Ο «οικολογικός ρατσισμός» των οικολόγων «αντιρατσιστών»..

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Κανένα “πράσινο” κίνημα δεν ξεχνά τον “ρατσισμό”, (όπως και τα «δικαιώματα των μειονοτήτων» και «τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων»). Ο αντιρατσισμός τους όμως, πάει περίπατο όταν πρόκειται για ζώα και φυτά.

 

«Θέλουμε μια κοινωνία που να ανήκει σε όλους, εξαλείφοντας κάθε μορφή διακρίσεων….Επιδιώκουμε αλλαγές στον τρόπο ενημέρωσης αλλά και στο εκπαιδευτικό σύστημα και το ίδιο το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, ώστε οι πολίτες αλλά και τα παιδιά να μάθουν να σέβονται και να αγαπούν την πολυχρωμία και τη διαφορετικότητα», λένε οι Οικολόγοι Πράσινοι.

 

Η υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας από τους «αυτόχθονες ιθαγενείς» και η αντίδραση στην ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών που οδηγεί στην υποβάθμιση της ζωής τους και την αλλοίωση του γηγενούς πληθυσμού είναι «ρατσισμός». 

Κι όμως είναι τόσο απλό: Εάν οι άνθρωποι ήταν φυτά ή ζώα θα είχαν την αμέριστη συμπαράσταση των πράσινων αντιρατσιστών…

Μέσα στην Παγκόσμια Χάρτα των Πρασίνων αναφέρεται:

“Θα αντιταχθούμε με όλη μας τη δύναμη στην καταστροφική για το περιβάλλον αγροτική και βιομηχανική ανάπτυξη και θα δώσουμε προτεραιότητα στην προστασία των αυτόχθονων φυτών και ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον..

Μία επίσης σημαντική απειλή είναι η εισβολή ξενικών ειδών σε πολλές περιοχές, τα οποία, καθώς δεν αντιμετωπίζουν φυσικούς εχθρούς στο νέο τόπο που βρίσκονται, προκαλούν προβλήματα στην επιβίωση των ντόπιων ειδών”.

Και αμέσως παρακάτω: “...Οι εισβολείς αυτοί μεταφέρονται με τα εμπορευματοκιβώτια και με τα σκουπίδια που πλέουν στη θάλασσα και με την λανθασμένη εισαγωγή νέων ειδών για παραγωγικούς και άλλους λόγους από μακρινά οικοσυστήματα.”.

Για να δούμε τι κακό φέρνουν στα «Ελληνικά Οικοσυστήματα» τα «Ξενικά και Ξενόφερτα Zώα» που μετακινούνται - «μεταναστεύουν» καταργώντας τα «φυσικά σύνορα» και απειλούν με εξαφάνιση τα «ντόπια είδη»…

Ξενικά και Ξενόφερτα Zώα που Απειλούν τα Ελληνικά Οικοσυστήματα

Το μύδι του γλυκού νερού Ζέβρα, μια ''πληγή εισβολής''

Είναι γνωστό, ότι η χλωρίδα και η πανίδα της Γης εξελίχθηκαν στη διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών. Από την άλλη, οι ωκεανοί, οι θάλασσες, τα νησιά, οι οροσειρές, οι έρημοι, ακόμη και οι μεγάλοι ποταμοί της, παρεμβάλλουν φυσικά εμπόδια στη μετακίνηση των ζωικών και φυτικών ειδών. Έτσι, συμβάλλουν με αυτό τον τρόπο σημαντικά στην πλούσια βιοποικιλότητα του πλανήτη και στην ανάπτυξη ζωικών και φυτικών κοινοτήτων που θεωρούνται χαρακτηριστικές συγκεκριμένων περιφερειών ή περιοχών ή τοποθεσιών. Ωστόσο, σε αυτή την πορεία, ο Δαρβίνος μας αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο τα ισχυρότερα είδη καταφέρνουν να επικρατήσουν για εκατοντάδες, χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια. 

Όμως, τα ζώα και τα φυτά ανέκαθεν μετακινούνταν και ταξίδευαν είτε μόνα τους ή σε αγέλες, είτε με σπόρια, σπέρματα, προνύμφες, κύστεις με ζωή σε νάρκη και άλλα, είτε με τη βοήθεια των ανέμων, με τις βροχοπτώσεις, τη φυσική μετανάστευση κυρίως των πτηνών, τις υδάτινες επικοινωνίες και άλλες φυσικές ή ανθρωπογενείς διαδικασίες ή και τυχαία συμβάντα.

