Ο «ρεαλισμός» είναι το φιλοσοφικό βάθρο της πολιτικής ανικανότητας και προδοσίας.
«Ο «ρεαλιστής» είναι ανίκανος να κοιτάξει πέρα από τα πόδια του. Παρατηρεί μόνο τα εμπόδια, τις ελλείψεις, τα αυλάκια από τους τροχούς, τις στραπατσαρισμένες μπότες και τα σπασμένα πιατικά… Γι’ αυτό η πολιτική του είναι φοβισμένη, φευγαλέα, οπορτουνιστική, καταφαγωμένη από το σκεπτικισμό, επεισοδιακή» (Τρότσκι).
Αυτός ο «ρεαλισμός» αποτελεί, σήμερα, το κυρίαρχο πολιτικό χαρακτηριστικό της λεγόμενης «αριστεράς» και της πλούσιας και πολύχρωμης ποικιλίας των «αντιμνημονιακών».
ΟΛΟΙ αυτοί, ενώ καταγγέλλουν, θορυβωδώς και «ανατρεπτικά», την πραξικοπηματική κυβερνητική τρόικα των τοκογλύφων, σέβονται την παράνομη «νομιμότητά» της, συμμετέχουν στη Βουλή (το «δημοκρατικό» ντεκόρ της ευρω-χούντας) ΚΑΙ δεν την ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ στην ΠΡΑΞΗ, στην ΕΞΕΓΕΡΣΗ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ του ΔΡΟΜΟΥ, διότι δεν είναι «ρεαλιστικό»!!!!
ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ ο ελληνικός λαός ανελέητα και κτηνωδώς, η Ελλάδα ξεπουλιέται στους νέους αποικιοκράτες, καταλύονται τα πάντα, ακόμα και τα στοιχειωδέστερα δικαιώματα της καπιταλιστικής «νομιμότητας» και ΟΛΟΙ αυτοί που παριστάνουν τους υστερικούς εκφραστές και υπηρέτες του λαού και της Ελλάδας, σαρακοφαγωμένοι από το «ρεαλισμό» της αστικής «νομιμότητας», δεν βάζουν μπουρλότο στη λαϊκή ΟΡΓΗ: Δεν προωθούν στην ΠΡΑΞΗ (όχι στα λόγια), τις πολιτικές και οργανωτικές εκείνες πρωτοβουλίες της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ της λαϊκής οργής…
Η ΟΡΓΗ κοχλάζει και το μόνο που κάνουν ΟΛΟΙ αυτοί οι «ρεαλιστές» του γενικού ξεσηκωμού στα λόγια είναι το «κλείδωμα» της ΟΡΓΗΣ στα μπουκάλια της κομματικής χειραγώγησης, της εκτόνωσης και της κούρασης, στους αγωγούς των κομματικών και συνδικαλιστικών παρελάσεων, στη δημαγωγία της εκλογικής εμπορίας…
Ο «ρεαλισμός» τους δεν τους επιτρέπει να εγκαταλείψουν τη Βουλή, να βγουν στην πρώτη γραμμή στους δρόμους, να δώσουν τα πολιτικά και οργανωτικά τους εφόδια στην κοχλάζουσα και χειμαρρώδη λαϊκή ΟΡΓΗ, να ανοίξουν την «τάπα» της εκρηκτικής λαϊκής ενέργειας και αυτενέργειας: Κάτι τέτοιο δεν είναι «ρεαλιστικό», γιατί είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, είναι ΕΞΕΓΕΡΣΗ του λαού εναντίον των δημίων και των αρπακτικών, καθώς και εναντίον κάθε ενσωματωμένης στο καθεστώς κομματικής γραφειοκρατίας…
ΕΔΩ μας θάβουν ζωντανούς, μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποικία των πιο φονικών κτηνανθρώπων (των μαφιόζων του πλανήτη) και οι «ρεαλιστές» της «αριστεράς» κοιτάζουν μόνο τα πόδια τους, για να μην χάσουν τα «καθεστωτικά» τους γαλόνια και κυρίως το ρόλο του πυροσβέστη των εξεγέρσεων και του εγγυητή του καθεστώτος…
Καλούνε έτσι σε ΓΕΝΙΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ, αλλά οι ίδιοι (που διαθέτουν και τις πολιτικές και οργανωτικές δυνάμεις) δεν μπαίνουν στο τρικυμισμένο πέλαγος να κολυμπήσουν, ούτε καν να βραχούν: Ο «ρεαλισμός» της πολιτικής ενσωμάτωσης, συνακόλουθα της δειλίας, της ανικανότητας και της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ…
Σήμερα, βεβαίως, που τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί και καταλυθεί (η ίδια η Σκέψη και οι έννοιες των λέξεων), έχουμε τις πιο ακραίες, αποκρουστικές και μοχθηρές μορφές και στο «ρεαλισμό»: Το «ρεαλισμό» του δωσίλογου, το «ρεαλισμό» των κυβερνητικών ανδρεικέλων οι οποίοι, «ρεαλιστικά», μας ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ και μας ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ, χωρίς τσίπα…
Ο ραγιάς θεωρεί «ρεαλισμό» το ραγιαδισμό του…
Οι γερμανοτσολιάδες θεωρούσαν «ρεαλισμό» την κατοχή μας από τις στρατιές του χιτλερικού φασισμού…
Οι σύγχρονοι γερμανοτσολιάδες θεωρούν «ρεαλιστική πολιτική» την υπακοή και υποταγή στην ευρω-χούντα και στον πλανητικό φασισμό της Νέας Τάξης…
Για όλους αυτούς τους άθλιους, τους αξιοθρήνητους και γλοιώδεις ραγιάδες των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων), η ΣΦΑΓΗ του ελληνικού λαού και η αποτέφρωση της Ελλάδας είναι «ρεαλισμός»!!!!
