Τα ευχολόγια είναι αποφθέγματα ηθικών αφαιρέσεων, μέσω των οποίων συγκαλύπτονται τα αίτια των ανθρώπινων συμφορών και συγχωρούνται οι αμαρτίες των πραγματικών ληστών και δημίων μας.
Τα ευχολόγια δεν είναι μόνο θανάσιμες καθεστωτικές ουτοπίες, αλλά και ναρκωτικά χάπια: ιδεολογήματα του καθεστώτος με τα οποία υπνωτίζουν τα θύματα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης…
Κάθε εξουσία αγαπάει τις γενικές ιδέες και τα ευχολογικά αποφθέγματα. Με τέτοιου είδους γενικεύσεις συγχωρεί τις δικές της αμαρτίες…
Το ίδιο και ο κάθε ένας από μας για να συγκαλύψει τις δικές του αμαρτίες και ιδιαίτερα την απαστράπτουσα άγνοιά του και βλακεία του, καταφεύγει συχνά στα ευχολόγια και στις ανόητες ηθικολογικές γενικεύσεις.
Αυτά τα ναρκωτικά τεχνάσματα των ουτοπικών ευχολογίων βρίσκουν έδαφος και τροφή στη δραματική πολιτική άγνοια και κυρίως στον όγκο της ανοησίας που έχει συσσωρεύσει η ιδεολογία των αφεντάδων της βαρβαρότητας, τα καθεστωτικά ιερατεία και η αφηνιασμένη καθεστωτική προπαγάνδα.
Σήμερα μας βομβαρδίζουν με τέτοιου είδους παραισθησιογόνα, με καταιγιστική και πολύχρωμη πληθωρική ποικίλα. Θα περιοριστούμε εδώ σε αυτό που διαβάσαμε στην ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας για την οικονομική κρίση.
Δεν θα κάνουμε κριτική της ανακοίνωσης του εκκλησιαστικού ιερατείου, δεν αξίζει τον κόπο: Μια οκνηρή και άνευρη περιγραφή του δράματος με αόρατους ενόχους και άλλες σάλτσες ηθικολογικών δακρύων.
Θα μείνουμε στο ευχολόγιό της, το ευρέως διαδεδομένο: «Αναζητήστε τους φοροδιαφυγάδες και ελέγξτε το κεφάλαιο»!!!
Αυτή η ανοησία κυκλοφορεί από πολλούς καθεστωτικούς μηχανισμούς, κόμματα και ιερατεία προπαγάνδας, αλλά και «χρήσιμους ηλίθιους» σε πολλές παραλλαγές, όπως «να εντοπιστούν οι ΚΛΕΦΤΕΣ και να αποδοθούν τα κλεμμένα στα ταμεία του κράτους» κ.λπ…
Εδώ πραγματικά βρισκόμαστε μπροστά στην εξής βλακώδη ουτοπική προσταγή: Να κάνουμε κηρύγματα ηθικής σε διευθυντές οίκων ανοχής…
Ποιοι αλήθεια θα «αναζητήσουν τους φοροδιαφυγάδες και θα ελέγξουν το κεφάλαιο»;
Τα ανδρείκελα του κεφαλαίου, οι εκτελεστές των εγκλημάτων του, τα «όργανα» των φοροκλεπτών;
Ή πάλι αγνοούμε ότι οι κλέφτες, οι ληστές και οι μεγάλοι φοροφυγάδες είναι το ίδιο το κεφάλαιο και ιδιαίτερα το μακάβριο «Συνδικάτο» των διεθνών και εγχώριων μαφιών του χρήματος…
Ποιοι, λοιπόν, θα εντοπίσουν του κλέφτες και θα αποδώσουν τα κλεμμένα στο … «ταμείο του κράτους»;
Οι ίδιοι οι ΚΛΕΦΤΕΣ, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα των ΚΛΕΦΤΩΝ ή το κράτος που ανήκει στους ΚΛΕΦΤΕΣ...
Σε ποιους, συνεπώς, απευθυνόμαστε;
Και τι ζητάμε: Το καθεστώς του κεφαλαίου (των κλεφτών) και τα κομματικά τους ανδρείκελα (κλέφτες και αυτοί) να συλλάβουν τους εαυτούς τους, να καταργήσουν το δικό τους καθεστώς και τα προνόμια των παρασιτικών βδελλών του κεφαλαίου;
Γίνεται φανερό ότι τέτοιου είδους ουτοπικά ευχολόγια αποτελούν ογκόλιθους βλακείας.
Το χειρότερο: Συγκαλύπτουν την αλήθεια των πραγμάτων και σαλπίζουν την ηττοπαθή αδράνεια και τα ηθικολογικά αιτήματα του ΤΙΠΟΤΑ…
Θα είχαν κάποιο νόημα τέτοιου είδους αιτήματα να τεθούν από Οργανωμένα Λαϊκά Κινήματα, σαν μεταβατικά συνθήματα δράσης ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στις δυνάμεις καθεστώτος και με πολιορκητική, στρατηγική αιχμή: το γκρέμισμα του καθεστώτος των κλεφτών και των ανδρεικέλων του…
Το να τα πετάει, όμως, κανείς έτσι γενικά σαν ηθικολογικά ευχολόγια ζητώντας από το καθεστώς των κλεφτών να συλλάβει τον εαυτό του, αυτό είναι το έσχατο όριο της ΑΝΟΗΣΙΑΣ, της ΥΠΟΤΑΓΗΣ του στο καθεστώς και της ΠΙΣΤΗΣ του σε αυτό το καθεστώς…
Θα συνεχίσουμε και με κάποιες άλλες ηθικές αφαιρέσεις, άκρως καθεστωτικές, «αριστερού» χρώματος, όπως η «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους»: Αποδεχόμαστε τη ληστεία μας και το καθεστώς των ΚΛΕΦΤΩΝ και ζητάμε «επαναδιαπραγμάτευση» των εξόδων της κηδείας μας…