Του Γιώργου Σαρρή
Σε πολλούς έκανε εντύπωση η μετακίνηση από δηλωμένες “πολιτικές θέσεις” του Γ.Δημαρά και η συνεργασία του με το κόμμα Καμμένου.
Τα πράγματα όμως είναι εντελως απλά και δεν προκαλούν καμιά έκπληξη.
Τα κόμματα όπως του Γ.Δημαρά ή του Καμμένου είναι κόμματα που περιγράφονται από πολύ αχνές και ασαφείς “πολιτικές” διακηρύξεις και θέσεις και φυσικά αυτό συμβαίνει για κάποιο λόγο. Δημοκρατία-Ισότητα-Δικαιοσύνη-Ελευθερία-Αξιοπρέπεια κλπ. είναι οι λεγόμενες αρχές. Βάζεις κι ένα βραχυπρόθεσμο επικαιρο στόχο όπως το “οχι στο μνημονιο” κι είσαι μέσα. Μετα κάνεις ότι χρειάζεται για να προσελκύσεις κοινό. Από παντού φυσικά, γι αυτό και οι γενικότητες. Ειναι αυτό που λέγεται στην απατεωνιστικη πολιτική γλώσσα πολυσυλλεκτικότητα.
Τα κόμματα αυτά βέβαια σε καμμιά περίπτωση δεν έχουν σα στόχο την “προσφορά στο λαό” όπως λένε. Την πολιτική την βλέπουν σαν επάγγελμα,σαν δουλίτσα που κάποτε μπορεί να γίνει και τρομερή μπιζνα όπως βλέπουμε από την περίπτωση ΠΑΣΟΚ και Ακη.
Ετσι ο Γ.Δημαράς αφου έκανε μια διερεύνηση γύρω από τους όρους κάτω από τους οποίους θα ήταν δυνατόν να επανεκλεγεί, όχι μόνο αυτός αλλά και να συνεχίσει να έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη του κόμματός του, κατέληξε στον Καμμένο. Προφανώς θα προτιμούσε να εχει καταλήξει κάπου αλλού για να μην τα ακούει τώρα από δω κι από κεί, αλλά δεν εκατσε τί να κάνουμε…έτσι είναι οι δουλειές. Δεν μπορείς πάντα να διαθέτεις το προιόν σου μόνο στα μαγαζιά που θα ήθελες. Ευτυχως όμως οι χαλαρές ιδεολογικές γραμμές και των 2 είναι τέτοιες που επιτρέπουν κάποιες μικρες …ευέλικτες υπερβάσεις. Για να πώ την αλήθεια χωρίς να ξέρω τίποτα υπέθετα ότι είχε κάνει κάποιες επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ και αφου δεν μπόρεσε να διασφαλίσει κάποια μινιμουμ, στράφηκε αλλού. Από ό,τι ακούω σήμερα, μάλλον έτσι είναι.
Αυτα όμως πρεπει να τα βλέπουν όλοι όσοι τόχουν εύκολο να ψάχνουν σε προσωπικότητες, που εννοείται πως θα είναι συμπαθείς, μελλοντικούς σωτήρες αντί να στρέψουν το βλέμμα σε εκείνους, που παρά τα λάθη που φυσικά κάνουν, του λένε μόνο την αλήθεια, όσο δύσκολη ή δυσάρεστη κι αν ακούγεται. Σε αυτούς που αναλύουν την πραγματικότητα με αρχη μέση και τέλος-στόχο δηλαδή-, ξέροντας ότι αυτό στοιχίζει στην “απόκτηση κοινού” που έτσι περιορίζεται. Κι αυτοί είναι μόνο οι κομμουνιστές.
Οι μεγάλες αλλαγες και οι ανατροπές δεν γίνονται από οπαδούς-εκδρομείς όπως θέλουν το λαο όλοι αυτοί. Δε γίνονται με το λαό πλανημένο ότι θα ψηφίσει στις εκλογές και κάποια καλή κυβέρνηση θα λύσει τα προβλήματα την ώρα που εκείνος θα κάνει τη δουλειά του ή θα παρακολουθεί μεσημεριανά και σήριαλ. Γίνονται από ένα λαό πρωταγωνιστή που πρέπει να έχει πιστέψει και να είναι πια αποφασισμενος και έτοιμος να παλέψει και να ρισκάρει.
