«Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται εντελώς, να διαστρεβλώνει, να δυσφημεί, να φέρεται δουλοπρεπώς στα πόδια του μαμμωνά και να πουλάει την πατρίδα του και το γένος του για τον επιούσιο. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω, και τι είδους βλακεία είναι αυτή να κάνουμε πρόποση για ένα ανεξάρτητο τύπο. Είμαστε τα εργαλεία και οι δουλοπάροικοι πλουσίων ανδρών πίσω από τη σκηνή. Είμαστε οι μαριονέτες που τους τραβούν τους σπάγκους και χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι ικανότητές μας και οι ζωές μας είναι όλα περιουσιακά στοιχεία άλλων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες».
Eric Jon Phelps
(ΡΕΣΑΛΤΟ- Τεύχος 24, Ιανουάριος 2007
Θα το βρείτε και με άλλα κείμενα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4023
Αν με τη λέξη αλητεία εννοεί κανείς την ακρότατη έκφραση του αντικοινωνικού παρασιτισμού στα βαλτονέρια της κοινωνίας, τότε μπορούμε να πούμε, με όλο μας το δίκιο, για το δημοσιογραφικό Ιερατείο πως πρόκειται για την καθεστωτική «εστεμμένη αλητεία» στο κορύφωμά της.
Διευκρίνιση: δεν μιλάμε για τη μεγάλη μάζα των πληβείων δημοσιογράφων, αλλά τη δημοσιογραφική «λεπρή καμαρίλα». Φυσικά και αυτή η «μάζα», μέσα στη γενική σήψη και διάβρωση «αγωνίζεται», πλην εξαιρέσεων, να αποκτήσει το «παράσημο» της «λεπρής καμαρίλας».
Αυτό που χαρακτηρίζει αυτή τη «λεπρή καμαρίλα» και επεκτείνεται σε όλο το δημοσιογραφικό χώρο είναι ο κομπασμός της ημιμάθειας: μια καταθλιπτική πνευματική κενότητα που την καλύπτουν με την έπαρση της φανφάρας και της «παντογνωσίας»!!!
Αν μελετήσει κανείς όλους αυτούς τους εξυπνάκηδες πολυλογάδες θα διαπιστώσει όλη την καλοαναθρεμμένη έκφραση της γνωστικής και ηθικής τους φτώχειας, την τραγική ανέχεια των πνευματικών τους πόρων: Ηθικά ευνούχοι, πολιτικά κατευθυνόμενοι και φθονεροί απέναντι στις αξίες…
Τα ΜΜΕ, από την ίδια τους τη φύση και λειτουργία (βιομηχανίες και «φίλτρα» προπαγάνδας των ισχυρών του χρήματος) αποτελούν τα μεγάλα λαρύγγια τους ψεύδους, της παραπληροφόρησης και της απάτης. Τα τηλεοπτικά μέσα προσδίδουν στο ψεύδος και την απάτη το τελετουργικό ντεκόρ του θεάματος. Εδώ το ψεύδος και η απάτη πουλιούνται θεαματικά. Τα πάντα εδώ γίνονται καταναλωτικό θέαμα…
Τα τηλεοπτικά μέσα, ωστόσο, γιγαντώνουν και τη μωρολογία των ηλιθίων. Γίνονται το εξουσιαστικό υπερθέαμα της κομπάζουζας ημιμάθειας και βλακείας. Σε αυτό το αυτιστικό τηλεοπτικό θέαμα αποτυπώνεται δραματικά όλη η πνευματική ανέχεια, η κυνική μωρολογία και αυθάδεια των κυρίαρχων ελίτ εξουσίας και των ροπαλοφόρων τους.
Ιδιαίτερα στους ροπαλοφόρους τηλεστάρ (που διακατέχονται με την ακόρεστη πλεονεξία του γλειψίματος των «νταβάδων» τους) αποτυπώνεται πιο κραυγαλέα και ωμά όχι μόνο η παθολογία της καταθλιπτικής πνευματικής και ηθικής μηδαμινότητας της εξουσίας, αλλά και ο αυθάδης δεσποτισμός της.
Όλοι αυτοί οι αυλικοί των βιομηχάνων της «ενημέρωσης», ενώ κάθονται σε στάση προσοχής μπροστά στα αφεντικά τους, λιθοβολούν και λιντσάρουν αγρίως τους αδύναμους, τους «ενοχλητικούς», κάθε τι που κινείται και σκέπτεται. Σαν λυσσασμένες ύαινες επιτίθενται εναντίων ανθρώπων και ιδεών, αξιών και παραδόσεων, ιστορικών συμβόλων κοινωνικής συνείδησης και μνήμης.
