Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ενώ οι εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας συνεχίζουν τον ηρωικό απεργιακό αγώνα τους για 114η ημέρα το Σάββατο το πρωί συνέβη ένα αρκετά δυσάρεστο περιστατικό.
Αντιπροσωπία με ηγετικά στελέχη της χρυσής αυγής επισκέφτηκε το εργοστάσιο για να εκφράσει την δήθεν αλληλεγγύη της στους απεργούς και στον αγώνα τους.
Λέμε δήθεν γιατί σε παλιότερη ανακοίνωση της οργάνωσης
(πιο συγκεκριμένα ο πυρήνας μαγνησίας) είχαν ταχθεί ενάντια στην απεργία χαρακτηρίζοντας την πρόταση της εργοδοσίας για μειωμένο ωράριο εργασίας (5ωρό) και αντίστοιχα μειωμένες αποδοχές ''λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά"(να και άψογη νεοφιλελεύθερη πολιτική ορθότητα από τους απόγονους των γερμανοτσολιάδων).
Ενώ προσπαθούσαν να εκφοβίσουν κάνοντας λόγο για νέα Pirelli αναμασώντας τα ιδεολογήματα και τους εκβιασμούς των εργοδοτών ''ή δουλεύετε με μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας για να είστε ανταγωνιστικοί ή πέρνουμε τα εργοστάσια και φεύγουμε και μένετε άνεργοι''.
Από ότι φαίνεται οι κωλοτούμπες έχουν γίνει της μόδας σε όλη την ακροδεξιά.
Αμέσως μετά την επίσκεψη σήκωσαν και ένα βίντεο στην ιστιοσελίδα της Χ.Α πολύ μικρής διάρκειας το οποίο είχε εμφανέστατα υποστεί κοπτοραπτική προσπαθώντας να δείξουν ότι έτυχαν και θερμής υποδοχής από τους απεργούς.
Αυτό το συμβάν υπήρξε η αφορμή για να ξεσπαθώσουν διάφορες αριστερίστικες ομάδες και πολλά ιστιολόγια από το Βαθύ κόκκινο μέχρι το Indymedia (λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή) όλως τυχαίως οι πιο υστερικοί θιασώτες των ανοικτών συνόρων, εναντίον του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ καθώς και εναντίον των χαλυβουργών και του προέδρου του σωματείου τους Γιώργου Σιφωνιού.
Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τον εξυβρίσουν για την δήθεν ανοχή του στην Χ.Α., ενώ μέχρι χθές τον αποθέωναν…
Πολλά γράφτηκαν ότι το ΚΚΕ μπάζει στο εργατικό κίνημα τους νεοναζί και άλλα τέτοια υπερεπαναστατικά.
Πρώτον όλοι αυτοί βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν όλη την εμπάθειά τους εναντίον του ΚΚΕ γιατί όποιες διαφωνίες και ενστάσεις αν έχει κάποιος με το ΚΚΕ ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο ότι είναι το μοναδικό αριστερό κόμμα-οργάνωση που έχει πραγματικούς δεσμούς με την εργατική τάξη και αυτό φάνηκε και στην περίπτωση της χαλυβουργίας ενώ αυτοί υπάρχουν μόνο στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον ουσιαστικά με την στάση τους έδειξαν πόσο αλληλέγγυοι ήταν τελικά στους χαλυβουργούς αφού με την πρώτη δυσκολία τους άδειασαν με αφορμή την κριτική στο ΠΑΜΕ.
Τελικά η Χ.Α ως εφεδρεία του συστήματος κατάφερε πολύ περισσότερα παριστάνοντας τον υποστηρικτή της απεργίας από ό,τι όταν στρεφόταν εναντίον της.
Όσον αφορά τα περί ''το ΚΚΕ μπάζει στο εργατικό κίνημα τους νεοναζί'' και ότι το ΠΑΜΕ δείχνει ανοχή στους χρυσαυγίτες δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Άλλα χοντρά λάθη κάνει το ΚΚΕ και η υπόλοιπη αριστερά και δίνουν άφθονο χώρο στην ακροδεξιά και την Χ.Α να αλωνίζουν.
Σαφώς και το ιδανικό θα ήταν οι χρυσαυγίτες να εκδιωχθούν με τις κλωτσιές αλλά αυτά είναι εύκολο να τα λες από τον καναπέ. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο δύσκολη και πολύπλοκη.
