατελεί υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου!!!
6). 16 Φλεβάρη 1999: Η Κυβέρνηση Σημίτη παραδίδει εν ψυχρώ τον Οτσαλάν στους δημίους του.
Η κούρδισα Σεμσί Κιλίτς ή Ντιλάν, καταγγέλει την κυβέρνηση Σημίτη γι αυτή την προδοσία και ο Μίκης βγήκε στην τηλεόραση να την κατακεραυνώσει, στηρίζοντας έμπρακτα την κυβέρνηση Σημίτη.
7). 2004: Νέα «αριστερή» μεταστροφή του Μίκη
Ο Μίκης Θεοδωράκης καλεί τον κόσμο να ψηφίσει Αριστερά και ο Χ. Φλωράκης σε συνέντευξή του στο «Βήμα», με την σιωπηρή συγκατάθεση του Θεοδωράκη, ερμήνευσε αυτήν τη δήλωση του Μίκη, ως ψήφο στο ΚΚΕ «αφού αυτό είναι το μεγαλύτερο»…
Βλέπουμε, λοιπόν, μέχρι εδώ ότι ο Μίκης σε κομβικές ιστορικές στιγμές «τραβά τα σκοινιά προς τα δεξιά» με φρασεολογία δήθεν προοδευτική, στηρίζοντας ανοικτά κάθε παιχνίδι του κατεστημένου το οποίο τον αξιοποιεί πότε με τη «δεξιά» και πότε με την «αριστερά».
Σήμερα αξιοποιείται «πατριωτικά», ίσως να χρησιμοποιηθεί και για «εθνοσωτήριες» λύσεις για να σωθεί το καθεστώς από την κατάρρευσή του και να αναπαλαιωθούν τα σάπια υλικά του.
Οι «πατριωτικές» ρητορικές ομοβροντίες
Τα τελευταία χρόνια ο Μίκης εμφανίστηκε «επιθετικός πατριώτης», για να τρυγήσει το μέλι των γνήσιων πατριωτικών προβληματισμών οι οποίοι είχαν φουντώσει μέσα στην Ελληνική κοινωνία.
Βεβαίως, εμφανίστηκε πολύ όψιμα και δραματικά επιλεκτικά με συρραφές αφηρημένων σπερμολογιών γύρω από την ιστορική αλλοίωση της εθνικής μας ιστορίας, τους Αμερικανούς δυνάστες, τους κινδύνους για την εθνική μας ακεραιότητα, τη Μνημονική κατοχή μας κ.λπ …
ΟΛΑ με τη ρητορική συνταγή της επιλεκτικής σπερμολογίας και των γενικών, συχνά ασυνάρτητων, αφαιρέσεων…
Αυτό παρέσυρε πάρα πολλούς. Και εμείς στο ΡΕΣΑΛΤΟ χάσαμε την όρασή μας και το ιστορικό κριτήριο.
Οι «πατριωτικές» ρητορείες του Μίκη αναπτύσσονταν παράλληλα με τις ολέθριες πολιτικές πρακτικές του και μάλιστα ήταν τόσο ηχηρές οι «πατριωτικές» ρητορείες που συγκάλυπταν τις συγκεκριμένες στάσεις και πράξεις του Μίκη.
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι των πράξεων:
1). 12 Ιουλίου 2009: Ο Μίκης υπογράφει πρώτος σε «αντιρατσιστικό μανιφέστο» των γνωστών επιδοτούμενων «αντιρατσιστών».
2). 16 Νοεμβρίου 2009: Σκανδαλώδης πρόκληση, ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ο Μίκης μαζί με το Λαζόπουλο: Τον σταρ της εθνομηδενιστικής προπαγάνδας…
3). 15 Μαϊου 2010: Το σκάνδαλο των σκανδάλων του «πατριώτη» Μίκη.
Μίκης-Ερντογάν-ΓΑΠ σε τελετουργική εμφάνιση σημειολογικής αποδοχής και νομιμοποίησης της νεοταξικής ελληνοτουρκικής «φιλίας»!!!
4) 1η Ιουνίου 2010: Μετά τις αγκαλιές με τον Ερντογάν έρχονται οι αγκαλιές με τον Τσίπρα, με τον πολιτικό χώρο-εργαστήριο του εθνομηδενισμού.