Το πιο αποτρόπαιο και επικίνδυνο γνώρισμα όλων αυτών των λακέδων γενιτσάρων είναι ότι διατυμπανίζουν με θηριώδη κυνισμό το θάνατο κάθε Λόγου και ηθικής αρχής.
Το πιο σκανδαλώδες είναι ότι το έχουν καύχημα και καμάρι που δεν έχουν αρχές και συστολές, που δεν πιστεύουν σε τίποτα, σε κανένα Θεό, παρά μόνο στο «Θεό» του χρήματος και της υστερικής απληστίας για αναρρίχηση.
Γονυκλινείς, γλείφουν το χρήμα και φιλάνε τις κατουρημένες ποδιές των αφεντικών τους. Αυτές τις γλοιώδεις, αντιαισθητικές χειρονομίες τις καλύπτουν με την κραιπάλη της εξουσιαστικής μωρολογίας, της λεκτικής απρέπειας και αυθάδειας.
Τα σκουλήκια των «νταβάδων» είναι πιο απωθητικά και από τα αφεντικά τους γιατί προκαλούν τη σιχασιά που σου προκαλεί το σκουλήκι, το οποίο στριφογυρίζει, γλιστράει, κολλάει, μαζεύεται και απλώνεται ανάλογα με τις ανάγκες…
Αυτοί, λοιπόν, οι σκουληκοστάρ των ΜΜΕ αποτυπώνουν πιο ωμά και κραυγαλέα τη λεκτική βαρβαρότητα και τρομοκρατία του καθεστώτος που υπηρετούν. Οι υπηρέτες πάντα δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, είναι βασιλικότεροι του Βασιλέως. Γι’ αυτό και οι ιδεολογικοί ροπαλοφόροι και καθεστωτικοί «εισαγγελείς» είναι πολύ «εφευρετικοί» και εμπλουτίζουν το χυδαίο και υβριστικό λεξιλόγιο. «Επεξεργάζονται» ποικίλες μορφές λεκτικής βαναυσότητας και ταπείνωσης του ανθρώπου και των ιδεών.
Αν παρακολουθήσει κανείς συστηματικά τα τηλεοπτικά κανάλια θα βρεθεί μπροστά σε μια πολυεδρική και πολύχρωμη πνευματική αθλιότητα και κραιπάλη λεκτικής χυδαιότητας.
Το «μετοχικό» κανάλι των «Νταβάδων», Το MEGA, συνθέτει όλα τα χαρακτηριστικά της καθεστωτικής μοχθηρίας, της κομπάζουσας βλακείας, του αχαλίνωτου ψεύδους, της παρασιτικής «αλητείας» και του κιτσαριού…
Τα έχει όλα: Από «σοβαρούς» και επιτήδειους τηλεστάρ-λακέδες που φοράνε, μάλιστα, και τη γενειάδα της «προοδευτικότητας» και της «αμεροληψίας (Τσίμας, Πρετεντέρης, Τρέμη και ΣΙΑ) μέχρι καραμπινάτους συμπλεγματικούς βλάκες και μωρολόγους, μαϊμούδες και χυδαιολόγους: Καψής, Σκαρβελάκης, Καμπουράκης, Οικονομέας και λοιποί…
Όλος αυτός ο θίασος έδωσε τα ρέστα του στο σκηνοθετημένο θέατρο εκλογής του Παπαδήμου. Τέτοια εργολαβία ανοικτής, αφηνιασμένης και φαιής προπαγάνδας υπέρ του τραπεζίτη δεν έχουμε ξαναζήσει…
Ανεπανάληπτη επίσης ήταν και η καταιγίδα της μωρολογίας, της χυδαιότητας και της εμετικής παραφιλολογίας και παραπληροφόρησης που βιώσαμε όλες αυτές τις μέρες…
Και μόνο το MEGA αποτύπωσε με τον πιο κραυγαλέο, δόλιο και αυθάδη τρόπο την πραξικοπηματική μοχθηρία και τον ολοκληρωτισμό των «νταβάδων» του χρηματιστηριακού κεφαλαίου: τον ευρω-φασισμό, τους πολιτικούς κομπάρσους του και τις μεγάλες συμφορές που ετοιμάζουν για τη χώρα μας και θα προωθήσουν με τον Παπαδήμο και τα κόμματα ανδρείκελα…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6091