Η άνοδος της ακροδεξιάς και των νεοναζιστικών ομάδων δεν αντιμετωπίζεται με κραυγές, ουρλιαχτά και πύρινες αντιναζιστικές ανακοινώσεις και αφίσες αλλά με σωστές πολιτικές θέσεις πάνω στα στρατηγικά ζητήματα της εποχής. Εκεί η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων της αριστεράς συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ έχει τεράστιες ευθύνες.
Όταν όχι απλά σιωπούσαν πάνω στα νεοταξικά ιδεολογήματα των ανοικτών συνόρων και της αποδόμησης των εθνικών κρατών, στρατηγική που μας οδήγησε στον σημερινό εφιάλτη αλλά αποτελούσαν και τους ιδεολογικούς ροπαλοφόρους του συστήματος πάνω σε αυτά τα ζητήματα.
Ειδικά οι αριστερίστικες σέχτες ήταν πάντα στην πρωτοπορία όμως και το ΚΚΕ ποτέ δεν διαφοροποιήθηκε ουσιαστικά.
Η ακροδεξιά στην Ελλάδα δρούσε πάντα σαν προέκταση του παρακράτους και ποτέ δεν απέκτησε την μαζικότητα που είχε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ειδικά μετά την πτώση της χούντας και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90' η ακροδεξιά και ειδικά οι νεοναζιστικές οργανώσεις βρίσκονταν εντελώς στο περιθώριο και σε άμεση εξάρτηση με το παρακράτος και δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν πουθενά.
Αυτή η κατάσταση άρχισε να αλλάζει με τα πρώτα μεγάλα και ανεξέλεγκτα κύματα λαθρομεταναστών που έφτασαν στη χώρα μας και με τα διάφορα εθνικά θέματα που προέκυψαν(Σκοπιανό, κρίση των Ιμίων, κ.λπ).
Εκεί όμως που η ακροδεξιά κέρδισε τους περισσότερους πόντους ήταν στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας όταν η εγκληματικότητα έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη και η υποβάθμιση του επιπέδου ζωής ήταν κάθετη και οι κάτοικοι άρχισαν να συγκροτούν διάφορες επιτροπές αγώνα για να υπερασπιστούν τη ζωή τους και τη γειτονιά τους.
Οι διάφοροι υπερεπαναστάτες όχι απλά αδιαφόρησαν αλλά τους εξύβριζαν ως ρατσιτσές και ούρλιαζαν ''έξω οι φασίστες από τις γειτονιές''.
Τελικά το μόνο που κατάφεραν ήταν η Χ.Α να παρουσιάζεται ως η μόνη οργανωμένη πολιτική δύναμη που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των κατοίκων και με τις γνωστές της μεθόδους καπέλωσε και αμαύρωσε κάθε προσπάθεια των κατοίκων. Ως επιστέγασμα της αύξησης της επιρροής της Χ.Α στο κέντρο της Αθήνας είχαμε την είσοδο του Μιχαλιολάκου στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας.
Αυτή είναι η πολιτική ουσία την οποία το ΚΚΕ πόσο μάλλον οι αριστεριστές δεν αντιμετωπίζουν.
Όσο αφήνεται πολιτικός χώρος στην ακροδεξιά να καπηλεύεται το λαθρομεταναστευτικό και τα ζήτηματα της εθνικής κυριαρχίας τόσο θα κερδίζει συμπάθειες και θα ανεβαίνει.
Εδώ ο Πάγκαλος βγαίνει ανοικτά και τάσσεται υπέρ της απώλειας εθνικής κυριαρχίας και το ΚΚΕ δεν τολμά να πει ότι είμαστε υπό κατοχή.
Σήμερα που το εθνικό και το ταξικό ταυτίζονται περισσότερο από ποτέ δεν γίνεται να μιλάς μόνο για το ταξικό:
''Όποιος περιμένει μια ''καθαρή'' κοινωνική επανάσταση, δεν θα τη δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν καταλαβαίνει τι θα πει αληθινή επανάσταση''. (Μόνο τυχαία δεν είπε αυτά τα λόγια ο Λένιν).
