Γράφει: Ανδρέας Γκαντίδης
Πολλές φορές, μελετώντας το διάβα της ιστορικής πορείας της ανθρωπότητος και ιδιαιτέρως το επίκεντρο αυτής, που δεν είναι άλλο από τη διαχρονική διαδρομή του ελληνισμού, διαπιστώνει κανείς πως η άσκηση της εξουσίας από μία πολιτικοοικονομική ολιγαρχία, συγχρόνως με την επιβολή των επιδιώξεών της,
μέσω της σκαιάς βίας και της καταστολής των λαϊκών αντιδράσεων, συνοδεύεται από την προσπάθεια παραπλανήσεως των πολιτών εκ της υποκριτικής επικλήσεως αξιών και θεσμών, τις οποίες αντλούν καταχρηστικά από την ιστορική και πνευματική παρακαταθήκη των πατροπαράδοτων τιμαλφών του Γένους.
Στη νεότερη ιστορία μας, υπήρξε τέτοιο αρνητικό προηγούμενο με ολέθριες για την κοινωνική συνοχή της χώρας συνέπειες, όταν ιερές έννοιες, όπως αυτές της Πατρίδος, της Πίστεως και της Οικογενείας, οι οποίες έως τότε κατείχαν εξέχουσα θέση στο αξιακό υποσυνείδητο του λαού μας, αμαυρώθηκαν συστηματικά, στην προσπάθεια της επάρατης δικτατορίας να τις επιστρατεύσει και να τις οικειοποιηθεί, καλύπτοντας με ένα ωραιοποιημένο πέπλο τα εγκλήματα εις βάρος της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Αυτή η υποκριτική έξαρση του φαινομένου της πατριδοκαπηλίας, εκ μέρους του υποτελούς σε ξένα κέντρα εξουσίας πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, λαμβάνει επί των ημερών μας τεράστιες διαστάσεις, χρησιμοποιώντας τις ίδιες ιερές έννοιες και κυρίως αυτές της Πατρίδος και του Έθνους, χάριν των οποίων απαιτούν από τον ελληνικό λαό να αποδεχτεί τις ατέρμονες και άσκοπες θυσίες, που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, σε ένα πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία ξεπούλημα της πατροπαράδοτης υλικής και πνευματικής κληρονομιάς. Είναι τωόντι απίστευτο, οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ευθύνονται για την ηθική πρωτίστως και κατόπιν την οικονομική υποθήκευση της πατρίδος, να επικαλούνται ανερυθρίαστα το εθνικό και πατριωτικό φιλότιμο των Ελλήνων, ώστε να συνεργήσουν και αυτοί με τη σειρά τους στην ολοκλήρωση του άγους, που οδηγεί στην ιστορική και βιολογική εξαφάνιση του ελληνισμού εν Ελλάδι. Εν ολίγοις, απαιτούν από τον ελληνικό λαό να εισέλθει εντός «μνήματος» και να σκεπαστεί ιδιοχείρως με την ιστορική «ταφόπλακα».
Αλγεινή όμως εντύπωση προκαλεί η συχνότητα με την οποία γίνεται η ανίερη αυτή κατάχρηση των ιερών και οσίων, του Έθνους και της Πατρίδος, εκ μέρους των σημερινών ταγών. Κι αν αποφασίσουμε να κάνουμε σύγκριση με το ίδιο φαινόμενο κατά την περίοδο της Χούντας, θα διαπιστώσουμε, κρίνοντας δίκαια, πως σήμερα καταρρίπτονται όλα εκείνα τα «ρεκόρ» της ανίερης πατριδοκαπηλίας που κατείχαν αδιαμφισβήτητα, μέχρι πρόσφατα, οι δικτάτορες. Είναι δε σίγουρο πως θα σεμνύνονταν οι «Απριλιανοί» να επικαλούνται, κάθε τρεις και λίγο, την Πατρίδα και το Έθνος με τη σημερινή συχνότητα, αφού κάτι τέτοιο θα τους προκαλούσε την έντονη ανησυχία μη τυχόν και χαρακτηρισθούν τουλάχιστον γραφικοί.
