Ανδρουλάκης: Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι η χειρότερη των τελευταίων ετών που έχει περάσει από την Ελλάδα»!!!
Θα υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά:
«Αυτές οι παραστάσεις των «αγανακτισμένων» και «δυσαρεστημένων» βουλευτών του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν απλώς ξεπεράσει κάθε όριο ιλαρότητας, αλλά και κάθε όριο εξοργιστικού, φρενοβλαβούς εμπαιγμού του ελληνικού λαού…
…το ‘’λίπος’’ της παρασιτικής αχρειότητας έχει γίνει καθεστώς στο ΠΑΣΟΚ και δεν καίγεται με τίποτα: ΣΗΜΕΡΑ, κάτω από την επιδερμίδα της καλοαναθρεμμένης πασοκικής «αλητείας» κατακάθεται το ξύγκι του πιο αποτρόπαιου πολιτικού αμοραλισμού, της αχαλίνωτης διπροσωπίας, της εκτυφλωτικής φαυλοηλιθιότητας, της χυδαιότητας και της μοχθηρής κακογουστιάς…».
Διαβάστε ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.com/2011/10/blog-post_7826.html#more
Θα παραθέσουμε και κάποια άλλα κείμενα, ξεκινώντας από αυτό που πήραμε από «ΤΟΓΡΕΚΙ»
http://greki-gr.blogspot.com/2011/10/blog-post_6833.html
Έχει όρια η ξεφτίλα;
Πέντε κυβερνητικοί βουλευτές, που απασχόλησαν τα ΜΜΕ, το τελευταίο χρονικό διάστημα. (επιλογή τυχαία)
Μίμης Ανδρουλάκης, «δέκα χρόνια τώρα λέμε ψέματα στον λαό…».
Βάσω Παπανδρέου, «είχα αποφασίσει να μην ψηφίσω το μεσοπρόθεσμό. Το ψηφίζω αλλά έχω συνειδησιακό πρόβλημα, για το μέλλον αυτού του τόπου».
Σάββας Ρομπόπουλος, «δεν ήξερα τι ψήφιζα, δεν με ενημέρωναν…».
Δημήτρης Κουσελάς, μια Πέμπτη: «έχω δώσει λίστα στον πρωθυπουργό με 3.000 φοροφυγάδες…», και μια Δευτέρα: «δεν μίλησα ποτέ για λίστα».
Γιάννης Βούρος, (τον Ιούλιο), «είναι η τελευταία φορά που ψηφίζω…».
Έχει όρια η ξεφτίλα; Αν και θα κόλαγε και το κλασικό, «έχει όρια η σάτιρα;». Διότι, οι βουλευτές...
του ΠΑΣΟΚ, προκαλούν περισσότερο γέλιο, από τους επαγγελματίες της σάτιρας. Και περισσότερη ξεφτίλα.
Πόσο ξεφτιλισμένος μπορεί να είναι κάποιος; Πόσο αδιάφορος για την δημόσια εικόνα του, σε θέματα συνέπειας; Και κυρίως πόσο κάφρους, ηλίθιους, μπορεί να θεωρεί τους πολίτες που απευθύνεται; Αλλά και πόσο αποκτηνωμένος, καταντά, ο «εκλεκτός του λαού», ο «εκπρόσωπος του έθνους»;
Απλές ερωτήσεις, συνηθισμένων ανθρώπων, που όταν διαπιστώνουν το μέγεθος της ξετσιπωσιάς, συγκλονίζονται.
Όλοι αυτοί, βρίσκονται σε ένα παράλληλο σύμπαν, και κατεβαίνουν στο δικό μας, μόνο, για να υποσχεθούν, να κανακέψουν, να χαϊδέψουν τον λαό. Να τον κοροϊδέψουν, με ένα σωρό ρητορείες και εύκολα λόγια. Κατεβαίνουν, για να ζητήσουν περισσότερες ψήφους και λιγότερο πολιτικό κόστος. Και μετά ξανανεβαίνουν, στον εργολάβο τους, στον εφοπλιστή τους και στον επιχειρηματία τους, για περισσότερα σάλια. (εννοείται όχι όλοι)
Όλο αυτό το χάρβαλο το ονομάζουν κοινοβουλευτισμό. Και σκίζουν τα ιμάτιά τους όταν κάποιος τους αμφισβητήσει. Κοινοβουλευτισμός με χάλια ποιότητα και με ανάστημα, από τη γη έως το χώμα. Κοινοβουλευτισμός κουρέλι, και στην μορφή και στο περιεχόμενο, και στον τρόπο εφαρμογής. Και με ευθύνη, των ιδίων των εκπροσώπων του έθνους, αλλά και αυτών που τους επιλέγουν.
ΥΓ 1 προς πολίτες:
Πριν σπάσεις το κεφάλι σου σπάσε το είδωλό σου στον καθρέφτη.
ΥΓ 2 προς πολιτικούς
Πριν σου σπάσουν το κεφάλι, σπάστο μόνος σου.
Θύμιος Κ.
Από "ellinofreneia" μέσω "Σίβυλλα¨