Το νεοταξικό «λεξικό» δεν θα μπορούσε να μη συμπεριλάβει και την έννοια της «άμεσης δημοκρατίας»: Τη νοθεία, την πολλαπλή καρατόμηση και τη δολοφονία της έννοιας…
Ο ΓΑΠ θα μείνει στη ιστορία σαν ένας από τους κορυφαίους της αλαζονικής ανοησίας που πελέκισε, αχόρταγα και αδίστακτα, τη γλώσσα και το περιεχόμενο των εννοιών και των λέξεων.
Η δωσίλογη κυβέρνηση των ανδρεικέλων έδωσε ακόμα πιο ολοκληρωτική και μοχθηρή διάσταση, από το σημιτικό «εκσυγχρονισμό», στην καταγραφή του «λεξικού» της Νέας Εποχής.
Διαβάστε σχετικά ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5835
Η σημερινή ομιλούσα πρωθυπουργική «μακέτα», από την εποχή ακόμα της «εκσυγχρονιστικής» λαίλαπας, έδειξε τη μεγάλη «φιλολογική» της κλίση στις πολιτικές, συνακόλουθα και λεκτικές, ανοησίες, οι οποίες, όμως, συνέβαλαν αποφασιστικά στην καταγραφή του νεοταξικού «λεξικού».
ΟΙ φαιδρότητες του ανδρός, οι κοινοτυπίες του, η πολιτική του κενότητα, τα σοφίσματά του και οι «κοτσάνες» του, θα περάσουν στην ιστορία, σαν τα «μαργαριτάρια» του «λεξικού» των μαφιών του χρήματος…
Αυτά τα «μαργαριτάρια» της ανοησίας παρουσιάστηκαν από τις προπαγανδιστικές μήτρες των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων) ως ρηξικέλευθη και «πρωτοπόρα» σκέψη!!!
Όλα τα εκκρίματα της ανοησίας του ΓΑΠ (παραληρήματα νεοταξικής φιλοσοφίας), παλιότερα ΟΛΟΙ τα επαινούσαν σαν «καινοτόμες» και «δημοκρατικές» σκέψεις και πρωτοβουλίες.
Από παλιά ο ΓΑΠ είχε στη «φαρέτρα της ανοησίας» την έννοια της «άμεσης δημοκρατίας», η οποία προβλήθηκε υστερικά στη «στέψη» του από το Σημίτη: Αυτό το τελετουργικό θεοποίησης της πολιτικής αποβλάκωσης…
Τότε, λοιπόν, προβλήθηκε πομπωδώς το σόφισμα της «συμμετοχικής δημοκρατίας». Δηλαδή η αλαζονική ανοησία της νεοταξικής «άμεσης δημοκρατίας»!!!
Τότε η κατάλυση και των απομειναριών της αντιπροσωπευτικής (έμμεσης) αστικής δημοκρατίας διατυμπανίστηκε σαν «διεύρυνση της δημοκρατίας», σαν «άμεση δημοκρατία»!!!
Αυτό το σόφισμα το αποδέχτηκαν αμέσως όλα τα κόμματα και στα λόγια και στην πράξη, σαν «διεύρυνση της δημοκρατίας», σαν «άμεση δημοκρατία»!!!
Το θάνατο της επιστημονικής έννοιας του πολιτικού κόμματος, ως η οργανωμένη πρωτοπορία κοινωνικών συμφερόντων, τάξεων και οργανώσεων, το βάπτισαν «συμμετοχική» και «άμεση δημοκρατία»…
Αυτό ήταν ένα ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ πέρασμα των κομμάτων στην ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑ («άμεση δημοκρατία») των μαφιών του χρήματος και των «νταβάδων».
Η «συμμετοχική δημοκρατία» του αμερικανοθρεμένου ΓΑΠ ήταν το τελειωτικό κτύπημα των οργανωμένων κομμάτων (που αποτελούν τους πυλώνες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας) και των θεσμών της κοινοβουλευτικής λειτουργίας.
Οι κοινοβουλευτικές συλλογικότητες της αστικής δημοκρατίας καταστρέφονται, η ιστορία και οι προγραμματικές επεξεργασίες των κομμάτων (ιδεολογικά και πολιτικά αποτυπώματα του κοινωνικού γίγνεσθαι) ακυρώνονται, τα πολιτικά κόμματα μεταβάλλονται σε αθροιστικά σχήματα χωρίς ταυτότητα, σε εμπορικές αθλητικές εταιρείες: Υποτάσσονται ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στη «δημοκρατία» του χρήματος, της «βολιδοσκόπησης», των ΜΜΕ, στη «δημοκρατία» της τερατώδους και βλακώδους διαφημιστικής προπαγάνδας προς το μέσο εκλογέα.
Αυτή η «άμεση» ή «διευρυμένη» ή «συμμετοχική δημοκρατία», αποτελεί το υποκατάστατο της ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ και του ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ της (αστικής) κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με τη «δημοκρατία» της βολιδοσκόπησης και του ανελέητου καταναλωτικού τηλεοπτικού θεάματος. Συνακόλουθα είναι η πλήρης υποταγή της στα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας.
Είναι πράγματι «άμεση» αλλά από την αντίθετη κατεύθυνση. Άμεσα και όχι έμμεσα επιβάλλουν τις επιλογές τους τα υπερεθνικά μονοπώλια, η ιμπεριαλιστική αυτοκρατορία των ΗΠΑ…
Σήμερα επιχειρείται να «πλασαριστεί» ως «διευρυμένη» και «συμμετοχική δημοκρατία» ένα νέο τέχνασμα της «δημοκρατίας» του χρήματος (βολιδοσκοπήσεις): Το δημοψήφισμα!!!
