Μάλλον υπερτιμήσαμε πολιτικά την «κίνηση Μίκη». Αυτή η παραληρηματική αστειότητα που στηρίζεται σε λιβανιστήρια τραμπουκικής αχρειότητας χειρότερα και από αυτά της σχολής του μητσοτακισμού ή του indymedia, καταγράφουν το θνησιγενές αυτής της «κίνησης».
Αυτό το στένεμα των περιθωρίων ζωής της είναι που έχει οδηγήσει τους σπόνσορες αυτής της «κατασκευής», τον ίδιο το Μίκη, τους κομπάρσους αλλά και τα θυμιατά (τύπου Στέντορα) σε απόγνωση, πανικό και λύσσα.
Τον έβγαλε, λοιπόν, ο ΑΝΤΕΝΝΑ το Μίκη για ένα «επαναστατικό» παραλήρημα!!!!
Ο Κυριακού τάχθηκε και αυτός υπέρ της «ειρηνικής Επανάστασης»!!!
Βεβαίως, σήμερα, σε όλα τα ΜΜΕ και από τα επίσημα κεντρικά δελτία, εξαπολύονται αφορισμοί εναντίον της τρόικας και των πολιτικών, εναντίον της καθεστωτικής σήψης» κ.λπ.
Ακόμα και ο Πρετεντέρης κοντεύει να μας βγει πύρινος «ιεροκήρυκας» της «ανατροπής» της καθεστωτικής σαπίλας…
Ο λόγος του Μίκη στον ΑΝΤ, ήταν ένα παραλήρημα καταγγελιών από γνωστά, παλιά και χιλιοειπωμένα πράγματα: Συρραφές σπερμολογιών από κείμενα τα οποία έχουν γραφεί εδώ και χρόνια, από φράσεις τις οποίες, σχεδόν οι πάντες, αναμασούν και γράφουν σήμερα.
Φυσικά, έξω από γενικολογίες, πουθενά δεν διατυπώνονται ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ θέσεις και μάλιστα θέσεις πάνω στα καυτά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα.
Το να αποκαλείς απλώς «δωσίλογη» την κυβέρνηση και να καταναλώνεις καταγγελίες δεν είναι θέσεις. Αυτό το κάνουν σήμερα οι πάντες με τις ίδιες φράσεις ή παρόμοιες…
Ο Μίκης συνεχίζει να ΜΗ θίγει στο ελάχιστο τα καυτά ζητήματα, ούτε να «λιποταχτεί» στο ελάχιστο από το καθεστωτικό κάδρο.
Ακόμα και το καταναλωτικό τρικ της «ειρηνικής επανάστασης» είναι μια μπούρδα:
α). Δεν τολμά ούτε να ψελλίσει σκέτη τη λέξη «Επανάσταση» για να μην τρομάξει το καθεστώς και βελονιάσει τίποτα αυθεντικά επαναστατικά έμβρυα…
β). Η λεξούλα «ειρηνική» στην «επανάσταση» καταργεί την έννοια της «Επανάστασης», ακριβώς γιατί διαπαιδαγωγεί στην αποδοχή του Νόμου και της Τάξης, δηλαδή στην αποδοχή της βίας του καθεστώτος.
Η «επανάσταση» μια και θα είναι «ειρηνική», όταν οι δυνάμεις του καθεστώτος θα χιμήξουν εναντίον της με όλο το πλέγμα των κατασταλτικών τους μηχανισμών, θα αναζητήσει τη σωτηρία της στην τρεχάλα των ποδιών της…
Το να μιλάει κανείς για «ειρηνική επανάσταση» είναι μια σοφιστική αρλούμπα, μια ουτοπία που εξαπατά και κηρύσσει τη μοιρολατρία και τη νομιμότητα στο καθεστώς.
Εδώ ούτε μια διαδήλωση δεν μπορεί να γίνει «ειρηνική», ακριβώς γιατί οι μηχανισμοί προβοκάτσιας την κτυπούν αλύπητα…
Εδώ στην Κερατέα που έχουμε μια αυθεντική Επανάσταση της περιοχής, το καθεστώς τής έχει κηρύξει ανηλεή πόλεμο…
Αντιλαμβάνεται κανείς το τι θα γίνει εάν ολόκληρη η ελληνική κοινωνία επαναστατήσει…
Αντιλαμβάνεται, επίσης, κανείς το τι σημαίνει αυτή η αρλούμπα του Μίκη περί «ειρηνικής επανάστασης»…
Βεβαίως το βασικό στοιχείο της παραληρηματικής επαναστατικότητας του Μίκη στον ΑΝΤ., ήταν το γνωστό: Λιβάνισμα του εαυτού του.