Σε αυτό το φεστιβάλ του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ο Μίκης διατυπώνει και την ξεκάθαρη πολιτική θέση: Εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και της περιουσίας της Εκκλησίας, δηλαδή αυτά που ζητά η Νέα Τάξη και σήμερα το ευρωπαϊκό Μνημόνιο (κατά τα άλλα ρίχνομε ομοβροντίες κατά του Μνημονίου).
Εδώ ο Μίκης, επίσης, καταγράφει και μια άλλη πονηρή καθεστωτική θέση, την οποία πρώτος είχε λανσάρει ο δοκιμαστής των «νταβάδων», Καρατζαφέρης: Ζητά, ο Μίκης, κυβέρνηση «αρίστων» η οποία θα προχωρήσει σε εκλογές για Συνταχτική Εθνοσυνέλευση!!!
5). 24 Ιουλίου 2010.
Ο Μίκης θέτει ξανά το ζήτημα των «αρίστων» στο «Παρόν» και εγκωμιάζει τον «άριστο» του καθεστώτος, νέο φίλο του, Β. Μαρκεζίνη!!!
31 Ιουλίου 2010: Συναυλία στο Λυκαβηττό με όλον τον καθεστωτικό «υπόκοσμο» και τα κυβερνητικά ανδρείκελα που ρητορικά κατηγορεί.
Συναγελαζόμαστε με τη σήψη και τα κατοχικά ανδρείκελα, πρακτικά τα νομιμοποιούμε και από την άλλη, στα λόγια, εκτοξεύουμε κορώνες εναντίον της κατοχής μας και του Μνημονίου!!!
6). 14 Οκτωβρίου 2010: Ο Μίκης με το Νίκο Παπανδρέου, με θέα τον Ιερό βράχο, σχεδιάζει βιβλίο για τη ζωή του!!!
7). 22 Νοεμβρίου 2010: Ο Μίκης στην εκπομπή στην «υγεία των κορόιδων» μαζί με όλα τα ανδρείκελα και τα παράσιτα χαριεντίζεται και δέχεται τις υμνολογίες τους: Νομιμοποιεί τα ανδρείκελα, ακόμα και τα πιο χυδαία τύπου Πάγκαλου και την ακραία ισοπεδωτική εκπομπή του καθεστωτικού «παράσιτου», του Σπύρου Παπαδόπουλου…
. 28 Οκτωβρίου 2010. Ένα μήνα πριν την ίδρυση της «Σπίθας». Ο Μίκης επικυρώνει τις εντολές του Μνημονίου: «...Αυτές οι αλλαγές που κάνει το ΠΑΣΟΚ ήταν απαραίτητο να γίνουν»!!! Όλα αυτά, καθώς και την αυτό-κριτική μας, θα τα βρείτε αναλυτικά ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5423
Η «άμεση δημοκρατία» της ΑΜΕΣΗΣ δικτατορίας
Τα οργανωτικά ζητήματα και οι οργανωτικές λειτουργίες είναι καθαρά πολιτικά ζητήματα. Οι οργανωτικές μέθοδοι και λειτουργίες είναι ανάλογες, κάθε φορά, με τις ιδέες που πρόκειται να βάλουν σε πρακτική εφαρμογή.
Η οργανωτική αντίληψη και πρακτική του Μίκη είναι ένας ακραίος καθεστωτικός ολοκληρωτισμός: Ο σταλινισμός στο τετράγωνο.
Η ίδια η αντίληψή του για την «άμεση δημοκρατία» είναι φρενοβλάβεια απάτης ακριβώς γιατί δεν πρόκειται περί άμεσης δημοκρατίας, αλλά περί ΑΜΕΣΗΣ σταλινικής δικτατορίας.
Ας το εξετάσουμε συγκεκριμένα.
Το Δεκέμβριο του 2010 ο Μίκης Ιδρύει το «κίνημα» των «Σπιθών».
Δεν θα μείνουμε στις θέσεις του «μανιφέστου», ούτε στα άλλα ρητορικά λογύδρια του Μίκη: Αυτά αποτελούν το «πατριωτικό λίπος» συγκάλυψης των καθεστωτικών πολιτικών του θέσεων.