Η κυβέρνηση των ανδρεικέλων, τα καθεστωτικά κόμματα και τα ποικίλα ιερατεία, αρχίζουν να μιλούν, όλο και πιο συχνά για την «άμεση δημοκρατία» των δημοψηφισμάτων…
Στο πλαίσιο αυτής της προπαγάνδας εντάσσονται και οι πυκνές φωνές, από τα ποικίλα ακαδημαϊκά ιερατεία και τους πολύχρωμους σωτήρες, για «Συνταχτικές Συνελεύσεις» και νέο Σύνταγμα: Αγωνιώδης απόπειρα αναπαλαίωσης του σάπιου καθεστώτος, με τα σοφίσματα περί «διευρυμένης» και «άμεσης δημοκρατίας»…
Η ολοκληρωτική αποσύνθεση της «έμμεσης» αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (το κλασσικό πρότυπο του αστικού κοινοβουλευτισμού), αποσύνθεση που σήμερα προκαλεί την αηδία και την οργή του λαού, επιχειρείται να υποκατασταθεί με τεχνάσματα περί «άμεσης δημοκρατίας», με νέες «δημοκρατικές» πλαστογραφίες, έτσι ώστε να εναρμονιστεί το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ της νεοταξικής εξουσίας με τη ΜΟΡΦΗ: Να εκφράζεται δηλαδή, απευθείας και όχι έμμεσα η ΕΞΟΥΣΙΑ του χρήματος.
Πρέπει πάντα να έχουμε καθαρό τούτο: Η δημοκρατία είναι μια ΜΟΡΦΗ ΑΣΚΗΣΗΣ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία (την έμμεση) η εξουσία ασκείται μέσω των αντιπροσώπων και των οργάνων τους: Εδώ ο λαός δεν είναι ούτε πρωταγωνιστής, ούτε ηθοποιός του πολιτικού δράματος. Είναι απλώς ένας κομπάρσος.
Στην καθεστωτική «άμεση δημοκρατία» (η «δημοκρατία της βολιδοσκόπησης, των δημοψηφισμάτων κ.λπ) η εξουσία θα ασκείται ΑΜΕΣΑ από την οικονομική, νεοταξική εξουσία, δηλαδή θα προσαρμοστεί η ΜΟΡΦΗ στο περιεχόμενο της κυριαρχίας των μαφιών του χρήματος…
Οι «αντιπρόσωποι», τα «όργανα», (κόμματα, νέα κόμματα, Βουλή, συνδικάτα κ.λπ) θα μεταλλαχτούν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ σε υπαλλήλους των «νταβάδων» και «πωλητές» των ΜΜΕ.
Και ο Τσίπρας και οι επαγγελματίες αντιρατσιστές
για άμεση δημοκρατία μιλούν: Για το τσόφλι της...
Αυτή είναι η «άμεση δημοκρατία» τους και προς αυτήν την κατεύθυνση παράγουν τις ιδεολογικές, λεκτικές ετικέτες τις οποίες ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ και προσπαθούν να επιβάλουν στα κινήματα των «Πλατειών»…
Η Άμεση Δημοκρατία», βεβαίως, δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Είναι η ΜΟΡΦΗ άσκησης ΕΞΟΥΣΙΑΣ ενός ριζικά αντίθετου κοινωνικού περιεχομένου: της ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Η Άμεση Δημοκρατία είναι η αυτό-οργάνωση και αυτοδιαχείριση μιας ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ λαϊκής δράσης: Τα ΟΡΓΑΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ αυτής της δράσης των εργαζομένων και του λαού.
Θεμελιώδης προϋπόθεση: Η συνειδητή, δηλαδή ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ δράση των λαϊκών μαζών, το πλάτεμα των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που γεννούν και τις ανάλογες μορφές εξουσίας: Από τον εργατικό έλεγχο στην επιχείρηση ως την οργάνωση «λαϊκών αγορών», από την ανάληψη πρωτοβουλιών κοινής ωφελείας ως την εγκαθίδρυση πολιτιστικών θεσμών.
Η «άμεση δημοκρατία» είναι μορφή ΕΞΟΥΣΙΑΣ και ως τέτοια προϋποθέτει ΟΡΓΑΝΩΣΗ (αυτό-οργάνωση). Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μπουλουκοειδής διαδικασία συζητήσεων (συζήτηση για τη συζήτηση), καφενόβιος διάλογος (να λέει ο καθένας ό,τι θέλει), αλλά οργανωμένη, συλλογική δημοκρατική διαδικασία με ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ στόχους ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.
Η Άμεση Δημοκρατία είναι μια συλλογική δημοκρατική διαδικασία ΑΠΟΦΑΣΗΣ της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ οργανωμένης λαϊκής δράσης, ο ΕΛΕΓΧΟΣ και η ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ της εφαρμογής των αποφάσεων: Έτσι αποκτά νόημα η εκλογή και η άμεση ανακλητότητα των δικών της «αντιπροσώπων».
Γίνεται φανερό ότι οι μηχανισμοί της Άμεσης Δημοκρατίας, πρακτικά και θεσμικά, συγκρούονται με τους μηχανισμούς της έμμεσης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με τις καπιταλιστικές δομές εξουσίας και φυσικά με τα καθεστωτικά τεχνάσματα της «άμεση δημοκρατίας»…
Φυσικά δεν έχουν και ΚΑΜΙΑ σχέση με την «άμεση δημοκρατία» των Πλατειών, όπως και με τις σοφιστείες των διάφορων «Ανεξάρτητων Κινημάτων» και «Μετώπων»…
Θα μιλήσουμε για όλα αυτά στο επόμενο άρθρο…