Εδώ υπάρχει και ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που πρέπει να προσέξουμε. Στο άμεσο μέλλον και επειδή οι σαλτιμπάγκοι του Καρατζαφέρη από τις πολλές κωλοτούμπες έχουν καεί τελείως στη συνείδηση του κόσμου θα αρχίσει να προβάλλεται από τα ΜΜΕ η Χ.Α ως ''αντιμνημονιακή'' εφεδρεία του συστήματος. Ήδη βλέπουμε τα μαγειρέματα των δημοσκοπήσεων.
Τέλος πρέπει να πούμε ορισμένα πράγματα γιατί πολλά ακούστηκαν για τη στάση του Γιώργου Σιφωνιού απέναντι στην Χ.Α.
Πρώτον είναι εντελώς παράλογο και άδικο(για να μην πούμε προβοκατόρικο) να κρίνεται ένας αγωνιστής που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του σε δύσκολες συνθήκες από ένα βιντεάκι που ουσιαστικά δεν διαρκεί ούτε ένα λεπτό.
Δεύτερον αν κάποιοι από τους 400 χαλυβουργούς κάλεσαν την Χ.Α και ζήτησαν να γίνει δεκτή με το επιχείρημα ότι έχουν επισκεφτεί την χαλυβουργία από όλες τις παρατάξεις, οργανώσεις και κόμματα γιατί να μην δεχτούμε και αυτούς τι μπορούσε να κάνει; Η Χ.Α θα είχε τις πληροφορίες της ότι θα γινόταν δεκτή αλλιώς δεν θα το επιχειρούσε καθόλου.
Πρέπει κάποιοι να καταλάβουν ότι ο Σιφωνιός δεν ηγείται καμίας σέκτας που συνεδριάζει μέσα σε ένα δωμάτιο και διασπάται για ψύλλου πήδημα αλλά ενός πολυπληθούς σωματείου που δίνει μια πολύ δύσκολη μάχη και πρέπει να φροντίζει να κρατά τις ισορροπίες και να διαφυλάσσει την ενότητά του.
Έχει τεράστια διαφορά το να κάνεις κριτική στις λογικές περιχαράκωσης και απομόνωσης του ΠΑΜΕ από το να πετάς λάσπη στον ανεμιστήρα και να τους κατηγορείς ότι μπάζουν τους νεοναζί στο εργατικό κίνημα.
Ενώ οι εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας συνεχίζουν τον ηρωικό απεργιακό αγώνα τους για 114η ημέρα το Σάββατο το πρωί συνέβη ένα αρκετά δυσάρεστο περιστατικό.
Αντιπροσωπία με ηγετικά στελέχη της χρυσής αυγής επισκέφτηκε το εργοστάσιο για να εκφράσει την δήθεν αλληλεγγύη της στους απεργούς και στον αγώνα τους.
Λέμε δήθεν γιατί σε παλιότερη ανακοίνωση της οργάνωσης
(πιο συγκεκριμένα ο πυρήνας μαγνησίας) είχαν ταχθεί ενάντια στην απεργία χαρακτηρίζοντας την πρόταση της εργοδοσίας για μειωμένο ωράριο εργασίας (5ωρό) και αντίστοιχα μειωμένες αποδοχές ''λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά"(να και άψογη νεοφιλελεύθερη πολιτική ορθότητα από τους απόγονους των γερμανοτσολιάδων).
Ενώ προσπαθούσαν να εκφοβίσουν κάνοντας λόγο για νέα Pirelli αναμασώντας τα ιδεολογήματα και τους εκβιασμούς των εργοδοτών ''ή δουλεύετε με μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας για να είστε ανταγωνιστικοί ή πέρνουμε τα εργοστάσια και φεύγουμε και μένετε άνεργοι''.
Από ότι φαίνεται οι κωλοτούμπες έχουν γίνει της μόδας σε όλη την ακροδεξιά.
Αμέσως μετά την επίσκεψη σήκωσαν και ένα βίντεο στην ιστιοσελίδα της Χ.Α πολύ μικρής διάρκειας το οποίο είχε εμφανέστατα υποστεί κοπτοραπτική προσπαθώντας να δείξουν ότι έτυχαν και θερμής υποδοχής από τους απεργούς.
Αυτό το συμβάν υπήρξε η αφορμή για να ξεσπαθώσουν διάφορες αριστερίστικες ομάδες και πολλά ιστιολόγια από το Βαθύ κόκκινο μέχρι το Indymedia (λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή) όλως τυχαίως οι πιο υστερικοί θιασώτες των ανοικτών συνόρων, εναντίον του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ καθώς και εναντίον των χαλυβουργών και του προέδρου του σωματείου τους Γιώργου Σιφωνιού.
Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τον εξυβρίσουν για την δήθεν ανοχή του στην Χ.Α., ενώ μέχρι χθές τον αποθέωναν…
Πολλά γράφτηκαν ότι το ΚΚΕ μπάζει στο εργατικό κίνημα τους νεοναζί και άλλα τέτοια υπερεπαναστατικά.
Πρώτον όλοι αυτοί βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν όλη την εμπάθειά τους εναντίον του ΚΚΕ γιατί όποιες διαφωνίες και ενστάσεις αν έχει κάποιος με το ΚΚΕ ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο ότι είναι το μοναδικό αριστερό κόμμα-οργάνωση που έχει πραγματικούς δεσμούς με την εργατική τάξη και αυτό φάνηκε και στην περίπτωση της χαλυβουργίας ενώ αυτοί υπάρχουν μόνο στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον ουσιαστικά με την στάση τους έδειξαν πόσο αλληλέγγυοι ήταν τελικά στους χαλυβουργούς αφού με την πρώτη δυσκολία τους άδειασαν με αφορμή την κριτική στο ΠΑΜΕ.
Τελικά η Χ.Α ως εφεδρεία του συστήματος κατάφερε πολύ περισσότερα παριστάνοντας τον υποστηρικτή της απεργίας από ό,τι όταν στρεφόταν εναντίον της.
Όσον αφορά τα περί ''το ΚΚΕ μπάζει στο εργατικό κίνημα τους νεοναζί'' και ότι το ΠΑΜΕ δείχνει ανοχή στους χρυσαυγίτες δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Άλλα χοντρά λάθη κάνει το ΚΚΕ και η υπόλοιπη αριστερά και δίνουν άφθονο χώρο στην ακροδεξιά και την Χ.Α να αλωνίζουν.
Σαφώς και το ιδανικό θα ήταν οι χρυσαυγίτες να εκδιωχθούν με τις κλωτσιές αλλά αυτά είναι εύκολο να τα λες από τον καναπέ. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο δύσκολη και πολύπλοκη.
Η άνοδος της ακροδεξιάς και των νεοναζιστικών ομάδων δεν αντιμετωπίζεται με κραυγές, ουρλιαχτά και πύρινες αντιναζιστικές ανακοινώσεις και αφίσες αλλά με σωστές πολιτικές θέσεις πάνω στα στρατηγικά ζητήματα της εποχής. Εκεί η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων της αριστεράς συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ έχει τεράστιες ευθύνες.
Όταν όχι απλά σιωπούσαν πάνω στα νεοταξικά ιδεολογήματα των ανοικτών συνόρων και της αποδόμησης των εθνικών κρατών, στρατηγική που μας οδήγησε στον σημερινό εφιάλτη αλλά αποτελούσαν και τους ιδεολογικούς ροπαλοφόρους του συστήματος πάνω σε αυτά τα ζητήματα.
Ειδικά οι αριστερίστικες σέχτες ήταν πάντα στην πρωτοπορία όμως και το ΚΚΕ ποτέ δεν διαφοροποιήθηκε ουσιαστικά.
Η ακροδεξιά στην Ελλάδα δρούσε πάντα σαν προέκταση του παρακράτους και ποτέ δεν απέκτησε την μαζικότητα που είχε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ειδικά μετά την πτώση της χούντας και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90' η ακροδεξιά και ειδικά οι νεοναζιστικές οργανώσεις βρίσκονταν εντελώς στο περιθώριο και σε άμεση εξάρτηση με το παρακράτος και δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν πουθενά.
Αυτή η κατάσταση άρχισε να αλλάζει με τα πρώτα μεγάλα και ανεξέλεγκτα κύματα λαθρομεταναστών που έφτασαν στη χώρα μας και με τα διάφορα εθνικά θέματα που προέκυψαν(Σκοπιανό, κρίση των Ιμίων, κ.λπ).
Εκεί όμως που η ακροδεξιά κέρδισε τους περισσότερους πόντους ήταν στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας όταν η εγκληματικότητα έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη και η υποβάθμιση του επιπέδου ζωής ήταν κάθετη και οι κάτοικοι άρχισαν να συγκροτούν διάφορες επιτροπές αγώνα για να υπερασπιστούν τη ζωή τους και τη γειτονιά τους.