Τα «μανιφέστα» του Μίκη, τις αοριστίες και ασυναρτησίες αυτών των κειμένων, καθώς και τις πολιτικές τους θέσεις (καθαρά καθεστωτικές), τα αναλύουμε διεξοδικά στα άρθρα:
α). «Το σκηνοθετημένο σώου του Μίκη»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5173
β). «Να τελειώνουμε με το μανιφέστο του Μίκη»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5181
Στο «οργανωτικό» καταγράφεται πιο καθαρά και παραστατικά η μεγάλη απάτη του «κινήματος» Μίκη, καθώς και το πρόσωπο του ολοκληρωτισμού:
α). Η απάτη ξεκινά με την πρώτη παράγραφο «οργανωτικής» διακήρυξης: « Δεν ιδρύω κόμμα, αλλά κίνημα»!!!
Όταν, όμως, καταθέτεις πολιτικό μανιφέστο, κατεβάζεις πλάκες, σαν το Μωϋσή και ζητάς οργάνωση «σπιθών», αυτό σημαίνει ίδρυση πολιτικού κινήματος, δηλαδή πολιτικού σχηματισμού.
Ιδρύεις δηλαδή πολιτικό σχήμα ακραίου και αυθάδους ολοκληρωτισμού, ακριβώς γιατί στην κορυφή, στο Α και στο Ω (το ομολόγησε αργότερα ο Μίκης), θέτεις τον εαυτό σου, το πρόσωπό σου, το «είδωλό» σου, απόλυτο δικτάτορα, έξω από κάθε δημοκρατική λειτουργία και απόφαση…
Από την πρώτη, λοιπόν, στιγμή, ο Μίκης καρατομεί κάθε έννοια δημοκρατίας: Όχι μόνο της «άμεσης δημοκρατίας», αλλά και της «έμμεσης δημοκρατίας» του αστικού κοινοβουλευτισμού.
Αυτή η φιλοσοφία είναι η εφιαλτική φιλοσοφία του νεοταξικού ολοκληρωτισμού που ξεπερνάει σε δικτατορική αυθάδεια ακόμα και τη σταλινική αχρειότητα.
β). Η δεύτερη καρατόμηση της «άμεσης», αλλά και της «έμμεσης» δημοκρατίας είναι ο διορισμός της κεντρικής καθοδήγησης.
Ο Μίκης, σαν απόλυτος Μεσαιωνικός άρχοντας, διόρισε τους «καθοδηγητές» και τους επικεφαλής της ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ!!!
Αυτό, φυσικά αποκαλύπτει και το ποιόν, τον καιροσκοπισμό και την καθεστωτική δολιότητα αυτών που δέχτηκαν το διορισμό τους: Αν είναι δυνατόν να αποδέχεσαι σε ένα αγωνιστικό κίνημα που μιλάει για τα συμφέροντα του λαού και για «άμεση δημοκρατία» ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ!!!!
Φυσικά αποκαλυπτικότατο της «πρακτορικής» δομής αυτού του «κινήματος» των «Σπιθών» είναι και ο διορισθείς Δημητροκάλλης: Ο «κοριός» του μητσοτακικού παρακράτους.
Το ίδιο αποκαλυπτικό είναι και το «φακέλωμα» των «σπιθιτών» και ο απόλυτος έλεγχός τους σε «στρούγκες» των 30 μελών.
Τόσο άμεσος είναι αυτός ο δικτατορικός έλεγχος της βάσης και το φακέλωμά της, αυτής της «άμεσης δημοκρατίας» του Μίκη!!!
γ). Τέλος το πόσο «άμεση Δημοκρατία» είναι αυτή έλαμψε με τον αφορισμό των πράγματι άμεσο-δημοκρατικών αποφάσεων κάποιων «Σπιθών»: «Προβοκάτορες» χαρακτηρίστηκαν και «υπονομευτές» του κινήματος, δηλαδή του Μεσαιωνικού Δούκα…
Τα ίδια γνωστά, παλιά «επιχειρήματα» της σταλινικής Χάρυβδης…
Αυτά είναι υπέρ-αρκετά για να φωτισθεί πλήρως το ιδεολογικό και πολιτικό πορτρέτο του Μίκη και ο ακραία καθεστωτικός ρόλος του «κινήματος» που κατασκεύασε….
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5472