Όταν ένας άνθρωπος περιστρέφεται μόνο γύρω από τον εαυτό του, λιβανίζει ο ίδιος τον εαυτό του, τον θεωρεί το Α και το Ω, τότε, αυτό και μόνο, αποκαλύπτει τα πάντα και κυρίως το θνησιγενές του «εγχειρήματος» αυτής της «κίνησης».
Πράγματι, αυτή η «κίνηση» δεν έχει ζωή. Αν είχε, έστω και ελάχιστα περιθώρια ζωής, μέσα στις σημερινές συνθήκες της σήψης, του πολιτικού κενού και της ασφυξίας, θα είχε ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ λαϊκή παλίρροια.
Θα είχε στελέχη με πολιτικό λόγο, θα παρήγαγε ιδέες, θα ανέπτυσσε τους προβληματισμούς, θα προήγαγε τη θεωρητική κατάρτιση, τον ιδεολογικό και πολιτικό εξοπλισμό, την επαναστατική ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΗΘΙΚΗ.
Πάνω σε όλα αυτά, το μόνο που απαστράπτει είναι η θλιβερή και δραματική στειρότητα και πολιτική ανυπαρξία: Ιδεών και Στελεχών, δημοκρατικής λειτουργίας και ηθικής…
Δεν διακρίνει κανείς κάποιο στέλεχος ή μέλος της κίνησης να παράγει ιδέες, να μπορεί να μιλήσει, έστω και να ψελλίσει πολιτικά, να διατυπώσει κάποιο παραγωγικό πολιτικό λόγο, έξω από τα αναμασήματα των καταναλωτικών και δημαγωγικών καταγγελιών του Μεσσία…
Οι μόνοι που θορυβούν είναι τα θυμιατά του Μίκη: άναρθρες κραυγές υμνολογιών και λυσσώδεις ύβρεις και απειλές εναντίον εκείνων που κριτικάρουν το είδωλό τους.
Απολαύστε την «πολιτική» και το «ήθος» των θυμιατών:
«Σκουλήκια πριν μιλάτε για τον Μίκη να φροντίζετε πάντα να πλένετε το στόμα σας πρώτα!».
«Αυτοί δεν θέλουν ευγένειες, θέλουν τσεκούρι και φωτιά!».
Σε τέτοια κοπριά φασιστικού τραμπουκισμού στηρίζεται ο Μίκης. Και είναι φυσικό. Όταν λιβανίζει ο ίδιος τον εαυτό του δεν μπορεί παρά να παράγει και να οργανώνει θυμιατά τέτοιου είδους…
Ευτυχώς που τέτοιου είδους φρενοβλαβείς αστειότητες δεν έχουν κανένα περιθώριο να αποκτήσουν λαϊκή δύναμη…
Αλλά μας θλίβει ένας καλλιτέχνης μεγάλος σαν τον Μίκη να αυτό-εξευτελίζεται πολιτικά και να αφήνει και τα μαντρόσκυλα-θυμιατά να τον εξευτελίζουν με τις ύβρεις, τις κακοήθειες και τις απειλές εναντίον εκείνων που ασκούν κριτική…
Πώς, αλήθεια, να μεταφράσουμε εδώ αυτά τα περί «ειρηνικής επανάστασης»; Ότι είναι «φωτιά και τσεκούρι» εναντίον της πολιτικής κριτικής και «ειρήνη» με το καθεστώς και όλα τα σφιχταγκαλιάσματα του Μίκη με τα όργανα και τους ανθρώπους της καθεστωτικής σήψης;
Είναι γνωστό ότι όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Δεν θα δώσουμε, λοιπόν καμία συνέχεια στις ελεεινότητες των θυμιατών για να μην γίνουμε και εμείς όμοιοί τους και θλιβερά γελοίοι.
Θα κλείσουμε με μια επισήμανση αναγκαία.