Οι διάφοροι υπερεπαναστάτες όχι απλά αδιαφόρησαν αλλά τους εξύβριζαν ως ρατσιτσές και ούρλιαζαν ''έξω οι φασίστες από τις γειτονιές''.
Τελικά το μόνο που κατάφεραν ήταν η Χ.Α να παρουσιάζεται ως η μόνη οργανωμένη πολιτική δύναμη που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των κατοίκων και με τις γνωστές της μεθόδους καπέλωσε και αμαύρωσε κάθε προσπάθεια των κατοίκων. Ως επιστέγασμα της αύξησης της επιρροής της Χ.Α στο κέντρο της Αθήνας είχαμε την είσοδο του Μιχαλιολάκου στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας.
Αυτή είναι η πολιτική ουσία την οποία το ΚΚΕ πόσο μάλλον οι αριστεριστές δεν αντιμετωπίζουν.
Όσο αφήνεται πολιτικός χώρος στην ακροδεξιά να καπηλεύεται το λαθρομεταναστευτικό και τα ζήτηματα της εθνικής κυριαρχίας τόσο θα κερδίζει συμπάθειες και θα ανεβαίνει.
Εδώ ο Πάγκαλος βγαίνει ανοικτά και τάσσεται υπέρ της απώλειας εθνικής κυριαρχίας και το ΚΚΕ δεν τολμά να πει ότι είμαστε υπό κατοχή.
Σήμερα που το εθνικό και το ταξικό ταυτίζονται περισσότερο από ποτέ δεν γίνεται να μιλάς μόνο για το ταξικό:
''Όποιος περιμένει μια ''καθαρή'' κοινωνική επανάσταση, δεν θα τη δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν καταλαβαίνει τι θα πει αληθινή επανάσταση''. (Μόνο τυχαία δεν είπε αυτά τα λόγια ο Λένιν).
Εδώ υπάρχει και ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που πρέπει να προσέξουμε. Στο άμεσο μέλλον και επειδή οι σαλτιμπάγκοι του Καρατζαφέρη από τις πολλές κωλοτούμπες έχουν καεί τελείως στη συνείδηση του κόσμου θα αρχίσει να προβάλλεται από τα ΜΜΕ η Χ.Α ως ''αντιμνημονιακή'' εφεδρεία του συστήματος. Ήδη βλέπουμε τα μαγειρέματα των δημοσκοπήσεων.
Τέλος πρέπει να πούμε ορισμένα πράγματα γιατί πολλά ακούστηκαν για τη στάση του Γιώργου Σιφωνιού απέναντι στην Χ.Α.
Πρώτον είναι εντελώς παράλογο και άδικο(για να μην πούμε προβοκατόρικο) να κρίνεται ένας αγωνιστής που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του σε δύσκολες συνθήκες από ένα βιντεάκι που ουσιαστικά δεν διαρκεί ούτε ένα λεπτό.
Δεύτερον αν κάποιοι από τους 400 χαλυβουργούς κάλεσαν την Χ.Α και ζήτησαν να γίνει δεκτή με το επιχείρημα ότι έχουν επισκεφτεί την χαλυβουργία από όλες τις παρατάξεις, οργανώσεις και κόμματα γιατί να μην δεχτούμε και αυτούς τι μπορούσε να κάνει; Η Χ.Α θα είχε τις πληροφορίες της ότι θα γινόταν δεκτή αλλιώς δεν θα το επιχειρούσε καθόλου.
Πρέπει κάποιοι να καταλάβουν ότι ο Σιφωνιός δεν ηγείται καμίας σέκτας που συνεδριάζει μέσα σε ένα δωμάτιο και διασπάται για ψύλλου πήδημα αλλά ενός πολυπληθούς σωματείου που δίνει μια πολύ δύσκολη μάχη και πρέπει να φροντίζει να κρατά τις ισορροπίες και να διαφυλάσσει την ενότητά του.
Έχει τεράστια διαφορά το να κάνεις κριτική στις λογικές περιχαράκωσης και απομόνωσης του ΠΑΜΕ από το να πετάς λάσπη στον ανεμιστήρα και να τους κατηγορείς ότι μπάζουν τους νεοναζί στο εργατικό κίνημα.