ΠΗΓΗ:
http://giorgossarris.blogspot.com/2012/04/blog-post_18.html
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6419
Σε πολλούς έκανε εντύπωση η μετακίνηση από δηλωμένες “πολιτικές θέσεις” του Γ.Δημαρά και η συνεργασία του με το κόμμα Καμμένου.
Τα πράγματα όμως είναι εντελως απλά και δεν προκαλούν καμιά έκπληξη.
Τα κόμματα όπως του Γ.Δημαρά ή του Καμμένου είναι κόμματα που περιγράφονται από πολύ αχνές και ασαφείς “πολιτικές” διακηρύξεις και θέσεις και φυσικά αυτό συμβαίνει για κάποιο λόγο. Δημοκρατία-Ισότητα-Δικαιοσύνη-Ελευθερία-Αξιοπρέπεια κλπ. είναι οι λεγόμενες αρχές. Βάζεις κι ένα βραχυπρόθεσμο επικαιρο στόχο όπως το “οχι στο μνημονιο” κι είσαι μέσα. Μετα κάνεις ότι χρειάζεται για να προσελκύσεις κοινό. Από παντού φυσικά, γι αυτό και οι γενικότητες. Ειναι αυτό που λέγεται στην απατεωνιστικη πολιτική γλώσσα πολυσυλλεκτικότητα.
Τα κόμματα αυτά βέβαια σε καμμιά περίπτωση δεν έχουν σα στόχο την “προσφορά στο λαό” όπως λένε. Την πολιτική την βλέπουν σαν επάγγελμα,σαν δουλίτσα που κάποτε μπορεί να γίνει και τρομερή μπιζνα όπως βλέπουμε από την περίπτωση ΠΑΣΟΚ και Ακη.
Ετσι ο Γ.Δημαράς αφου έκανε μια διερεύνηση γύρω από τους όρους κάτω από τους οποίους θα ήταν δυνατόν να επανεκλεγεί, όχι μόνο αυτός αλλά και να συνεχίσει να έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη του κόμματός του, κατέληξε στον Καμμένο. Προφανώς θα προτιμούσε να εχει καταλήξει κάπου αλλού για να μην τα ακούει τώρα από δω κι από κεί, αλλά δεν εκατσε τί να κάνουμε…έτσι είναι οι δουλειές. Δεν μπορείς πάντα να διαθέτεις το προιόν σου μόνο στα μαγαζιά που θα ήθελες. Ευτυχως όμως οι χαλαρές ιδεολογικές γραμμές και των 2 είναι τέτοιες που επιτρέπουν κάποιες μικρες …ευέλικτες υπερβάσεις. Για να πώ την αλήθεια χωρίς να ξέρω τίποτα υπέθετα ότι είχε κάνει κάποιες επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ και αφου δεν μπόρεσε να διασφαλίσει κάποια μινιμουμ, στράφηκε αλλού. Από ό,τι ακούω σήμερα, μάλλον έτσι είναι.
Αυτα όμως πρεπει να τα βλέπουν όλοι όσοι τόχουν εύκολο να ψάχνουν σε προσωπικότητες, που εννοείται πως θα είναι συμπαθείς, μελλοντικούς σωτήρες αντί να στρέψουν το βλέμμα σε εκείνους, που παρά τα λάθη που φυσικά κάνουν, του λένε μόνο την αλήθεια, όσο δύσκολη ή δυσάρεστη κι αν ακούγεται. Σε αυτούς που αναλύουν την πραγματικότητα με αρχη μέση και τέλος-στόχο δηλαδή-, ξέροντας ότι αυτό στοιχίζει στην “απόκτηση κοινού” που έτσι περιορίζεται. Κι αυτοί είναι μόνο οι κομμουνιστές.
Οι μεγάλες αλλαγες και οι ανατροπές δεν γίνονται από οπαδούς-εκδρομείς όπως θέλουν το λαο όλοι αυτοί. Δε γίνονται με το λαό πλανημένο ότι θα ψηφίσει στις εκλογές και κάποια καλή κυβέρνηση θα λύσει τα προβλήματα την ώρα που εκείνος θα κάνει τη δουλειά του ή θα παρακολουθεί μεσημεριανά και σήριαλ. Γίνονται από ένα λαό πρωταγωνιστή που πρέπει να έχει πιστέψει και να είναι πια αποφασισμενος και έτοιμος να παλέψει και να ρισκάρει.
ΠΗΓΗ:
http://giorgossarris.blogspot.com/2012/04/blog-post_18.html
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6419