Γράφει: Ο Γκαντίδης Ανδρέας-Εκπ/κός
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή, όπου οι λέξεις φαντάζουν πολύ λίγες και μικρές, ώστε να περιγράψουν την βαθειά ψυχική οδύνη ενός ολόκληρου λαού. Ο νους του ανθρώπου αδυνατεί να κατανοήσει τον ηθικό ευτελισμό, την αδίστακτη σκληρότητα και την τερατωδώς εγκληματική ψυχοπαθολογία των ανθρωπόμορφων θηρίων, που στο βωμό της ικανοποιήσεως των πλέον χαμερπών παθών και ενστίκτων αυτών, στέρησαν το πολυτιμότερο αγαθό ενός πατέρα και οικογενειάρχη.
Η συνείδηση και η παράδοσή μας, βαθειά εμποτισμένη εδώ και αιώνες, στα νάματα της γλυκειάς διδασκαλίας του Ιησού, αδυνατεί να αποδεχτεί τη βαρβαρότητα στην οποία περιέρχεται η πατρίδα μας, για χάρη ενός ευφάνταστου και ιστορικά αποτυχημένου οράματος (βλ. Γιουγκοσλαβία, γκέτο Αμερικής, γκέτο Παρισίων κλπ.) μιας πολυπολιτισμικής, νεοταξικής και με φασιστικώ τω τρόπω επιβαλλομένης συνυπάρξεως.
Η ηθική κατάπτωση και ο ευτελισμός αξιών, που τεχνηέντως επιβάλλεται και στην κοινωνία μας ποικιλοτρόπως, έχει σαφώς επηρεάσει την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη, οδηγώντας τον, σε ένα βόρβορο απαισιοδοξίας και παθητικής αποδοχής των τεκταινομένων εις βάρος του, σαφή γνωρίσματα ενός φοβισμένου υπηκόου και σίγουρα όχι ενεργού πολίτη.
Οι πόλεις μας μεταλλάσσονται σε τριτοκοσμικές εστίες εμπολέμων συρράξεων, μεταξύ των διαφόρων εθνικών, θρησκευτικών και ιδεολογικών ομάδων ή σεκτών, οι οποίες και απαρτίζουν πλέον, το πολύχρωμο, με σκοτεινά όμως χρώματα, και δραματικά καθοδηγούμενο από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, μωσαϊκό.
Πράγματι μία βόλτα στο κέντρο των Αθηνών θα ήταν πολύ οικεία σε κάποιον ταξιδιώτη - κάτοικο του Ισλαμαμπάντ, της Καμπούλ ή του Νέου Δελχί και θα προσέφερε ικανοποίηση μόνο σε κάποιους επαγγελματίες «ανθρωπιστές», που όμως δεν κάνουν τον κόπο να διαμένουν στις πληγείσες από τον πολυπολιτισμό περιοχές.
Βαθύτατα πεπεισμένοι ότι η στυγνή δολοφονία, ενός ακόμη συμπατριώτη μας, δε θα προκαλέσει την αιδώ ή τη συμπάθεια έστω, κάποιας εκ των πολλών, χρηματοδοτούμενων από τον ταλαίπωρο κρατικό προϋπολογισμό ή αφειδώς από ξένα κέντρα εξουσίας (τύπου Τζωρτζ Σόρος), ΜΚΟ, αυτόκλητων υπερασπιστών των δικαιωμάτων των λαθρομεταναστών και κάθε απίθανης μειονότητος (βλ. «μοχλούς πιέσεως» στα χέρια της Νέας Τάξης Πραγμάτων), καταδικάζουμε με πόνο και οργή, την απάνθρωπη, κτηνώδη και αποτρόπαια αυτή δολοφονία, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και με το ανεξάντλητο, όπως φαίνεται, απόθεμα ψυχικής δυνάμεως που διαθέτει ο εξουθενωμένος, υποθηκευμένος και από κάθε άποψη προδομένος Έλληνας!!!
Καταδικάζουμε επίσης κάθε προσπάθεια ή ενέργεια αυτοδικίας και συλλογικής αποδόσεως ευθυνών, εκ μέρους ομάδων εκδικήσεως, επί δικαίων και αδίκων!!
Μία τέτοια συμπεριφορά δεν αρμόζει σε δημοκρατικούς πολίτες.
Εν τέλει καταδικάζουμε τον κύριο υπεύθυνο της όλης καταστάσεως, που δεν είναι άλλος από τις ανευθυνοϋπεύθυνες κυβερνήσεις των 20 τελευταίων ετών, διότι:
• Εμπαίζουν διαχρονικά τον ελληνικό λαό στο θέμα της επιλύσεως του μεταναστευτικού
• Με την αδράνειά τους καθιστούν τη χώρα μας πόλο έλξεως κάθε αναξιοπαθούντος συνανθρώπου μας πάνω στον πλανήτη, τον οποίο όμως άλλοι δημιούργησαν, κατόπιν απροκάλυπτων, ακόμη και πολεμικών, επεμβάσεων στα εσωτερικά κρατών ή στυγνής οικονομικής εκμεταλλεύσεως, μέσω πολυεθνικών ή μέσω ΔΝΤ και άλλων αυτόκλητων «κοσμοσωτήρων», τον οποίο φορτώνεται, σαν άλλη «Μητέρα Τερέζα», η δύστυχη Ελλάς.
Γι’ αυτήν την αδράνεια, θα ήμασταν άδικοι, αν δεν αναγνωρίζαμε σ’ αυτές κι ένα «ελαφρυντικό», πράγματι, φαίνεται ότι η οικονομική υποθήκευση της πατρίδος, για την οποία τόσο επιμελώς κοπίασαν, εξάντλησε όλη τη ζωτικότητά τους!!;;;;
Στην οικογένεια του θύματος εκφράζουμε τη βαθειά οδύνη μας! Στα μάτια των παιδιών και μαθητών μας αντικρίζουμε, σε βαθειά περισυλλογή, τα μάτια των ορφανών του ανδρός, ελπίζοντας να μη γίνουμε κι εμείς ή αυτά, αυτόπτες μάρτυρες και ιδίως θύματα, μιας τέτοιου είδους «ανταλλαγής πολιτισμών»!!!