Κλασσικοπερίπτωση
"Τα Οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται !!! " (6 Απριλίου 1941) - "We need a global governance and we need it fast" ( 28 Απριλίου 2010)
Ήταν 6 Απριλίου του 41 όταν μια χούφτα Έλληνες αγωνιστές είχαν το θάρρος να αντισταθούν στην τότε "Νέα Τάξη" του Χίτλερ, δείχνοντας την λεβέντικη και πραγματική "ανυπακοή" τους με την φράση:
"Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται".
Πέρασαν απο τότε 70 χρόνια και φτάσαμε σήμερα, που μια άλλη "Νέα Τάξη" μας επιτίθεται απο τα μέσα και απο τα έξω για να ακούσουμε τον Έλληνα Πρωθυπουργό να λέει στην μητρική του γλώσσα: "We need a global governance and we need it fast" ("χρειαζόμαστε μια παγκόσμια διακυβέρνηση και την χρειαζόμαστε τώρα") και κάποιους άλλους να μιλούν για "ειρηνικές επαναστάσεις", για "αναδιαρθρώσεις του χρέους" κλπ.
Αυτήν την παρακμή και την διαστροφή της λαϊκής βούλησης δεν μπορούμε πλέον να την ανεχθούμε, γιατί όσο και αν το πρόσωπό μας γέμισε φτυσιές απο αυτούς που "είδαν φως στην πόρτα και μπήκαν", δεν είμαστε εμείς οι εκπορνευμένοι και οι χορτασμένοι απο κοσμική δόξα και λεφτά.
Για αυτήν την ντροπή δεν ευθυνόμαστε όλοι, ούτε είμαστε στο ίδιο τραπέζι με τον κάθε "Πάγκαλο".
Οι πατεράδες μας στο Ρούπελ στο Ιστίμπεη και αλλού, μας άφησαν μαλάματα σαν παρακαταθήκη και όλοι αυτοί οι επαγγελματίες και οι γυρολόγοι της δημοκρατίας και της δήθεν ανυπακοής, τα μαγάρισαν άλλος με τα λόγια και άλλος με τις πράξεις του.
Αυτή η μαγαρισιά δεν βγαίνει ούτε με ροδόνερο, ούτε με "επαναστατικές κυβερνήσεις" που θα αποτελούνται απο ευκαιριακούς βουτηχτές της καθαρτηρίου κολυμβήθρας του ενός ή του άλλου μωροφιλόδοξου ελλαδεμπόρου ή αριστεροδέξιου ψευτομπολσεβίκου.
Αυτή η "μολεψιά" θα βγεί μόνο όταν ο Έλληνας κοιτάξει προς τα πίσω, όσο πίσω φτάνει η ματιά του και πράξει κατά τα έργα των αγωνιστών εθνομαρτύρων και ιερομαρτύρων προγόνων του.
Αν και τώρα που όλες οι ύαινες είναι έτοιμες και περιμένουν πότε θα γονατίσουμε σαν λαός για να χιμήξουν, δεν αντιδράσουμε σαν λεβέντες και όχι σαν πονηροί θηλυκωτοί πολιτικάντηδες, τότε δεν θα έχει απολύτως κανένα νόημα αν θα επαναδιαπραγματευτούμε το χρέος, ή αν θα γλυτώσουμε κάτι απο το βιός μας ή τέλος πάντων αν θα επιβιώσουμε σαν ραγιάδες.
Ή θα μάθουμε ξανά την περπατησιά του γνήσιου Έλληνα μαχητή ή θα σερνόμαστε στην κοιλιά σαν τα φίδια.
Ο Διονύσιος Σολωμός δεν έγραψε γλυκανάλατες "ειρηνικές" σονάτες αλλά σαν γνήσιος Έλληνας ύμνησε την ελευθερία με τρόπο που σοκάρει , ειδικά τους σημερινούς εραστές του "νέου πατριωτισμού" και του επαναστατικού καθωσπρεπισμού.
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βιά μετράει τη γη.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
...
'Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
αλλ' ανάσαση καμμιά
άλλος σου έταξε βοήθεια
και σε γέλασε φρικτά.
΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου
οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου,
σύρε», έλεγαν οι σκληροί.
...
Δυστυχιά του, ω, δυστυχιά του,
οποιανού θέλει βρεθεί
στο μαχαίρι σου αποκάτου
και σ' εκείνο αντισταθεί.
Το θηρίο π' ανανογιέται
πως του λείπουν τα μικρά,
περιορίζεται, πετιέται,
αίμα ανθρώπινο διψά
τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
τα λαγκάδια, τα βουνά,
κι όπου φθάσει, όπου περάσει,
φρίκη, θάνατος, ερμιά
Ερμιά, θάνατος και φρίκη
όπου επέρασες κι εσύ
ξίφος έξω από τη θήκη
πλέον ανδρείαν σου προξενεί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5532