Είναι «ρεαλισμός» να εξοντώνουν κτηνωδώς τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα τα πιο αδύνατα και ευπαθή κοινωνικά στρώματα (φρενοβλαβής κοινωνικός ρατσισμός), είναι «ρεαλισμός» αυτή η αποτρόπαια και δικτατορική κλεψιά των εισοδημάτων να πηγαίνει στις τσέπες των τοκογλύφων, των τραπεζιτών και των ποικίλων ληστών…
Είναι «ρεαλισμός» για τα δωσίλογα κυβερνητικά ανδρείκελα να παίρνουν με το ένα χέρι τα δάνεια της ευρω-χούντας και με το άλλο χέρι (με το πάτημα ενός πλήκτρου) να επιστρέφονται αυτά τα δάνεια στους τοκογλύφους της ευρω-χούντας και στις επιδοτήσεις των τραπεζών.
Αυτό όμως είναι το ένα σκέλος του δωσίλογου «ρεαλισμού».
Το άλλο είναι το «σπιράλ της υπερχρέωσης» και του διαρκούς ξεζουμίσματος του ελληνικού λαού και της Ελλάδας.
Θαυμάστε το «ρεαλισμό» τους: Μας τρομοκρατούν κάθε τρεις μήνες για την καινούργια «δόση» μας, για να πάει η «δόση» στα ταμεία των δανειστών και των τραπεζών και ταυτόχρονα παίρνουν όλο και νέα μέτρα για το «άρμεγμα» κάθε λαϊκού και κοινωνικού πόρου, «άρμεγμα» που θα πάει και αυτό στα ταμεία των μαφιών του χρήματος.
ΤΗΝ πολλαπλή και πολυεδρική αυτή ΛΗΣΤΕΙΑ του ελληνικού λαού και της εθνικής μας διάλυσης και υποθήκης την λένε «ρεαλισμό».
ΤΗΝ φρικιαστική δολοφονία μας για τη διάσωση των δημίων και ληστών τη λένε «ρεαλισμό»…
Και από πάνω λένε «ρεαλισμό» και τη μοχθηρία του εμπαιγμού μας: Ο «ρεαλιστικός» εμπαιγμός των θεατρικών παραστάσεων που δίνονται από τους πολιτικούς αρχηγούς, τους πολιτικάντηδες κάθε κοπής και χρώματος και από τις «πόρνες» των ΜΜΕ (ιδιαίτερα από αυτές)…
Έτσι, εντελώς, «ρεαλιστικά» βγήκε ο Σαμαράς, να μας πει ότι «πάλεψε» για να …κατακτήσει την τελειωτική σφαγή μας και το μακάβριο όλεθρό μας…
Όταν ο Σωκράτης διατύπωνε το «γνώθι σαυτόν», ασφαλώς θα είχε στο νου του κάτι αξιοθρήνητους τύπους σαν τον Αντώνη Σαμαρά…
Μα δεν ντρέπεται να περιφρονεί τόσο προσβλητικά και κραυγαλέα τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού;
Δεν ντρέπεται να εμφανίζει σαν «ρεαλισμό» και «σωτηρία» το «κλείδωμα» του φέρετρου-Ελλάς, του φέρετρου του ελληνικού λαού;…
Για τον άλλο «ρεαλιστή», το όνειδος της πολιτικής μας ζωής, τον κλόουν-λαγό Καρατζαφέρη δεν θα γράψουμε: Οι αναθυμιάσεις της δυσοσμίας του έχουν «αγγίξει» και τους πιο ανεγκέφαλους οπαδούς του, αλλά και περνάνε πλέον σε δεύτερο πλάνο, διότι τη σκυτάλη την «γράπωσε», τώρα, ο Αντώνης Σαμαράς…
Θα υπομείνουμε ακόμα για πολύ όλους αυτούς τους «ρεαλιστές» του δωσιλογισμού και του ΕΜΠΑΙΓΜΟΥ μας;
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ να σαρώσουμε τους ληστές και τους δημίους μας, τους βιαστές και τους δολοφόνους μας…