Αναμφίβολα ένα κείμενο από γόνο μεγαλοαστικής οικογένειας, ο οποίος καταγγέλλει την τάξη του, προκαλεί έκπληξη και εγείρει δικαιολογημένα ερωτηματικά. Ιδιαίτερα σήμερα που ζούμε την τραγωδία της ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ της παραδοσιακής αριστεράς στη Νέα Τάξη…
Θα ήταν, λοιπόν, λογικό εκ πρώτης όψεως, να διατυπώσει κάποιος τα ερωτηματικά και τη δυσπιστία του για τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο που «εισέβαλε» στην πολιτική αρένα με το κείμενο:
«Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ»
Αυτό που δεν είναι επιτρεπτό είναι ο άκριτος χλευασμός του αστού γόνου, επειδή έγραψε ένα τέτοιο κείμενο, δίχως καν να κριτικάρουμε το κείμενο.
Και εδώ θυμόμαστε πάλι τον Γκράμσι:
«Εάν θέλει κανείς να μειώσει ή να εκμηδενίσει την πολιτική επιρροή μιας προσωπικότητας ή ενός κόμματος, δεν προσπαθεί να δείξει ότι η πολιτική τους είναι ανίκανη και βλαβερή, αλλά ότι ορισμένα πρόσωπα είναι καθάρματα, κλπ… Αυτή η νοοτροπία είναι απόδειξη της απλοϊκότητας της πολιτικής λογικής, του πιο χαμηλού επιπέδου της εθνικής ζωής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει πραγματικά ένα τεράστιο στρώμα που ‘’ζει’’ την πολιτική με ‘’κακοπιστία’’, δηλαδή χωρίς να έχει πεποιθήσεις…».
Κτυπήθηκε, όμως ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, όχι πάνω σε αυτά που έγραψε, αλλά στο γεγονός ότι είναι γόνος μεγαλοαστών. Συνακόλουθα αναζητήθηκαν τα «συνωμοσιολογικά» κίνητρα: Γιατί το έγραψε, σε τι αποσκοπεί, γιατί το δημοσίευσε στην ATHENS VOICE κ.λπ…
Θα τα καταλαβαίναμε ακόμα και αυτά αν ο αστός γόνος προανήγγειλε κάποια πολιτική κίνηση, προσπαθούσε να εμπορευτεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ το σημερινό εφιάλτη, και αν δεν ήταν τέτοιας νεαρής ηλικίας (δεν πρέπει υπερβαίνει τα 22 χρόνια).
Θα έπρεπε, συνεπώς, να χειροκροτήσουμε την παρέμβαση του αστού γόνου εναντίον της τάξης του και να την ερμηνεύσουμε ΠΟΛΙΤΙΚΑ.
Και πρώτα απ’ όλα να δείξουμε ότι σε εποχές μεγάλης κρίσης, σήψης και κατάρρευσης του καπιταλισμού προκαλούνται και μεγάλες ΡΩΓΜΕΣ στους γόνους των μεγαλοαστών, ακόμα και σε κάποιους μεγαλοαστούς: Είναι κάποιες ατομικές περιπτώσεις που, σύμφωνα με τον Μαρξ, «υψώθηκαν πάνω ως τη θεωρητική κατανόηση του συνόλου της ιστορικής κίνησης» με αποτέλεσμα να έρθουν σε ρήξη με την τάξη τους και να περάσουν στις γραμμές του σοσιαλισμού…
Γράφει ο Μαρξ στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»:
«Τέλος σ’ εποχές που η πάλη των τάξεων πλησιάζει στην αποφασιστική της λύση, η διαλυτική διαδικασία μέσα στην κυρίαρχη τάξη, μέσα σ’ ολόκληρη την παλιά κοινωνία, παίρνει τόσο βίαιο και τόσο ορμητικό χαραχτήρα, ώστε μια μικρή ομάδα της κυρίαρχης τάξης ξεκόβει από δαύτη και περνά στην επαναστατική τάξη, στην τάξη που ανήκει το μέλλον. Το ίδιο, όπως άλλοτε ένα μέρος απ’ την τάξη των ευγενών πέρασε στην αστική τάξη, έτσι και στις ημέρες μας, μια μερίδα της μπουρζουαζίας περνά στο προλεταριάτο, και μάλιστα μια μερίδα απ’ τους αστούς ιδεολόγους, που έφτασαν ως τη θεωρητική κατανόηση του ιστορικού κινήματος (της εργατικής τάξης) στο σύνολό του».
Ας μην προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τα «συνωμοτικά» κίνητρα στον Παναγιώτη Αγγελόπουλο και ας χαιρετίσουμε την παρέμβασή του που έρχεται σε ΡΗΞΗ με την τάξη του και την μεγαλοαστική καταγωγή του…
Αν αυτή η Ρήξη θα ολοκληρωθεί και θα παγιωθεί είναι άλλο ζήτημα και θα εξαρτηθεί από τις πολιτικές εξελίξεις…
Δεν μπορεί, ωστόσο, να χλευάζουμε, να αφορίζουμε και να μειώνουμε αυτήν την πρώτη πράξη της ρήξης…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5969