Ασφαλώς, στους σημερινούς πολιτικάντηδες η ανησυχία αυτή είναι ανύπαρκτη, αφού πλέον ο κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον τους, μάλλον υπερβαίνουν τον ήπιο χαρακτηρισμό του «γραφικού» και κινούνται σε επίπεδα βαρύτερων και ιστορικά κολάσιμων εφιαλτικών χαρακτηρισμών!
Εκ πρώτης όψεως, μία τέτοια συμπεριφορά ίσως να προκαλεί το γέλωτα, όμως κρύβει κάτι πολύ ανησυχητικό, κι αυτό δεν είναι άλλο από την συλλογική και υποσυνείδητη σύνδεση των ανωτέρω ιερών εννοιών, που αποτελούν την εγγύηση της ιστορικής υποστάσεως του ελληνισμού, με τις ανίερες επιδιώξεις και μεθοδεύσεις εκείνων που επικαλούνται αυτές, εξυπηρετούν όμως στην πραγματικότητα τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς ξένων δυνάμεων.
Είναι ανάγκη να αντιληφθούν άπαντες πως την πατρίδα, πλέον, την επικαλούνται διάφοροι, για φτηνούς, εισπρακτικούς κυρίως λόγους. Κάτι που δε θα έπρεπε.
Δεν είναι άλλωστε πρέπον, ηθικά και πολιτικά ορθόν, να χρησιμοποιούνται έννοιες τόσο ιερές, από αυτούς που τις είχαν εξοβελίσει απ’ το λεξιλόγιό τους εδώ και δεκαετίες, για χάρη της προόδου και της ευημερίας που ποτέ δεν είδαμε!
Την πατρίδα και τις αναλογούσες ευθύνες που την συνοδεύουν, έχουν δικαίωμα να την επικαλούνται αυτοί που δίνουν τη ζωή τους γι’ αυτήν, και όχι όσοι την καταληστεύουν ή στέκονται απαθείς παρατηρητές, κατέχοντας όμως θώκους και εξουσίες στο διεφθαρμένο κατεστημένο επί δεκαετίες, «ποιούμενοι τη νήσσαν»!
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6294
Πολλές φορές, μελετώντας το διάβα της ιστορικής πορείας της ανθρωπότητος και ιδιαιτέρως το επίκεντρο αυτής, που δεν είναι άλλο από τη διαχρονική διαδρομή του ελληνισμού, διαπιστώνει κανείς πως η άσκηση της εξουσίας από μία πολιτικοοικονομική ολιγαρχία, συγχρόνως με την επιβολή των επιδιώξεών της,
μέσω της σκαιάς βίας και της καταστολής των λαϊκών αντιδράσεων, συνοδεύεται από την προσπάθεια παραπλανήσεως των πολιτών εκ της υποκριτικής επικλήσεως αξιών και θεσμών, τις οποίες αντλούν καταχρηστικά από την ιστορική και πνευματική παρακαταθήκη των πατροπαράδοτων τιμαλφών του Γένους.
Στη νεότερη ιστορία μας, υπήρξε τέτοιο αρνητικό προηγούμενο με ολέθριες για την κοινωνική συνοχή της χώρας συνέπειες, όταν ιερές έννοιες, όπως αυτές της Πατρίδος, της Πίστεως και της Οικογενείας, οι οποίες έως τότε κατείχαν εξέχουσα θέση στο αξιακό υποσυνείδητο του λαού μας, αμαυρώθηκαν συστηματικά, στην προσπάθεια της επάρατης δικτατορίας να τις επιστρατεύσει και να τις οικειοποιηθεί, καλύπτοντας με ένα ωραιοποιημένο πέπλο τα εγκλήματα εις βάρος της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Αυτή η υποκριτική έξαρση του φαινομένου της πατριδοκαπηλίας, εκ μέρους του υποτελούς σε ξένα κέντρα εξουσίας πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, λαμβάνει επί των ημερών μας τεράστιες διαστάσεις, χρησιμοποιώντας τις ίδιες ιερές έννοιες και κυρίως αυτές της Πατρίδος και του Έθνους, χάριν των οποίων απαιτούν από τον ελληνικό λαό να αποδεχτεί τις ατέρμονες και άσκοπες θυσίες, που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, σε ένα πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία ξεπούλημα της πατροπαράδοτης υλικής και πνευματικής κληρονομιάς. Είναι τωόντι απίστευτο, οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ευθύνονται για την ηθική πρωτίστως και κατόπιν την οικονομική υποθήκευση της πατρίδος, να επικαλούνται ανερυθρίαστα το εθνικό και πατριωτικό φιλότιμο των Ελλήνων, ώστε να συνεργήσουν και αυτοί με τη σειρά τους στην ολοκλήρωση του άγους, που οδηγεί στην ιστορική και βιολογική εξαφάνιση του ελληνισμού εν Ελλάδι. Εν ολίγοις, απαιτούν από τον ελληνικό λαό να εισέλθει εντός «μνήματος» και να σκεπαστεί ιδιοχείρως με την ιστορική «ταφόπλακα».
