Κλασσικοπερίπτωση
Το πολιτικό σύστημα καταρρέει όχι γιατί απέτυχε, όχι γιατί οι κοινωνίες το έχουν στριμώξει στη γωνία και δεν αντέχει άλλο τα λαϊκά χτυπήματα, αλλά για να παρασύρει μαζί του τα Έθνη - κράτη ώστε με πρωτοφανή βιαιότητα να αναδυθεί η αρχέγονη απαίσια μορφή του, χωρίς τα "φτιασίδια" του παρελθόντος.
Ο καπιταλισμός σαν σύστημα δεν ήταν τελικά παρά μια μουτσούνα αυτού του μισάνθρωπου ολιγαρχικού συστήματος, το οποίο απλώθηκε σαν την λέπρα της οποίας το τελευταίο στάδιο βιώνουμε όλοι σήμερα.
Καταρρέει λοιπόν το σύστημα και μαζί με αυτό θα καταρρεύσουμε και εμείς σαν λαός σαν οικογένειες σαν πρόσωπα. Το νοιώθουμε, το βλέπουμε, αγωνιούμε και τρομάζουμε, αγανακτούμε και εξοργιζόμαστε και μιλάμε όλοι για μια λαϊκή εξέγερση που πρόκειται να γίνε.
.
Το κακό όμως δεν έχει παρουσιαστεί ακόμα.
.
Το σύστημα - μουτσούνα έχει γεννήσει τα "αυγά" του έξω από τη "φωλιά" του κοινοβουλίου και ήδη πολλά από αυτά έχουν "σκάσει" και τα φιδάκια- απόγονοι κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια και τις πλατείες παριστάνοντας τα λιοντάρια βρίζοντας τη μάννα που τα γέννησε.
Όλα δείχνουν ότι οι μέρες του Παπανδρέου "κολοβώθηκαν" και αυτό που θα σημάνει την φυγή του έρχεται.
Μην αυταπατάσθε όμως, ο σφετεριστής της εξουσίας και κατοχικός κυβερνήτης δεν θα φύγει διωγμένος από τον λαό που τόσο μίσησε, αλλά από τα αφεντικά που τόσο πιστά υπηρέτησε χωρίς να αντιληφθεί ότι για αυτούς ήταν ένα αναλώσιμο τεμάχιο με ημερομηνία ληξης.
Ο "Καντάφι" της Ελλάδας θα φύγει χωρίς εκλογές αφήνοντας πίσω του μια καθημαγμένη οικονομία και μια κουρελιασμένη και ανίσχυρη πολιτικά βουλή.
Το "αντιβιοτικό" όμως το έχουν έτοιμο και μάλιστα οι "ισχυροί της γης" το έχουν πασπαλίσει με τόση αριστεροδέξια ζάχαρη που αν δεχτούμε να το βάλουμε στο στόμα μας θα αργήσουμε πολύ για να καταλάβουμε την πίκρα που κρύβεται στο φαρμάκι της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".
Την επόμενη εβδομάδα είναι πιθανόν να αποφασίσουν ότι ήλθε η στιγμή να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την Ελλάδα.
Ο πανικός του Παπανδρέου και όλων όσων τον "αντιπολιτεύονται" εντός της βουλής δεν κρύβεται πλέον και για αυτό τους κάλεσε επειγόντως στο παλάτι ψιθυρίζοντάς τους στο αυτί τον λόγο αυτής της πρόσκλησης. Μέχρι και ο Σαμαράς μετά από δύο αρνήσεις δέχτηκε να πάει τελικά στο "τελευταίο ραντεβού".
Το τι θα συμβεί όλοι λίγο πολύ το υποπτευόμαστε.
Αυτό όμως που θα δούμε μετά την "έκρηξη" δεν θα είναι μια κοινοβουλευτική συνέχεια του "παραμυθιού", αλλά μια εξωκοινοβουλευτική λύση μιας δήθεν "κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας" στα πρότυπα αυτών που στήνουν στα γρήγορα οι Αμερικάνοι στις χώρες της Β. Αφρικής.
Τον υπερκομματικό "εθνάρχη" τον έχουν έτοιμο, όπως έτοιμο έχουν και το δήθεν κίνημά του το οποίο μέσα σε λίγους μήνες βρήκε χρηματοδότες, οργανώθηκε, "δικτυώθηκε" και διαφημίστηκε σαν να ήταν το λάβαρο της επανάστασης.
Αυτοί που κατά τα πρότυπα της "Νέας Εποχής" έγιναν το χωνευτήρι κάθε ιδεολογίας και φιλοσοφίας, μασκαρεύτηκαν και βγήκαν μεταμφιεσμένοι σαν "πατριώτες", "ανεξάρτητοι" και "ανυπάκουοι" να μας προσκαλέσουν στο πάρτυ τους.
Μας καλούν σε ένα "κίνημα ανεξαρτήτων πολιτών" που καλλιεργεί την "ανεξαρτησία" με το να απαγορεύει στα μέλη του να σχηματίζουν τοπικές οργανώσεις άνω των 30 ατόμων.
Σε ένα "κίνημα" που οργανώνεται και κατευθύνεται από "αριστήνδην" ...προσωρινές συμβουλευτικές και οργανωτικές επιτροπές.
Αυτοί οι "άριστοι" που φόρεσαν την τραγιάσκα του επαναστάτη ή την σκούφια του πατριώτη για τις επικοινωνιακές ανάγκες του "κινήματος", δεν φτάνει που διορίστηκαν από τον "Εθνάρχη" χωρίς καμία δημοκρατική διαδικασία, καμώνονται κι από πάνω ότι εκφράζουν το αυθόρμητο, το γνήσιο, το καινούργιο, το πραγματικά ανεξάρτητο.
Είναι καινούργιος και άφθαρτος ο γνωστότατος από την εποχή του Μητσοτάκη και νυν οργανωσιάρχης των σπιθών κ. Δημητροκάλης;
Τι σόϊ "ανυπακοή" είναι αυτή που διδάσκει ο προκάτ "εθνάρχης" όταν θεωρεί τις διαρθρωτικές αλλαγές ως απαραίτητες ώστε να φύγουν τα "καρκινώματα που μας βασανίζουν από την εποχή του Μεταξά".
Πού είναι το νέο και το αμόλυντο όταν στο διευθυντήριο αυτού του κινήματος προσέρχονται καθημερινά όλο και περισσότερα ποντίκια- δραπέτες του βυθιζόμενου πολιτικού συστήματος.
Αυτοί που ήταν πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή μέχρι τα χθές θα είναι τώρα πάλι πρωταγωνιστές παίζοντας απλώς άλο "έργο";
Αυτό θέλουμε τελικά από τη ζωή μας, κάποιον να παίζει ένα έργο και μείς να φαντασιωνόμαστε ότι αυτό είναι και η πραγματικότητα;
Αυτό που θέλουν δεν είναι η "φαντασία στην εξουσία" αλλά μια εξουσία με φαντασία και έναν λαό ναρκωμένο.
Είναι το νέο ναρκωτικό της Νεας Τάξης Πραγμάτων, τίποτα άλλο.
Διαβάστε και άλλα σχετικά κείμενα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5447