Στο «κίνημα Μίκη» έχουν διοριστεί στην «ηγεσία» δύο άνθρωποι, οι μοναδικοί, ίσως, που διαθέτουν πολιτικό λόγο, ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κανείς μαζί τους ή όχι: Ο Καραμπελιάς και ο Καζάκης.
Οι πολιτικές θέσεις αυτών των δύο κινούνται, ως λογική, μέσα στα καθεστωτικά πλαίσια, ωστόσο σε διαμετρικά αντίθετες διαχειριστικές κατευθύνσεις μεταξύ τους.
Εδώ, δεν θα αναλύσουμε τις θέσεις τους, απλώς θέλουμε να τονίσουμε:
α). Τόσο ο Καραμπελιάς, όσο και ο Καζάκης έχουν αποδεχτεί το διορισμό τους από το Μεσσία καιροσκοπικά: για να αξιοποιήσουν το «εγχείρημα» δια ίδιον πολιτικό όφελος, για ενίσχυση των ανεξάρτητων ομάδων τους.
Ο Καραμπελιάς και ο Καζάκης είναι ανεξάρτητες «φράξιες» μέσα στο νεφέλωμα των «σπιθών», δεν ιδρύουν «σπίθες», αξιοποιούν, απλώς τις τυχόν συσπειρώσεις «σπιθών» γύρω από το Μίκη, για να ενισχύσουν τις «ομάδες» τους.
Αυτές οι τακτικές είναι ακραία καιροσκοπικές, είναι τακτικές καιροσκοπικού φραξιονισμού…
β). Αυτός ο καιροσκοπικός φραξιονισμός των δύο συγκρούεται μετωπικά: Πολιτικά και οργανωτικά.
Άλλες θέσεις έχει ο Καραμπελιάς και άλλες αντίθετες ο Καζάκης. Άλλες οργανωτικές επιδιώξεις έχει ο Καραμπελιάς (ενίσχυση της ομάδας του) και εντελώς αντίθετες ο Καζάκης (ενίσχυση της δικής του ομάδας).
Αυτή η καιροσκοπική διαπάλη για το ποιος θα επικρατήσει θα τινάξει το εγχείρημα στο αέρα και από την «κορυφή» του: Τη διορισμένη «κορυφή» του.
Περισσότερα επ’ αυτού στο άρθρο:
«Ο Μίκης, οι διορισμένοι και τα τεχνάσματα απάτης»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5525
Στο τέλος όλοι θα μείνουν στρατηγοί χωρίς στρατό. Δηλαδή «παραγοντίσκοι» που θα παίζουν με τα εκκολαπτόμενα νέα πολιτικά σχήματα…
Μπορεί να χάσουν και τις «ομάδες» τους. Ήδη λέγεται ότι στη «Σεισάχθεια» τρώγονται μεταξύ τους αγρίως…
Οι καιροσκοπισμοί σήμερα ξεγυμνώνονται γρήγορα, γελοιοποιούνται και πληρώνονται ακριβά…
Σημείωση:
Η αξία τέτοιων δημαγωγικών παραληρημάτων φαίνεται αμέσως αν διαβάσει κανείς τις άπειρες λεκτικές «επαναστατικές» κωλοτούμπες, αλλά και τις πρόσφατες παρακάτω δηλώσεις του «ονείδους» της πολιτικής εμπορίας και χυδαιότητας, του λαγού των νταβάδων: Του Καρατζαφέρη:
«Εάν με δείτε ποτέ σε πρεσβεία, εάν με δείτε ποτέ στο Λατσέικο, στο "κλαμπ Εκάλη", εκεί που συχνάζουν όλοι, εάν με δείτε ποτέ στο Μέγαρο Μουσικής, να με καθαιρέσετε. Εμένα θα με δείτε στα πεζοδρόμια. Στα μετερίζια του τίμιου αγώνα»!!!!!
Φυσικά ο Μίκης σαν προσωπικότητα και ιστορία δεν έχει καμιά σχέση με τον Καρατζαφέρη, δυστυχώς όμως η πολιτική του φιλοσοφία και λογική είναι η ίδια: Αυτή της πολιτικής εμπορίας και των καταναλωτικών ηχηρών λόγων, γελοιογραφικά κακέκτυπα του ανδρεϊκού Λαϊκισμού και Βοναπαρτισμού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5532