Εγραφε ο «ναυτίλος» (11.ΧΙ.2011) για το κλισέ του «βυζαντινισμού», ως συνωνύμου της ίντριγκας που ταλαιπωρεί συχνά τον δημόσιο λόγο (δείχνοντας ταυτοχρόνως το ακαταμάχητον των στερεοτύπων). Προς επίρρωσιν:
Στις 13.ΧΙ.2011, το «Βήμα» δημοσιεύει συνέντευξη του Αμερικανού Εντουαρντ Λούτβακ - ιστορικός, σύμβουλος αμερικανικών κυβερνήσεων και μέλος του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS) - όπου ανάμεσα στα άλλα ερωτάται ο συντηρητικός πολιτικός (από τη συνάδελφο κυρία Ελευθερία Κόλλια):
«Πολλές εφημερίδες, ελληνικές αλλά και αμερικανικές, όπως οι «New York Times», χαρακτήρισαν «βυζαντινές» τις διαπραγματεύσεις. Εσείς, που έχετε γράψει για την Ιστορία του Βυζαντίου, εντοπίζετε ομοιότητες;
«Καμία σχέση. Υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση γύρω από το Βυζάντιο, που οφείλεται στην προπαγάνδα του Καθολικισμού έναντι της Ορθοδοξίας. Οπου Βυζάντιο σημαίνει ίντριγκα στο σκοτάδι.
Η πραγματικότητα των Βυζαντινών ήταν όμως ολότελα διαφορετική και αυτή κατάφερε να τους κρατήσει για 800 ολόκληρα χρόνια. Κανείς, ποτέ, πουθενά αλλού δεν μπόρεσε να επιβιώσει όπως επιβίωσαν αυτοί. Το πλαίσιο είχε τρεις συνισταμένες: ρωμαϊκή διακυβέρνηση, αρχαιοελληνική κουλτούρα, χριστιανική θρησκεία».
Ετσι για την ιστορία...
Υπάρχουν ένα-δυο τιποτένια ντόμπερμαν στη δημοσιογραφία που συνιστούν «ψυχιατρική εξέταση» για όσους δεν σκέφτονται όπως τα αφεντικά τους και δεν κάνουν κωλοτούμπες όπως οι ίδιοι... Πάντως, οι πολίτες που γιαουρτώνουν αυτά τα λυσσασμένα ντόμπερμαν όταν τα πετυχαίνουν αμολητά στους δρόμους, δεν είναι ψυχίατροι...
Καθόλου «παρθενική» από απόψεως πρωτοτυπίας η ομιλία του νέου Πρωθυπουργού, κ. Παπαδήμου, στο Κοινοβούλιο.
Επανέλαβε τα ίδια που έλεγε κι ο Γιωργάκης, απλώς με πιο καλά ελληνικά, επέμεινε στα ίδια που συνιστά και απαιτεί η Τρόικα, στην ίδια δηλαδή
θανατηφόρα πολιτική που μας οδήγησε έως εδώ, στην Κόλαση, και θα μας πάει ακόμα παραπέρα στο βάθος της.
Ο κ. Παπαδήμος επανέλαβε ακριβώς τα ίδια στερεότυπα με τον ίδιο νεοφιλελεύθερο δογματισμό, τόσον που είναι να απορεί κανείς γιατί τον άλλαξαν με τον Γιωργάκη - που, στο κάτω κάτω, ήταν πιο μελό, πιο δικός μας εις όσα αφορούν τις μαλαγανιές και τις μπαρούφες.
Η μόνη διαφορά των κλισέ Παπαδήμου απ' τα στερεότυπα Γιωργάκη βρίσκεται στο ύφος του νέου Πρωθυπουργού - πιο τεχνοκρατικό
πιο άοσμο και άχρωμο. Ομως ομοίως άχρωμο και άοσμο είναι και το υδροκυάνιο! Ή μήπως η στρυχνίνη. Δεν είμαι πολύ βέβαιος, δεν ξέρω από δηλητήρια, θα ρωτήσω τη θεία Φωτούλα και θα σας πω...
Μια απ' τα ίδια, όμως, για να μην αδικήσουμε τον κ. Παπαδήμο, εις ένα υπερέβαλε ο νέος Πρωθυπουργός τον απελθόντα: εξεβίασε φόρα παρτίδα τους 300 βουλευτές με το δίλημμα μέσα ή έξω απ' το Ευρώ η Ελλάδα - με βάση τις απαιτήσεις των εταίρων μας!
Με ένα λόγο, το ανδρείκελο έπεσε, ζήτω το υποχείριο.
Διότι ως υποχείριο των τοκογλύφων δανειστών μας μίλησε ο κ. Παπαδήμος στο Κοινοβούλιο. Με γλώσσα ήσυχη, νηφάλια, στεγνή, στυγνή, κοφτερή σαν το ξυράφι της γκιλοτίνας.
Το ερώτημα για τον κ. Παπαδήμο,
αν πρόκειται για Πρωθυπουργό της Ελλάδας ή για Φερέφωνο των Τραπεζών, απαντήθηκε απ' το πρώτο λεπτό της ομιλίας του έως το τελευταίο.
ΠΗΓΗ:
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=325927