Αλγεινή όμως εντύπωση προκαλεί η συχνότητα με την οποία γίνεται η ανίερη αυτή κατάχρηση των ιερών και οσίων, του Έθνους και της Πατρίδος, εκ μέρους των σημερινών ταγών. Κι αν αποφασίσουμε να κάνουμε σύγκριση με το ίδιο φαινόμενο κατά την περίοδο της Χούντας, θα διαπιστώσουμε, κρίνοντας δίκαια, πως σήμερα καταρρίπτονται όλα εκείνα τα «ρεκόρ» της ανίερης πατριδοκαπηλίας που κατείχαν αδιαμφισβήτητα, μέχρι πρόσφατα, οι δικτάτορες. Είναι δε σίγουρο πως θα σεμνύνονταν οι «Απριλιανοί» να επικαλούνται, κάθε τρεις και λίγο, την Πατρίδα και το Έθνος με τη σημερινή συχνότητα, αφού κάτι τέτοιο θα τους προκαλούσε την έντονη ανησυχία μη τυχόν και χαρακτηρισθούν τουλάχιστον γραφικοί.
Ασφαλώς, στους σημερινούς πολιτικάντηδες η ανησυχία αυτή είναι ανύπαρκτη, αφού πλέον ο κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον τους, μάλλον υπερβαίνουν τον ήπιο χαρακτηρισμό του «γραφικού» και κινούνται σε επίπεδα βαρύτερων και ιστορικά κολάσιμων εφιαλτικών χαρακτηρισμών!
Εκ πρώτης όψεως, μία τέτοια συμπεριφορά ίσως να προκαλεί το γέλωτα, όμως κρύβει κάτι πολύ ανησυχητικό, κι αυτό δεν είναι άλλο από την συλλογική και υποσυνείδητη σύνδεση των ανωτέρω ιερών εννοιών, που αποτελούν την εγγύηση της ιστορικής υποστάσεως του ελληνισμού, με τις ανίερες επιδιώξεις και μεθοδεύσεις εκείνων που επικαλούνται αυτές, εξυπηρετούν όμως στην πραγματικότητα τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς ξένων δυνάμεων.
Είναι ανάγκη να αντιληφθούν άπαντες πως την πατρίδα, πλέον, την επικαλούνται διάφοροι, για φτηνούς, εισπρακτικούς κυρίως λόγους. Κάτι που δε θα έπρεπε.
Δεν είναι άλλωστε πρέπον, ηθικά και πολιτικά ορθόν, να χρησιμοποιούνται έννοιες τόσο ιερές, από αυτούς που τις είχαν εξοβελίσει απ’ το λεξιλόγιό τους εδώ και δεκαετίες, για χάρη της προόδου και της ευημερίας που ποτέ δεν είδαμε!
Την πατρίδα και τις αναλογούσες ευθύνες που την συνοδεύουν, έχουν δικαίωμα να την επικαλούνται αυτοί που δίνουν τη ζωή τους γι’ αυτήν, και όχι όσοι την καταληστεύουν ή στέκονται απαθείς παρατηρητές, κατέχοντας όμως θώκους και εξουσίες στο διεφθαρμένο κατεστημένο επί δεκαετίες, «ποιούμενοι τη νήσσαν»!
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6294