Οι πιο πάνω μετακινήσεις της ζωής, εξακολουθούν να γίνονται μεταξύ περιοχών, ηπείρων, θαλασσών, ωκεανών,λιμνών, ποταμών κ.ά. Και είναι ζήτημα, τοπικών περιβαλλοντικών και οικολογικών ιδιαιτεροτήτων και συνθηκών, τα ξενικά και αλλόχθονα είδη να εγκατασταθούν, να ευδοκιμήσουν και να γίνουν τελικά αυτά κυρίαρχα (χωροκατακτητικά είδη) στο καινούργιο περιβάλλον τους. Και ''από δημιουργίας κόσμου'' ξενικά, ξενόφερτα είδη απειλούσαν τη βιοποικιλότητα κάθε τόπου, ενώ σήμερα ο κίνδυνος της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος είναι ''προ των πυλών'', προβληματίζοντας ειδικούς και μη ειδικούς.

Εξάλλου, και η σύγχρονη κινητικότητα παρεμβαίνει στην πιο πάνω διαδικασία, φέρνοντας σε επαφή ανταγωνιστικά είδη με πρωτόγνωρους και τεχνητούς ρυθμούς. Έτσι, η εντατικοποίηση σε κάθε είδους μεταφορές (ειδών, υλικών, τροφίμων, ανθρώπων, ζώων και φυτών) και  στα ταξίδια, έχει ουσιαστικά καταργήσει και τα φυσικά σύνορα σε παγκόσμια κλίμακα, φέρνοντας τα διάφορα είδη σε άμεση επαφή μεταξύ τους. 

Οι στεριές, τα νησιά, τα βουνά, οι πλαγιές, οι θάλασσες, οι λίμνες και τα ποτάμια που κάποτε είχαν αρκετούς πληθυσμούς από γηγενή και ενδημικά είδη ζώων, σήμερα βρίσκονται σε απειλές συρρίκνωσης ή και εξαφάνισης της ντόπιας πανίδας. ......

Όμως σημειώνεται από πολλούς ερευνητές, παρότι τα ιθαγενή είδη είναι ανθεκτικά στις τοπικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες, με τις σημερινές αλλαγές, απειλές και μεταβολές, αυτά τα είδη συχνά έχουν λίγες ή μηδενικές φυσικές άμυνες, σε σχέση με τα ξενικά και ξένα είδη που εισέρχονται στην περιοχή τους. Ομοίως, τα ζώα που παραμένουν υπό τον έλεγχο των ‘’αρπακτικών’’ του περιβάλλοντός τους, μπορούν να αναπαραχθούν γρήγορα και να κατακλύσουν ένα καινούριο περιβάλλον, όταν απουσιάζει αυτός ο περιορισμός και έλεγχός τους. 

 

Πέρα από οικολογικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα, τα ξενικά είδη έχουν επίσης κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, για παράδειγμα στη γεωργία και στην παραγωγή τροφίμων, στην υγεία του ανθρώπου, στην αλιεία και σε άλλους τομείς της σύγχρονης ζωής.

Τα ξενικά-χωροκατακτητικά είδη ζώων, θεωρούνται ως μία από τις μεγαλύτερες απειλές για τη βιοποικιλότητα και την οικονομία. Μεταξύ των άλλων, επιδρούν στην τοπική οικολογία με τον ανταγωνισμό τους με τα γηγενή είδη για τροφή και ενδιαίτημα, με μεταβολή της δομής των οικοσυστημάτων, με υβριδισμό με τα ιθαγενή είδη, με άμεση ή έμμεση τοξικότητα. Αποτελούν πηγή ασθενειών, μετάδοσης ιών και παρασίτων, αλλά και φορείς παθογόνων οργανισμών. Είναι ικανά να διαταράσσουν την επικονίαση των φυτών, να ελαττώνουν το διαθέσιμο νερό και να υποβαθμίζουν το έδαφος. Μπορούν να προκαλούν ζημίες στις υποδομές μέσω όρυξης ή του ριζικού τους συστήματος. Ορισμένα είδη έχουν προκαλέσει πτώση των αξιών αναψυχής και πολιτιστικής κληρονομιάς που συνδέονται με διάφορα αξιοθέατα τοπία και σημαντικά υδατικά οικοσυστήματα.